Iðjuþjálfinn - 01.06.1993, Blaðsíða 38

36
✓
I upphafi þjálfunar er nauðsynlegt að
sjúklingurinn hitti þjálfara sinn oft,
jafnvel á hverjum degi. Það fer eftir
eðli skaðans. Þá er sjúklingur
óöruggur og höndin er aum og gæta
þarf varkárni. Sömuleiðis þarf hann
uppörvun og hvatningu að nota hönd-
ina. Það þarf að brýna fyrir sjúklingi
að framför sé að mestu leyti undir
honum sjálfum komin og forsenda
fyrir bata er samviskusamleg þjálfun.
Mikilvægasta þjálfunin er sú sem
Þjálfun
lið fyrir lið
(sjá mynd 2)
sjúklingurinn gerir heima hjá sér. Það
þarf því að ganga úr skugga um að
sjúklingur hafi skilið allar leiðbeining-
ar vel. Heimaæfingarnar er best að
gera í stuttum lotum oft á dag.
Heimaæfingarnar þurfa ekki að taka
meira en 5 mínútur í senn. Handþjálf-
arinn fylgist síðan með framförum,
með jöfnu millibili.
Hægt er að benda á þrjár grundvallar-
æfingar sem eru undirstaða þjálfunar:
Kreppuæfíngar (með höndina í hástöðu, til að forðast bjúgmyndun
Sinatogsæfingar (sjá mynd 3)
Þjálfun er þó alltaf sniðin að sérþörf- sem þetta ritar er alfarið á móti hóp-
um hvers sjúklings fyrir sig. Öll þjálf- þjálfun þegar um handskaða er að
un á að vera einstaklingsbundin og sá ræða.