Glóðafeykir - 01.09.1976, Side 62

62
GLÓÐAFEYKIR
Gestur á Arnarstöðum var ágætur bóndi. Þau Jóhanna voru sam-
hent og sérlega hagsýn um allt, er að búskapnum laut, bættu jörð
sína mjög að húsakosti og ræktun. Gestur var rakinn fjárræktar-
maður og hafði jafnan afurðagott bú, var og aldrei teflt svo djarft
með ásetning, að eigi væri borð fyrir báru, enda raunhyggja og for-
sjálni ávallt í öndvegi.
Tvö eru börn þeirra Jóhönnu og Gests: Margrét, húsfr. í Njarð-
víkum suður og Stefán, bóndi og kennari á Amarstöðum. Dóttur
eignaðist Gestur nreð Svövu Sigurðardóttur frá Hólakoti á Höfða-
strönd, Emmu, húsfr. á Siglufirði.
Gestur Guðbrandsson var í hærra lagi en frekar grannvaxinn,
sívalur um bol, þrekmaður mikill og harðgeiT að sama skapi. Hann
var mikill myndarmaður, greindur vel, glaðsinna, frjálslyndur í
skoðunum og skemmtilegur; harðskarpur og hamhleypa til allra
verka, bæði á sjó og landi. Hann var greiðvikinn og hjálpsamur og
vildi hvers manns vanda leysa, naut óskoraðra vinsælda og virðingar
samferðamanna, drengur hinn bezti og hverjum manni minnilegur.
Örn Sigurðsson, verkam. á Sauðárkr., lézt jr. 12. nóv. 1970.
Hann var fæddur að Kálfshamri á Skagaströnd 27. júlí 1921. son-
ur Sigurðar bónda þar Ferdinantssonar og konu hans Arnfríðar
Einarsdóttur.
Örn ólst upp með foreldrum sínum
fyrstu árin, yngstur 7 systkina. Þá var „hinn
hvíti dauði“ í algleymingi. Foreldrar Arnar
og systkini mörg dóu úr berklaveiki, sjálf-
ur veiktist hann, ungur drengur um þriggja
ára aldur, og var þá nreð móður sinni á Víf-
ilsstöðunr um eins árs skeið. Áður en hann
sjálfur mundi til fékk hann lömunarveiki.
lamaðist hægri handlegur hans að miklu
leyti og hlaut aldrei fullan þroska og rnátt,
öm Sígurðsson og háði honum við áreynsluvinnu síðar
meir, hafði og löngum þrautir í handleggn-
um. Átta ára gamall missti Örn móður sína, var þá með föður sínum
og systrum til 11 ára aldurs, er faðir hans veiktist; var drengnum þá
komið norður á Sauðárkrók til föðursystur sinnar, Stefaníu Ferdin-
antsdóttur (sjá Glóðaf. 1971, 12. h. bls. 63) og eiginmanns hennar,
Sölva járnsmiðs Jónssonar. Þar varð hann þegar sem einn af mörg-
um börnunr þeirra mætu hjóna og naut ástríkis og umhyggju fjöl-