Félagsbréf - 01.03.1961, Blaðsíða 23

FÉLAGSBRÉF
13
En undir eins eftir þetta fyrsta kvöld fór fólk að verða forvitnara. ÞaS
tók ekki svo mikiS mark á því, þó aS Engel Lund væri hælt í blöSunum.
En allir, sem höfSu hlustaS á hana, sögSu kunningjum sínum frá því. Þeir
sögSu, aS þetta væri einhvern veginn ólíkt öllu öSru, sem þeir hefSu heyrt.
Þeir sögSust ætla aS hlusta á hana aftur, hvaS oft sem hún syngi. Og þeir
komu aftur, og fleiri og fleiri bættust viS. SíSasta skiptiS, sem hún söng,
komust miklu færri aS en vildu og alltaf fór fögnuSur áheyrenda vaxandi.
ÞaS var alveg hætt aS kalla hana Engel Lund eSa fröken Lund, allir köll-
uSu hana Göggu, eins og hún hafSi veriS kölluS, þegar hún var lítil stúlka
í Reykjavík. Gagga varS vinur allra, sem hlustuSu á hana. Þeim fannst þeir
'þekkja hana og fór aS þykja vænt um hana. Og þaS var auSfundiS, aS
henni þótti líka gaman aS vera hér og syngja fyrir íslendinga. í apríl fór
hún aftur til Englands, því aS hún var ráSin til aS syngja þar nokkrum
sinnum í maí. En hún kom aftur í júní, ferSaSist um NorSurland, Vestur-
iand og austur yfir fjall og söng þar á ýmsum stöSum og tvisvar í Reykja-
vík. Hún var hér fram í október og þrátt fyrir allar rigningarnar á SuSur-
landi undi hún sér svo vel, aS hún átti bágt meS aS slíta sig héSan.
II.
ÞaS er ekki auSvelt aS lýsa söng, eSa tónlist yfirleitt, meS eintómum
orSum og ég hef litla þekkingu til aS skrifa um þá list. En þaS er bót í
máli, aS ég hef blaSaS í því, sem mér fróSari menn í mörgum löndum
hafa skrifaS um Göggu, svo aS ég þarf ekki aS treysta einungis á minn
eigin smekk. Og auk þess ér þaS fleira en söngurinn sem hægt er aS segja
frá.
Nú skuluS þið’ hugsa ykkur, ef þiS hafiS ekki hlustaS á Göggu, aS þiS
sitjiS í einhverjum sal og bíSiS eftir, aS söngkonan birtist uppi á pallinum.
Og þarna kemur hún. Gagga er mjög há, nokkuS þrekin og samsvarar sér
vel. Hún er í svörtum kjól, eins einföldum aS sniSi og skrautlausum og
framast getur orSiS. Hún heldur á örþunnum, bláleitum silkiklút og söng-
skránni, sem hún leggur á flygilinn hjá sér.
Nú búizt þiS við', aS píanóleikarinn, sem kemur inn meS henni, slái á
nólurnar og söngurinn byrji. En í staS þess fer Gagga aS tala um fyrsta
ljóSiS, sem hún ætlar aS syngja. Hún segir, hvaS þaS heiti og frá hvaSa
landi þaS sé, rekur efni þess í fáum orSum, svo aS þegar hún fer aS syngja
þaS, fylgizt þiS alveg meS, jafnvel skiljiS vísurnar, þó aS þiS kunniS ekki