Málfregnir - 01.10.1988, Page 26

staöa þjóðarbúskapar okkar og tilveru.
Aðiljar, sem ég hef hér á undan talið til
andlegrar forystusveitar þjóðarinnar,
stíga dansinn ekki miður en aðrir í þessu
efni. Vissulega ber það vott um innra
styrk menningar ef hún getur sporðrennt
og látið aftur af sér ganga alþjóðlegan
átufisk á borð við útúrsnúningstískuna,
sem verið hefur faraldur um sinn.
Happdrætti Háskóla íslands hrópaði
út til þjóðarinnar: „Látið ekki happa-
þrennu úr hendi sleppa“. Málleg glappa-
skot verða á þessari tíð keppikefli manna.
Tilbreytingin til þess að vekja eftirtekt,
viss fjarlæging málsins frá því hversdags-
lega til þess að ná betur athygli áheyr-
anda hefur að sjálfsögðu verið keppikefli
ræðumanna á öllum öldum, en núna, á
öld auglýsinganna, þegar hamingjan á
sem mest að vera fólgin í neyslu, virðist
þó greinilega keyra um þverbak í þessu
efni. Má líklega þakka fyrir það þegar
hin snjöllu málglappaskot nútímans eru
úr heimafengnu efni eins og dæmin tvö,
en ekki útlend.
Á þessari öld verður þörfin fyrir leið-
beinandi (ekki lögbjóðandi) málrækt
meiri en nokkru sinni, og við eigum
meira undir því en orð fái lýst að skot-
menn auglýsinganna svo og allir aðrir
fjölmiðlendur beri þroskað skyn á móð-
urmálið.
26