Bændablaðið - 05.06.2014, Side 27

27Bændablaðið | Fimmtudagur 5. júní 2014
hafi legið beinast við að tengja sig
íslenska Hjalta lækni.
Hjalti hafði síðan samband við
mig og Boga bróður sinn sem spurði
okkur hvort við gætum tekið á móti
þessum bandarísku strákum og sýnt
þeim eitthvað skemmtilegt. Nú, við
gerðum það en þeir komu hingað
2011. Þá vildu þeir endilega setja
upp litla beikonhátíð og gefa fólki
smá beikon á Skólavörðustígnum,“
segir Benedikt.
Í upphafi þótti mönnum
hugmyndin galin

Hann segir að í upphafi hafi
honum fundist hugmyndin hálf galin.
Hann hafi þó farið af stað og talað
við veitingamann og spurt hvort hann
mætti fá staðinn lánaðan til að halda
beikonhátíð. Viðkomandi þótti þetta
svo fáránleg hugmynd að honum
þótti ekki einu sinni taka því að svara
Benedikt. „Það var bara horft á mig
eins og ég væri snarruglaður.“
Hjólin fóru að snúast
„Við töluðum í framhaldinu við Björn
Ófeigsson vin okkar og spurðum
hann hvort hann gæti reddað þessu
máli. Bogi bróðir Hjalta hjartalæknis
er lögfræðingur og var að vinna
fyrir Bjössa Ófeigs. Björn hringdi
þá í bróður sinn sem er gullsmiður
á Skólavörðustíg og spurði hvort
hann gæti hjálpað okkur. Hann sagði;
ekkert mál, komið þið bara og ég skal
tala við Jóa í Ostabúðinni. Jói hringdi
svo í einhvern hjá kjötvinnslunni Ali
og það fyrirtæki gaf um 50 til 60 kíló
af beikoni í þetta dæmi. Þannig varð
fyrsta Beikonhátíðin á Íslandi til, en
henni var í raun hent upp með tveggja
tíma fyrirvara. Þarna flykktust að
300 til 400 manns og varð úr þessu
mjög skemmtileg stemming,“ segir
Benedikt.
Eins og týndir bræður
að koma í heimsókn
„Það varð strax ljóst að við félagarnir
smellpössuðum við þankagang
þessara bandarísku stráka og það
var eins og týndir bræður okkar væru
að koma í heimsókn. Þá þegar var
ákveðið að þeir kæmu aftur og að
við myndum gera þetta almennilega.
Það var gert árið 2012 og á þá hátíð
mættu um 10 þúsund manns. Þá kom
fyrirtækið Ali inn í þetta með okkar
og einnig bjórverksmiðjan Viking.
Síðan var ákveðið að við færum í
heimsókn til þeirra í febrúar 2013
til að kynna okkur hvernig þeir
framkvæmdu sína beikonhátíð og
við gætum þá eitthvað lært af þeim
í leiðinni.“
„From the land of fire, ice
and bacon“

„Á hverri einustu beikonhátíð í Iowa
er alltaf eitthvert þema. Þegar við
fórum var þemað með yfirskriftinni
Iceland og með undirtitlinum „From
the land of fire, ice and bacon“.
Hátíðin var haldin í tveimur
stórum sýningarhöllum og hét önnur
þeirra Iceland. Um 15 þúsund mans
komu á þessa hátíð, segir Benedikt.
Sigfús segir að úr þessu hafi orðið
heljarmikil landkynning.
„Við fórum út með 4.000
bjórflöskur og íslenskt vatn var
opinbert drykkjarvatn hátíðarinnar.
Þá vorum við með helling af
bæklingum frá Íslandsstofu, 500 kg
af þorski og íslenska fána úti um allt.
Við vorum líka á leiðinni út með
eitt tonn af íslensku beikoni sem
við höfðum fengið undanþágu frá
Tom Vilsack, landbúnaðarráðherra
Bandaríkjanna, til að flytja inn í
Bandaríkin. Sú undanþága fékkst í
gegnum persónuleg tengsl strákanna
við ráðherrann sem þeir þekktu frá
því hann var ríkisstjóri í Iowa. Systir
mömmu eins piltanna var fyrrverandi
aðstoðarríkisstjóri Vilsack. Þessu
var því snarlega reddað í gegnum
kunningsskap rétt eins og við
þekkjum hér heima,“ segir Sigfús.
Stoppað af íslenskri stofnun

Benedikt segir að það hafi því
komið grænt ljós í Bandaríkjunum á
beikoninnflutninginn frá Íslandi en
útflutningurinn hafi hins vegar verið
stoppaður af íslenskri stofnun sem
hafði með þessi mál að gera.
„Það var bara þannig en
Bandaríkjamennirnir bíða enn eftir
íslensku beikoni og sá útflutningur
bíður betri tíma. Við höfðum
allavega stóra sýningarhöll, um 5.000
fermetra, út af fyrir okkur, sem var
stútfull af fólki allan tímann. Þarna
vorum við að gefa beikonvafinn
íslenskan saltfisk, hákarl, brennivín,
bjór og íslenskt vatn. Þarna var líka
tónleikasvið þar sem hljómsveitir
gátu spilað, en við vorum með
íslenska tónlist af diskum í um þrjá
tíma og á tveim risaskjáum rúlluðu
stanslaus myndir af íslenskri náttúru.
Fólk stóð bara agndofa og horfði á
myndirnar.“
Mikilvæg landkynning
Sigfús segir að ekki megi vanmeta
mikilvægi þessarar kynningar sem
öll hafi farið fram á léttu nótunum.
Iowa sé stærsta svínaræktarhérað
Bandaríkjanna með um 20 milljónir
dýra og þrjár milljónir íbúa. Á
hverju ári sé haldin þessi veglega
uppskeruhátíð í lok janúar eða febrúar
sem sé jafnframt mikil gleðihátíð,
ekki ólíkt þjóðhátíð í Eyjum.
„Fréttir frá þessari hátíð náðu inn í
þátt hjá Anderson Cooper á CNN.
Þar sáust íslenskir beikonbræður
á lopapeysunum í gleðinni,“ segir
Sigfús.
„Það var því mikil innspýting fyrir
okkur eftir þessa ferð að setja upp
stóra hátíð með svipuðu sniði hér
heima. Það gerðum við um haustið
og hingað komu líka bandarísku
strákarnir. Bjartsýnustu menn í
okkar hópi fóru þá að tala um að
við ættum að geta náð 30 þúsund
manns, en flestum fannst það þó
fjarstæðukennt. Menn eins og Bennsi,
Jói í Ostabúðinni og fleiri stóðu
samt fast á því að þetta væri hægt.
Niðurstaðan í talningu lögreglunnar
var að á Skólavörðustíginn og
nálægar götur hafi komið þennan
dag á milli 30 til 40 þúsund manns.
Við höfum lært mikið af
Bandaríkjamönnunum og frá þeim
er þetta sprottið. Við höfum allan
tímann haft við þá stöðug samskipti
og við fórum aftur út á þeirra hátíð
nú í janúar. Nú vildu þeir þakka fyrir
það sem við gerðum á síðasta ári og
viðhalda tengslunum.“
Hefur skapað áhugaverð pólitísk
tengsl Bandaríkjanna og Íslands
Það voru þó ekki bara góð viðbrögð
landbúnaðarráðherra Bandaríkjanna
sem yljaði beikonbræðrum um
hjartarætur, heldur fór Terry
Barnstad, ríkisstjóri Iowa, óumbeðið
til höfuðborgarinnar Washington á
fund Guðmundar Árna Stefánssonar
sendiherra Íslands í september 2013.
Fór hann til að þakka sérstaklega fyrir
þessi beikonsamskipti þjóðanna og
aðkomu Beikonbræðralagsins að
hátíðinni í Bandaríkjunum. Terry
Barnstad ríkisstjóri, er að hluta
norskrar ættar og er ekki vitað til að
bandarískur ríkisstjóri hafi áður af
eigin frumkvæði óskað eftir fundi í
sendiráðinu. Þá hefur Ólafur Ragnar
Grímsson farið til Iowa til að halda
ræðu á World Food Price ráðstefnu
sem þar var haldin og þar átti hann
líka fund með Beikonbræðralaginu
í október 2013. Þar var rætt um
beikonsamskipti þjóðanna og í
framhaldinu hittust forsetinn og
ríkisstjórinn og ræddu um ýmis mál
eins og nýtingu jarðhita. Þá hefur
verið rætt um það í Iowa að fara með
sérstaka sendinefnd til Íslands.
„Þetta er allt með hálfgerðum
ólíkindum og hefur opnað heilmargar
dyr fyrir okkur Íslendinga,“ segir
Benedikt.
Gáfu hjartadeild Landspítala
hjartasírita
Með Beikonbræðralaginu og
fjölskyldum þeirra stóðu fjölmörg
fyrirtæki að hátíðinni í fyrra.
Hótel Holt, Þrír Frakkar, Snaps,
Sjávargrillið, Kolabrautin,
Roadhouse, Sakebarinn og
Domino's melduðu sig til liðs við
Beikonbræðralagið og fengu þá
hráefnið til sín endurgjaldslaust og
bjuggu til mismunandi smárétti.
Síðan gat fólk keypt matarmiða sem
var ávísun á einn skammt og gengið
á milli staða. Allur ágóðinn fór í að
kaupa tvo þráðlausa hjartasírita sem
færðir voru hjartadeild Landsspítalans
að gjöf.
Á fyrirhugaðri beikonhátíð þann
16. ágúst verður svipaður háttur
hafður á, nema að umfangið verður
líklega talsvert meira að sögn
Benedikts.
Getum breytt þessu í allsherjar
matarhátíð
„Eftir að hafa haldið hátíðina
þrisvar sjáum við hvernig þetta er
að þróast. Við sjáum því möguleikana
á að leiða þessa hugmynd miklu
lengra. Við getum breytt þessu í
allsherjar matarhátíð og það ætlum
við að gera. Þar verður öllum
landbúnaðarafurðum gert hátt undir
höfði. Niður við höfnina getur
sjávarútvegurinn svo komið inn í
þetta líka.“
Þeir félagar eru sannfærður
um að þarna sé hægt að búa til
hátíð sem geti orðið meiriháttar
kynning fyrir íslenskar matvörur
bæði fyrir Íslendinga og ekki síður
þá erlendu ferðamenn sem hér eru
á þessum tíma. Möguleikarnir séu
endalausir. „Í fyrra gat fólk fengið
60–80 gramma skammta frá sumum
af bestu veitingastöðum landsins.
Gæðin á matnum voru algjörlega í
meistaradeildarklassa,“ bendir Sigfús
á.
„Það sem við erum að gera er ekki
óábyrgt, við viljum gera þetta svo
sómi sé að, en í því er samt mikið
sprell og vitleysisgangur sem gerir
þetta svo skemmtilegt,“ segir Sigfús.
„Beikoni fylgir svo mikil gleði og
við erum boðnir og búnir til að vinna
með íslenskum bændum og við viljum
veg þeirra sem mestan. Við viljum fá
alla svínabændur, nautgripabændur,
mjólkurbændur, hænsnabændur,
grænmetisbændur og aðra á þessa
hátíð. Við viljum að þeir komi til
Reykjavíkur, taki þátt og kynni sér
þetta fyrirbæri sem beikonhátíðin
er. Þeir hafa enga afsökun fyrir að
koma ekki. Heyskapurinn er búinn
á þessum tíma, ekki er byrjað að
smala og það er ekki gild afsökun
að segjast vera upptekinn við að sóla
sig á Benidorm.
Það eina sem við biðjum um er
að fólk sé skemmtilegt, kunni að
skemmta sér og öðrum, og okkur
þætti mjög vænt um ef fólk mætti í
lopapeysu sem er einkennisfatnaður
Beikonbræðalagsins.“ /HKr.
Tom Vilsack, landbúnaðarráðherra
Bandaríkjanna, gaf beikonbræðra-
laginu umyrðalaust undanþágu fyrir
lét þennan kall hins vegar ekki
komast upp með neitt múður. Það
færi sko ekki gramm af íslensku
beikoni til Bandaríkjanna.
Terry Barnstad, ríkisstjóri í Iowa, gerði
sér sérstaka ferð á fund Guðmundar
Árna Stefánssonar, sendiherra
Íslands í Bandaríkjunum, til að þakka
fyrir beikonsamskipti þjóðanna og
aðkomu Beikonbræðralagsins að
hátíðinni í Bandaríkjunum.
Bandaríkjamenn á beikonhátíðinni á Íslandi 2013, talið frá vinstri: Brooks Reynolds, Bradley Stillwell (frá sendiráði
Bandaríkjanna), John Tiffany, lukkudýrið Óðinn, Luis Arreaga, sendiherra Bandaríkjanna á Íslandi, og Marshall
Porter. Mynd / Beikonbræðralagið.
Þrjár driffjaðrir í Beikonbræðralaginu. Talið frá vinstri; Sigfús Ólafsson, Benedikt Ingi Tómasson og Árni Georgsson.
Beikonhátíðin snýst ekki bara um beikon, heldur víðtæka matarupplifun.