Glóðafeykir - 01.09.1976, Qupperneq 77

GLÖÐAFEYKIR
77
menni og mættu öllum raunum og erfiðleikum með æðruleysi og
karlmennsku. Eftir að til Sauðárkróks kom, vann Anton mest að
margs konar snríðum, enda lagvirkur í bezta lagi.
Anton missti konu sína 4. jan. 1963. Þau hjón eignuðust 12 börn,
4 dóu ung, en upp komust 8: Sigurlaug, saumk. á Sauðárkr., bjó
alla stund með foreldrum sínum, ívar, bæjarpóstur og Jónína, húsfr.,
bæði á Sauðárkr., Halldór, bóndi í Tumabrekku í Óslandshlíð, Hart-
mann, starfsm. Kaupfél. Arnesinga á Selfossi, Helgi, bílstj. á Akur-
eyri, Svava, húsfr. á Kjarvalsstöðum í Hjaltadal og Lára, skrifstofu-
mær í Reykjavík.
Anton Gunnlaugsson var mikill maður vexti og rammur að afli,
myndarmaður í sjón, svipfastur og sviphreinn. Hann var vel greind-
ur, hreinskilinn um menn og málefni en mildur í dómum, góð-
vildarmaður og eigi áleitinn, hægur í framgöngu og stilltur vel,
skoðanafastur en seinþreyttur til vandræða. Hann var gleðimaður
framan af ævi, sótti samkomur og var oft til þess fenginn að leika á
harmoniku fyrir dansi.
Steingrímur Jóhannesson, bóndi á Selá á Skaga, lézt 21. júní 1971.
Hann var fæddur í Vík í Staðarhreppi 4. okt. 1898, sonur Jóhann-
esar húsm. þar og síðar bónda á Þorbjargarstöðum á Laxárdal ytra,
Jóhannessonar bónda á Kleif á Skaga, Sig-
mundssonar, og konu hans, Elísabetar Jón-
asdóttur síðast bónda í Hvammi á Laxár-
dal fremra, Sigurðssonar, en kona Jónasar
og móðir Elísabetar var Sigurlaug í Krossa-
nesi í Hólmi, Sölvadóttir, Jónssonar.
Steingrímur óx upp með foreldrum sín-
um til 12 ára aldurs en var þá komið í fóst-
ur til Þorsteins bónda á Kleif á Skaga,
Gíslasonar frá Kóngsgarði í Svartárdal
vestra, og konu hans Elísabetar Magnús-
dóttur frá Kálfshamri á Skagaströnd. Hjá
þeim var hann til fullorðinsára og vann að
búi þeirra, fór og suður til sjóróðra, reri m. a. nokkrar vertíðir á vél-
bátum frá Vestmannaeyjum.
Arið 1919 gekk Steingrímur að eiga uppeldissystur sína, Kristinu
Þorsteinsdóttur frá Kálfshamri vestra. Tveimur árum síðar reistu
þau bú á Kleif og bjuggu þar til 1923, á Akri 1928—1938, þá á
Selnesi til 1941, á Ytra-Mallandi eitt ár, í Ketu annað ár og loks á