Jökull - 01.12.1957, Blaðsíða 40

Varða á hnaus (785 m) upp af Hnútu.
Rótarfjallshnúkur (1026 m) til vinstri.
Þetta er sennilega varðan, sem Sveinn
Pálsson hlóö 11. ágúst 1794.
A cairn probably built al the first.
ascent of Örrrfajökull, llth August
1794, by the naturalist and physician
Sveinn Pálsson.
Photo Flosi Björnsson.
klettanibbu lítilli, h. u. b. 1840 m, er gefið hef-
ur verið nafnið Hrafnaklettur.
Nú fer að opnast útsýni til yztu jaðra Vatna-
jökuls í norðri og austri. Þegar komið er í
rúmlega 1400 m hæð, kemur Snæfell í ljós og
Kverkfjöll úr rúmlega 1600 m hæð, en þangað
sáum við ekki í þetta sinn.
Er við komum að fyrrnefndum jiikulhrygg,
var sprunga nokkur þvert fyrir, og fórum því
vestur með henni utan í brekkunni, þangað sem
jökullinn var nokkru lægri og hægt að krækja
fyrir gjárnar. En nokkrar þeirra höfðu orðið á
leið okkar neðar í jöklinum, og voru þær opnari
nú en áður, en hægt að krækja fyrir þær flest-
ar. Þær urðu þó allmjög til tafar, en venjulega
tekur jökulgangan sjálf upp á brúnina h. u. b.
3 klst., en til baka um 2 klst. eða minna. Eftir
skamma stund nálguðumst við brúnina, og kom
þá í ljós hver hnúkurinn af öðrum hinum
megin sléttunnar á kolli Öræfajökuls. Snerum
við svo norður á dálítinn jökulhrygg eða hnúk,
1927 m. Þarna uppi staðnæmdumst við og nut-
um útsýnisins, er sannarlega var vítt og til-
komumikið og litirnir undursamlega tærir í
slíkri hæð í björtu veðri, eins og nú var.
Útsýninu verður vart betur lýst en með hinni
stuttorðu frásögn Sveins Pálssonar:
„Sást yfir alla norðausturjöklana og Horna-
fjarðarjöklana ásamt afstöðu Mávabyggðafjalls-
ins [= Esjufjalla] í jöklinum.... Liggja frá
þeim tvær aurrákir, er brátt renna saman í eina,
og nær hún suðaustur þangað, sem Jökulsá kem-
ur undan Breiðamerkurjökli. Norður af Horna-
fjarðarjöklum sást kollurinn á Snæfelli. I vestri
sást yfir allan Eyjafjallajökul. ... Til norðurs
gátum við ekkert séð vegna hnúkanna, sem áður
getur. ... Eg veitti einkum athygli falljöklin-
um, sem skriðið hefur niður rétt austan við
Kvísker. Yfirborð hans virtist allt vera alsett
bogadregnum rákum, er lágu þvert yfir jökul-
inn . . . alveg eins og falljökull þessi hefði runn-
ið fram hálfbráðinn eða sem þykkt, seigfljótandi
efni. ..." (Jöklarit, bls. 495).
En nú virtust rákirnar í jökli þessum ekki
áberandi, þótt sjáanlegar væru sums staðar, —
enda var það nú ekki hið glögga auga náttúru-
fræðingsins, sem héðan leit jökulinn í þetta
sinn.
Hér skal því svo aðeins bætt við, að nú var
Mýrdalsjökull hulinn skýjabólstrum hið efra, er
teygðu sig langt norður eftir, en héðan sást það-
an frá og nokkuð norður fyrir Lómagnúp eða
norður um Bjarnarsker (999 m), en þá skyggir
Hvannadalshnúkur á. Austur frá munu sjást
Öskulög milli berglaga í kletti upp af Rótar-
fjallshnúk (1026 m), 85 cm þykk, þar sem
myndin er tekin.
About 85 cm thíck ash layers between ledges
of basalt north of Rótarfjallshnúkur.
38