Morgunblaðið - 10.07.2015, Síða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. JÚLÍ 2015
✝ Heiðar ÞórBragason
fæddist í Reykjavík
14. júní 1947. Hann
lést á hjartadeild
Landspítalans við
Hringbraut 29. júní
2015.
Foreldrar hans
voru: Aðalsteinn
Bragi Agnarsson
frá Fremstagili í
Langadal, A-
Húnavatnssýslu, f. 13. nóv.
1913, d. 17. mars 1999 og Stein-
unn Jónsdóttir frá Hellisandi, f.
19. júní 1916, d. 19. des 1994.
Systkini Heiðars eru: Erling,
f. 1938 (samfeðra), Viggó Emil,
f. 1942, Brynjar Örn, f. 1944,
Hilmar Jón, f. 1948, Íris Harpa,
f. 1950, og Agnes Guðrún, f.
1952. Heiðar kvæntist Margréti
Júlíusdóttur, f. 8. des .1944,
þau skildu. Börn þeirra eru: 1)
Júlíus Steinar, f. 22. apríl 1974,
Maki hans: Kristín Margrét
Gísladóttir. Börn þeirra eru:
Alex Þór, f. 22. júlí 2004, Andri
in 1967 til 1969. Var til sjós hjá
Landhelgisgæslunni að hluta til
samfara Vélskólanáminu 1973
til 1977 en var þó inn á milli
vélstóri á kæliskipinu Eddu ár-
in 1978 til 1979, var vél-
virkjanemi í Kísiliðjunni við
Mývatn árin 1979 til 1980, vél-
virkjanemi á Vélaverkstæði
Sigurðar Sveinbjörnssonar í
Garðabæ árið 1982, vélstjóri
hjá Hafskipum og Ísbirninum
árið 1982, yfirvélstóri á Vöku
1983-1984 þar sem hann starf-
aði jafnframt við viðhalds og
vaktstörf í skipinu 1984-1985.
Fyrsti vélstjóri og yfirvélstjóri
hjá Nesskipum hf. á ms. Salt-
nesi, ms. Selnesi og ms. Ísnesi á
árunum 1985-1988. Þá var
Heiðar vélstjóri hjá skipafélag-
inu Nesi hf. á rækjuskipinu Ms.
Vali 1989 til 1990 en hætti til
sjós vegna slyss sem hann varð
fyrir í Dalvíkurhöfn við að
bjarga vinnufélaga sínum sem
féll milli skips og bryggju í
ofsaveðri. Heiðar vann við sölu-
mennsku hjá Vélorku hf. 1990-
1991 og vann hjá Ríkisend-
urskoðun um árabil eftir það
þar til hann hætti störfum
vegna veikinda.
Útför Heiðars Þórs verður
gerð frá Bústaðakirkju í dag,
10. júlí 2015, kl. 13.
Týr, f. 2. október
2006 og Sara Mar-
grét, f. 24. mars
2015.
2) Hjalti Þór, f.
1. nóvember 1978.
Eiginkona hans:
Kristín Jónsdóttir,
f. 21. ágúst 1979.
Börn þeirra eru:
Sóldís, f. 7. apríl
2011 og Aníta, f.
10. júní 2015. 3) Jó-
hanna Brynja, f. 4. des 1981, d.
4. des 1981. Fósturdóttir Heið-
ars og dóttir Margrétar er
Gyða Gunnarsdóttir, f. 17. nóv-
ember 1969.
Heiðar lauk gagnfræðaprófi
í verslunardeild Réttarholts-
skólans árið 1964, var við
enskunám í London árið 1966,
lauk 4. stigi í Vélskóla Íslands
árið 1977 og sveinsprófi í vél-
virkjun árið 1982. Heiðar var
af og til háseti á fiskiskipum á
árunum 1964 til 1969, vann við
stjórnun byggingakrana í upp-
byggingu Búrfellsvirkjunar ár-
Nú er ævin öll, pabbi minn. Að
fá ekki að heyra í þér aftur verð-
ur mér mjög erfitt þar sem við
höfðum bundist enn sterkari
böndum í seinni tíð í þeirri veg-
ferð að láta þér líða betur í þín-
um veikindum sem þú ert búinn
að berjast við síðustu áratugi.
Þau voru þung skrefin, pabbi
minn, en þú stóðst þig vel.
Pabbi var hjartahlýr, greið-
vikinn og traustur ásamt því að
vera skemmtilegur kall þar sem
húmorinn í fasi hans fleytti hon-
um langt. Alltaf var hann til stað-
ar fyrir okkur fjölskylduna hve-
nær sem á þurfti að halda að
nóttu sem degi.
Barnabörnin hans voru honum
dýrmæt og sýndi hann þeim mik-
inn áhuga og gaf þeim þann tíma
sem þau þurftu. Dætur mínar
áttu frábæran afa sem ég hefði
óskað að þær hefðu fengið að
kynnast enn frekar. Pabbi var
vélstjóri á fjölmörgum skipum í
íslenska farskipaflotanum á átt-
unda og níunda áratugnum og
talaði hann mikið um þann tíma,
hitti mikið af gömlum sjóurum
úti um allan bæ í þeim tilgangi að
næra sálina með gömlum sjóara-
sögum.
Pabbi var alltaf áhugasamur
um flugvélarnar sem ég hef
starfað við og varð þess aðnjót-
andi að koma í heimsókn til mín í
vinnuna í Skotlandi árið 2003.
Honum fannst flugvélarnar
áhugaverðar og reyndi sífellt að
setja sig í mín spor með því að
reyna að tengja vélstjórareynsl-
una sína við flugvélarnar.
Erfitt er að sjá á eftir pabba
sínum á leið í sína hinstu siglingu
sem fór úr höfn að minnsta kosti
tíu árum of fljótt og horfi ég á
eftir þér með söknuði ásamt inni-
legu þakklæti í hjarta mínu fyrir
að hafa fengið það hlutskipti í líf-
inu að vera sonur þinn.
Bless pabbi minn, ég elska þig
að eilífu.
Hjalti Þór Heiðarsson.
Elsku pabbi minn.
Ég er ofboðslega þakklátur
fyrir að eiga þig sem pabba. Þeg-
ar ég lít til baka koma upp í huga
mér margar minningar úr ferð
okkar saman í gegnum lífið. Úr
barnæsku minni standa ofarlega
siglingatúrarnir sem ég fór einn
systkinanna með þér í. Í þessum
ferðum naut ég samverunnar
með þér og ævintýranna sem við
upplifðum. Þetta var mikil lífs-
reynsla fyrir mig, 10-12 ára
gamlan, að fá að vera um borð í
millilandaskipi sem sigldi um
höfin blá með viðkomu á fram-
andi stöðum.
Þessir túrar og tengslin sem
ég og þú mynduðum á sjónum
mótuðu mig til frambúðar og fyr-
ir það er ég ákaflega þakklátur.
Þú lentir í slysi þegar ég var
unglingur og afleiðingar þess at-
burðar áttu eftir að reynast þér
mjög erfiðar. Það hefði verið
auðvelt fyrir þig margoft að gef-
ast hreinlega upp í öllu því mót-
læti sem þú varðst fyrir en það
kom aldrei til greina hjá þér. Þú
varst nagli en jafnframt elsku-
legur nagli sem brosti í gegnum
lífið og vildir allt fyrir alla gera.
Þú varst bóngóður með eindæm-
um.
Þú varst skemmtilega kald-
hæðinn, mikill húmoristi og varst
óspar á að henda í grínið við ólík-
legustu aðstæður. Það var gam-
an að ræða við þig um íþróttir og
þú hafðir áhuga á þeim flestum.
Þau voru skemmtileg fjölmörg
skiptin sem við áttum saman yfir
enska boltanum, HM, EM og
Meistaradeildinni heima hjá okk-
ur Kristínu og ekki fannst okkur
verra að geta stundum skolað
niður nokkrum köldum á meðan
við horfðum. Þú varst oft svekkt-
ur yfir gengi Arsenal en ekki
vantaði grobbið þegar vel gekk.
Þú varst elskaður og dáður af
afastrákunum þínum, Alex og
Andra. Söru fékkstu því miður
aðeins að kynnast í 3 mánuði en
við munum leyfa henni að kynn-
ast þér í gegnum sögur og mynd-
ir þegar hún eldist.
Alex og Andra þótti alltaf svo
vænt um þegar þú komst að
horfa á þá á fótboltaæfingum eða
í keppni.
Þeir elskuðu þegar þú komst í
heimsókn til okkar og lékst þér
við þá. Þótt þú ættir stundum
erfitt með að halda í við afastrák-
ana þína í leik þá léstu þér fátt
um finnast og bægslaðist áfram.
Ég dáðist að hvað þú naust þess
að vera í kringum þá. Þú varst
stoltur af þeim og sagðir þeim
frá því. Þeir sakna þín mikið.
Þú varst skemmtilegur, bros-
mildur og hrókur alls fagnaðar á
mannamótum.
Með brosið og góðmennskuna
að vopni fórstu í gegnum allar
þær raunir sem lífið bauð þér
upp á.
Eftir skilur þú minninguna
um einstakan pabba, afa, tengda-
pabba og umfram allt góðan
dreng. Góðan dreng sem verður
sárt saknað um ókomna tíð.
Takk fyrir að vera pabbi minn.
Júlíus Steinar Heiðarsson.
Nú er fallinn frá elskulegur
tengdapabbi minn eftir stutta
sjúkrahúslegu.
Ég minnist þess hvað hann
tók mér opnum örmum þegar
Hjalti kynnti mig fyrir honum.
Hann brosti, hló og sagði „þú
verður Kristín number two þar
sem Júlli ætti fyrir Kristínu
number one“.
Einnig fannst honum gaman
að því að pabbi minn og hann
höfðu verið saman í vélskólanum
og sagði mér ófáar sögurnar frá
þeim tíma.
Heiðar þreyttist seint að segja
manni frá tímanum þegar hann
var á sjónum og lífinu í gamla
daga. Heiðar var mikill afi.
Hugsaði vel um afabörnin sín
og var alltaf til í að passa. Ég er
svo þakklát fyrir að hann hafi
náð að koma til okkar Hjalta á
fæðingardeildina daginn eftir að
Aníta okkar fæddist og fengið að
sjá hana og halda á henni. Sú
mynd sem tekin var af þeim sam-
an þann daginn er okkur svo
dýrmæt.
Við áttum margar góðar
stundir saman og hefðu þær
mátt vera miklu fleiri.
Elsku tengdapabbi, Ég sakna
þín en minningin um þig mun lifa
í hjarta okkar.
Að lokum langar mig að þakka
þér fyrir allt.
Þín tengdadóttir,
Kristín Jónsdóttir.
Í dag kveðjum við bróður
minn Heiðar Þór sem lést eftir
erfið veikindi hinn 29. júní sl.
Heiðar átti erfiða ævi síðustu 2-3
áratugina eftir sjóslys sem hann
varð fyrir norður á Dalvík og
hlaut bæði andlegan og líkamleg-
an skaða af. Mig langar meira að
minnast hans frá æskuárunum
og sem ungs manns. Heiðar var
afskaplega glaðvær og hlátur-
mildur drengur, mjög stríðinn og
sjaldnast logn í kringum hann.
Það var eins og hann skipti líf-
inu upp í tímabil – eina stundina
var hann hörkuduglegur, vann
mikið og aflaði vel og svo tók við
tímabil þar sem ekkert var unn-
ið, bara djammað, djúsað og sofið
fram eftir.
Þetta passaði ekki skapgerð
föður okkar sem vildi röð og
reglu á öllum hlutum og vinnu-
semi var dyggð – svo oft voru
árekstrar á milli þeirra á æsku-
heimilinu. Heiðar var mikill par-
tímaður og naut kvenhylli –
kannski umfram það sem honum
var hollt.
En svo kynntist hann Möggu
sinni og þá tók hann sig á – lauk
vélstjóranámi sínu og saman
settu þau upp heimili – eignuðust
tvo drengi Júlíus Steinar og
Hjalta Þór en fyrir átti Magga
dótturina Gyðu.
Heiðar var í millilandasigling-
um á þessum tíma og man ég
hvað best eftir greiðasemi hans –
en hann var alltaf að bjóða manni
að kaupa eitthvað í útlöndum og
koma því heim. Enda vöruúrval á
Íslandi mun minna í þá daga.
Þegar ég flutti í Keldulandið
árið 2000 var hann boðinn og bú-
inn að hjálpa mér við að gera upp
íbúðina mína. Alls staðar þekkti
hann iðnaðarmenn og ef vantaði
efni vissi hann hvar það var að fá
á bestu kjörum. Oft þegar ég
kom heim var það sem vantaði
komið á stigapallinn fyrir utan
dyrnar.
Ég vil þakka þér samfylgdina,
Heiðar minn, og bið Guð að
blessa þig.
Þín systir,
Íris Harpa.
Heiðar Þór
Bragason
HINSTA KVEÐJA
Elsku heimsins besti afi
minn.
Nú ert þú engill á himn-
um og núna áttu heima í
moldinni. Ég kem og heim-
sæki þig þangað. Ég sakna
þín.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín afastelpa,
Sóldís Hjaltadóttir.
Elsku afi minn.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson)
Þín afastelpa,
Aníta Hjaltadóttir.
✝ Einar Atlasonblikksmíða-
meistari fæddist 5.
júní 1958, hann lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 28. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hans eru Atli Páls-
son, f. 18. ágúst
1933 á Stóru-
Völlum í Landsveit
og Margrét S. Ein-
arsdóttir, f. 22. maí 1939 í
Reykjavík. Bræður Einars eru
Hallgrímur Atlason blikk-
smíðameistari, f. 20. ágúst 1959,
maki Guðbjörg Jónsdóttir
bankastarfsmaður; Guðjón Atla-
arstörf á bænum Ártúnum í
Rangárvallasýslu hjá hjónunum
Gunnari Magnússyni og Sigríði
Símonardóttur og starfaði hann
þar mörg sumur og einn vetur
sem ráðsmaður. Hann undi sér
vel við sveitastörf og hafði sér-
stakan áhuga á hestamennsku.
Einar lauk sveinsprófi í blikk-
smíði árið 1981 og hlaut meist-
araréttindi 1984. Um árabil
starfaði hann sem blikksmiður
hjá Blikksmiðju Gylfa Konráðs-
sonar. Árið 1992 stofnaði hann
blikksmiðjuna Blikkarann ehf.
ásamt Hallgrími bróður sínum
og ráku þeir hana saman þar til
Einar féll frá. Einar var ókvænt-
ur og barnlaus.
Útför Einars fer fram frá
Garðakirkju í Garðabæ í dag,
10. júlí 2015, kl. 15.
son, sérfræðingur
hjá Isavia, f. 1.
ágúst 1964, maki
Ana Isorena Atla-
son leikskólakenn-
ari; Atli Atlason
viðskiptafræðingur,
f. 8. október 1966,
maki Elín Svarrer
Wang tannlæknir.
Einar fæddist í
Garðastræti 47 í
Reykjavík. Fyrstu
ár ævinnar ólst hann upp í
Vogahverfinu en fluttist svo
með fjölskyldu sinni í Árbæj-
arhverfið sem varð æskustöðvar
þeirra bræðra. Þegar Einar var
12 ára gamall hóf hann sum-
Það er ekki auðvelt fyrir for-
eldra að setja á blað minning-
arorð um barnið sitt. Það er
eitthvað sem enginn ætti að
þurfa að upplifa, sama á hvaða
aldri við erum. En við höfum
ekkert um að velja. Drottinn gaf
og Drottinn tók.
Sonur okkar Einar lést af
völdum krabbameins aðeins 57
ára að aldri. Hann var maður
friðar og kærleika. Vildi ekki
standa í útistöðum eða illindum
við nokkurn mann. Hafði sterk-
ar skoðanir á lífinu og tilver-
unni, stóð fastur á þeim en að
sama skapi virti hann skoðanir
annarra.
Hann vildi engum manni illt
en lagði fremur eitthvað gott til
málanna. Einar var víðlesinn og
óvenjufróður um ýmsa hluti. Við
sögðum stundum að það væri
hægt að fletta upp í honum eins
og alfræðiriti. Hann var mikið
náttúrubarn.
Naut þess að ferðast og þá
einkum um fallega landið okkar,
þar sem hann naut náttúrufeg-
urðarinnar. Einar var mikill
áhugamaður um skógrækt og
þær eru ófáar trjáplönturnar
sem hann gróðursetti á land-
skika fjölskyldunnar austur í
Landsveit.
Hann var góður fagmaður í
sínu fagi og hann naut sín vel
við störf í blikksmiðjunni, sem
hann átti og rak ásamt Hall-
grími bróður sínum.
Einar var einhleypur og
barnlaus en átti mikil og góð
tengsl við fjölskyldur bræðra
sinna.
Hann var afar stoltur af
bræðrabörnum sínum, fylgdist
vel með þeim og gladdist yfir
velgengni þeirra. Okkur foreldr-
um sínum var hann góður sonur
og vinur. Þó að hann ætti sitt
eigið heimili kom hann til okkar
daglega. Hann hafði mikla skap-
festu, innri ró og æðruleysi, sem
kom ekki hvað síst í ljós í veik-
indum hans. Þar var ekki til
neitt sem hét að gefast upp.
Hann barðist til hinstu stund-
ar en varð að lokum að láta í
minni pokann fyrir þessum vá-
gesti sem krabbameinið er. Það
skarð sem hann skilur eftir
verður vandfyllt.
„Integer vitae, scelerisque
purus“ – vammlaus, halur og
vítalaus. Þannig viljum við
muna hann.
Bænir okkar munu nú fylgja
þessum ljúfa dreng, yfir móðuna
miklu, að ströndinni hinu megin,
þar sem ríkir eilíft vor, birta og
friður.
Mamma og pabbi.
Ástkær bróðir minn og vinur
okkar, Einar Atlason, er nú fall-
inn frá eftir harða baráttu við
illvígan sjúkdóm.
Einar var elstur okkar fjög-
urra bræðra, fæddur þann 5.
júní 1958 og var því nýorðinn 57
ára gamall. Okkur er þakklæti
efst í huga nú þegar við minn-
umst Einars. Hann var einstak-
lega bóngóður maður og var
ávallt tilbúinn að aðstoða okkur
fjölskylduna í stóru sem smáu.
Hann var lærður blikksmíða-
meistari en var í raun þúsund-
þjalasmiður sem gat lagað allt
og reddað öllu. Þá var hann ein-
staklega vel lesinn og við leyfð-
um okkur því að nota hann sem
alfræðiorðabók hvenær sem til-
efni gafst til. Það var í raun
sama hvað kom upp á hjá okk-
ur, þá leituðum við til Einars,
fyrsta númerið sem var valið
var hans. Alltaf var Einar kom-
inn um leið og þau eru orðin ófá
viðvikin sem hann aðstoðaði
okkur með.
Einar fylgdist vel með öllu
okkar daglega lífi og tók mikinn
þátt í því. Hann reyndist okkur
fjölskyldunni ómetanlegur vinur
og félagi.
Hann var fyrstur mættur
þegar haldið var upp á afmæli
og á öðrum tyllidögum fjöl-
skyldunnar, eyddi með okkur
jólum og öðrum hátíðisdögum.
Við vorum einnig þeirrar gæfu
aðnjótandi að Einar ferðaðist
talsvert með okkur í gegnum
árin. Þegar við Elín vorum ný-
tekin saman lá beint við að fara
með henni hringinn í kringum
Ísland og kynna fyrir henni
land og þjóð.
Auðvitað bað ég Einar um að
koma með til að tryggja að far-
arstjórnin yrði í góðum höndum.
Seinna ferðaðist hann með okk-
ur nokkrum sinnum til Færeyja
og Danmerkur og minnisstæð
er ferð stórfjölskyldunnar til
Bandaríkjanna árið 2008.
Þá áttum við saman góðar
stundir í sumarhúsi foreldra
okkar á Stóru–Völlum í Land-
sveit. Þar undi hann sér vel við
gróðursetningu og aðra upp-
byggingu sem fylgir slíkum
stöðum.
Það hallar ekki á neinn að
segja að Einar eigi mest í þeim
yndislega stað sem þar hefur
verið byggður upp. Einar var
frábær ferðafélagi, þægilegur
og skemmtilegur. Hann var
uppspretta óþrjótandi fróðleiks
um allt milli himins og jarðar,
sér í lagi um sögu og náttúru
landsins.
Einari var sérstaklega um-
hugað um velferð og velgengni
barna okkar bræðra og reyndist
þeim ómetanlegur frændi og
vinur. Þau sakna hans nú meira
en orð fá lýst en munu búa að
minningunni um hann alla ævi.
Það er erfitt að kveðja góðan
dreng en minningin lifir með
okkur sem kynntumst honum og
áttum með honum þessa veg-
ferð. Bestu þakkir fyrir allt,
Einar minn, og blessuð sé minn-
ing þín.
Atli, Elín, Elvar,
Eva Margit og Atli.
Sólskinið er hlátur náttúr-
unnar en því skærar sem sólin
skín myndar hún dýpri skugga.
Þannig var þetta árið að þegar
sumarið gekk loks í garð með
ylgeislum sínum og fagnaðar-
erindi, bárust þau dapurlegu
tíðindi að Einar Atlason væri
allur.
Einar er mér harmdauði
enda vorum við góðir vinir frá
fornu fari.
Þar gilti einu hvort við hitt-
umst oft eða sjaldan, söm var
vináttan og væntumþykjan.
Einar bar sterka persónu,
hann var fríður sýnum, glæsi-
legur á velli og minnti um
margt á hetjur Íslendinga-
sagna.
Hann var góðum gáfum
gæddur eins og hann átti kyn
til, framúrskarandi fagmaður í
sinni iðngrein, glöggskyggn og
úrræðagóður.
Eðlislæg yfirvegun kom hon-
um vel við hvers konar ákvörð-
unartöku, ekki síst þegar við
vandasöm verkefni var að etja.
Einar var ljúfmenni og sú
manngerð sem alltaf er hægt að
treysta.
Enn sé ég fyrir mér einlægt
brosið og enn finn ég þétt hand-
takið.
Nú hefur húmað að þessum
góða dreng en í mínum huga
logar minning hans skært. Ég
treysti því að forsjónin leiði
hann í nýjar víddir gæsku og
friðar þar sem fegurðin ríkir
ein.
Fjölskyldu Einars og ástvin-
um votta ég samúð mína og bið
þeim Guðs blessunar.
Jón Þorvaldsson.
Einar Atlason