Iðjuþjálfinn - 01.06.1996, Qupperneq 15

13
þjálfun sem ég kem nálægt í formi frum
ADL þjálfunar. Ég fæ mikið beiðnir um
ADL mat og vitrænt mat. Einnig sinni ég
heimilisathugun og ýmiskonar hjálp-
artækjaþörfum. Það hefur komið fyrir að ég
hef fengið beiðnir um einfaldar spelkur og
þá helst til að létta á spasma. Ég hef nú í dag
fengið svolítið úrval af hjálpartækjum.
Gamla saumavél í borði fékk ég frá sauma-
stofunni, sem var lögð niður á Borgarspítal-
anum og er ég hæst ánægð með hana. Sitt
lítið af hverju hefur síðan verið aflað til þess
að geta byrjað með virkni.
Það hafa verið erfiðleikar við sameining-
una, þar sem takast á venjur sem eru og hafa
verið á Landakoti og síðan nýjar hugmynd-
ir. Á Landakoti hafði nýtnin verið í fyrir-
rúmi. Kemur það fyrir í ýmsum myndum
svo sem eins og vel stoppaðir sjúkrasokkar
og lök. Sjúkrahúsið er lítið, þar sem allir
þekktu alla og ákveðin tryggð ríkti. Mörg-
um deildum hefur verið lokað og enn er ver-
ið að loka deildum og annarskonar upp-
bygging er í gangi. Ég hef góða tilfinningu
fyrir þessari uppbyggingu en hef samt sem
áður skilning á þeirri ólgu sem fylgir breyt-
ingunum. Það stendur til að byggja upp
virka iðjuþjálfun hér með góðu rými til
greiningar og endurhæfinga, þar sem hægt
er að bjóða upp á fjölbreytni í þeim tilgangi
að koma til móts við einstaklinginn. Mark-
miðið í heildina er að á Landakoti verði
nokkurskonar miðstöð fyrir aldraða þar sem
tekið verði á sjúkdómum og vandamálum
samfara þeim með virðingu, þannig að hinn
aldraði geti haldið reisn sinni sem lengst.
Samvinna mín við deildirnar á Landakoti er
góð. Eins og er eru tvær langlegudeildir
með hvíldarplássum og ein endurhæfinga-
og greiningardeild þar. Sjúkraþjálfararnir,
sem eru fjórir starfandi á Landakoti og hafa
starfað þar undanfarin ár, hafa tekið mér
mjög vel og reynst mér góður stuðningur.
Það hefur verið mikil breyting fyrir þær að
fá iðjuþjálfa í húsið þar sem þær hafa ekki
reynslu af samstarfi við þá. Þær hafa því
fram að þessu sinnt því starfi sem annars
snýr að okkur, svo sem heimilisathuganir,
hjálpartæki og fleira. Við þurfum því báðar
stéttirnar að sína lipurð og skilning við þess-
ar aðstæður. Þar sem báðir aðilar sýna
áhuga á góðri samvinnu eru forsendurnar
góðar. Félagsráðgjafi var ráðinn frá áramót-
um, en enginn félagsráðgjafi hefur verið
starfandi í húsinu í 2 til 3 ár. Þetta er því allt
mjög mikið í mótun hér á Landakoti og ekki
annað hægt að segja en að starfið sé spenn-
andi. Ég er bjartsýn og komin yfir fyrsta ein-
mannaleikann, þó að ég hafi stundum óskað
að ég hefði annan iðjuþjálfa með mér. Samt
vil ég taka það fram að í uppbyggingu iðju-
þjálfunar á Landakoti stend ég ekki ein í
orðsins fyllstu merkingu. Landakot er hluti
af Sjúkrahúsi Reykjavíkur og því eru iðju-
þjálfar með mikla reynslu bæði á Grensás og
Borgarspítalanum sem ég get snúið mér til.
Iðjuþjálfunin á Landakoti er ekki enn orðin
sjálfstæð og heyrir eins og er undir iðju-
þjálfunina á Borgarspítalanum. Uppbygg-
ingin gerist mun hægar heldur en ég gerði
mér grein fyrir í upphafi. Samtímis tel ég að
hlutirnir geti ekki farið hraðar eins og
aðstæður eru í dag. Ég held því áfram með
þessi tvö bráðabirgðaherbergi og hef nú
fengið aðstoðarmann í 50% starf. Við vinn-
um nú í rólegheitum að uppbyggingu virkni
á einni deild og á meðan við erum ekki fleiri
starfandi á iðjuþjálfun Landakots höldum
við okkur á floti og sinnum því nauðsynleg-
asta.