Félagsbréf - 01.12.1963, Síða 42

fermdur vörubíll og fyllti gangopið.
Hann hörfaði undan og beið með
skjalatöskuna aftur á herðum, hon-
um hafði verið sagt, að þegar hann
var barn hefði hann legið grátandi
í vöggunni, magur og með ló af
hungri af því að hann vildi ekki
annan mat en móðurmjólk sem ekki
var nóg, síðar hafði hann leikið sér
með öðrum drengjum og telpum úr
húsunum við götuna, þau vildu ekki
leika sér eins og átti við hann og
hann var rótlaus meðal þeirra, hann
hafði reikað um í syngjandi hópi með
öðrum unglingum, söngurinn var ekki
í réttri tóntegund, hann varð full-
orðinn og hann kynntist mönnum sem
honum féll vel við, mönnum sem
hann fékk ímugust á, hann vann með
öðrum og enginn gerði alls kostar
eins og hann vildi hafa, hann sjálfur,
líf hans, var hans eigin eign, ósigrar
hans komu engum við, og það gerði
ekkert til að hann gat ekki komið
iþví fyrir sig hvað það var sem hann
þurfti að muna, hann varð að borða
og hreyfa sig dag hvern, losa líkam-
ann við úrgangsefnin nokkurn veginn
reglulega, um hamingju eða óham-
ingju tjáði ekki að fást.
Þegar vörubíllinn, stór og há-
fermdur, kom út og sveigði úr port-
inu fyllti hann svo götuna að það
virtist ótrúlegt að hann hefði nokkru
sinni komizt í gegnum hin mjóu port-
göng. Hann tók í handfangið á skjala-
töskunni eins og velsæmið krafði og
bar liana með ofurlítið bognum hand-
legg í átt til miðhússins þar sem skrif-
stofurnar voru, við opna vörulyft-
una í hliðarhúsinu var nágranna-
strákurinn að starfi og horfði ein-
dregið fram hjá honum með hatur í
augum og kollhúfuna typpta á höfð-
inu, nú svo að hann vann hér. f
fremra herberginu tók á móti honum
hávaxin, mjó og hvít stúlka sem ekki
varð séð hvort væri átján eða þrjá-
tíu og átta ára eða einhvers staðar
þar á milli, hún varð kyrr inni í
skrifstofunni við lítið borð með rit-
vél og lagði skrifblokk fyrir framan
sig, hún horfði blíðum augum á starfs-
mannastjórann. Hann settist með
skjalatöskuna upprétta á hnjánum og
tók upp meðmælabréfin sín sem hann
hafði einnig sent afrit af, og hér voru
tvö í viðbót, kannski starfsmanna-
stjórinn vildi sjá frumritin. Starfs-
mannastjórinn lagði skjölin sér til
hægri handar, það sem þá vantaði var
maður sem gæti samræmt störfin á
verkstæðunum og í afgreiðslunni,
hvern dag og hverja stund, reyndur
sölumaður þekkti viðskiptavini og
vörur og ætti að vera fær um að
knýja fram hámarksafköst á báðum
stöðum.
Það er ekki rétt að knýja fram há-
marksafköst hvað sem það kostar
sagði hann fljótmæltur og reis á fæt-
ur með opna skjalatöskuna laushang-
andi í hendinni, þessa fannst honum
krafizt af sér. Og hann kom sér ekki
til að setjast aftur, hann hélt áfrani
að standa svona með skjalatöskuna
hangandi losaralega í hendi sér og
tautaði, maðurinn er mikilvægari en
atvinnureksturinn, sá sem hefur um-
fangsmikinn atvinnurekstur verður að
kunna að taka tillit til starfsfólksins,
fyrirtækið er einskis megnugt án
38 FÉLAGSBRÉF