Félagsbréf - 01.12.1963, Síða 68

upprunalegt heimkynni kvæðanna og
aldur þeirra, eftir atvikuni afstæðan
eða fastákveðinn, ræðir höfundur rök-
víslega og málafylgjulaust. Þess verð-
ur aldrei vart, að honum hlaupi kapp
í kinn, þó að hann ræði kenningar,
sem hann getur ekki fallizt á. Ýmis
atriði, er virðast kunna smávægileg
við fyrstu sýn, geta oft brugðið ljósi
yfir mikilvæg efni. Þess vegna þarf
oft að víkja að svo mörgu í stuttu
máli. 1 slíkum köflum eru einnig tíð-
ari en ella tilvitnanir til fjölmargra
rita og ritgerða annarra vísinda-
manna. Mér liggur við að segja, að
þar eigi stundum við höfundinn sjálf-
an sá heiðríki og næstum því kald-
lyndi allsgái, er liann eignar víking-
unum (bls. 10). í þessum greinum
birtist ekki aðeins mikill lærdómur,
heldur og nákvæm rýni og gaum-
gæfni þess manns, er áratugum sam-
an hefur eyrum hlýtt og augum skoðað
rannsóknarefni sitt, en jafnframt veg-
ið og metið rök og kenningar annarra.
Ekki verður höfundur þó sakaður um
að hafa varið lengra máli í þennan
þátt ritsins en efni standa til og nauð-
syn krefur. Einnig hefur liann sparað
sér mikið rúm og endurtekningar
með því að vísa úr þáttunum um ein-
stök kvæði til almennrar greinargerð-
ar framar í ritinu um aldur og heim-
kynni kvæðanna. Hins vegar fer ekki
hjá því, að flestir lesendur þurfa þá
oft að rifja upp hina fyrri staði sér
til glöggvunar. Enginn skyldi heldur
ætla sér að lesa um slíkt efni að fullu
gagni án nokkurrar fyrirhafnar.
Miklu lengri og samfelldari eru
þeir þættir ritsins, er fjalla um heild-
Kinar Ól. Sveinsson.
arefni kvæðanna. Þar færist líka rit-
höfundurinn allur í aukana, og stíll
hans er í senn fimlegur og þróttmikill,
en jafnframt vermdur af lotningu og
ást á liinu göfuga og stórfenglega við-
fangsefni. Hit sem þetta þarfnast ein-
mitt bæði mikillar rökvísi og ríks feg-
urðarskyns, og hér birtist það að mínui
viti í hæfilegum hlutföllum. Miirgum
leikmanni mun auðvelda lesturinn sá
háttur höfundar, að hann rekur efni
livers kvæðis, áður en hefjast hugleið-
ingar hans um kvæðið í heild.
Eins og áður er að vikið, er margt
tilvísana í ritinu til verka annarra
fræðimanna, og munu þær ná til alls
64 FÉLAGSBRÉF