Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1876, Qupperneq 87

Stjórnartíðindi B 12.
81
1876
Stjórnarbrjef og auglýsingar-
r — Brjef ráðgjafans fyrir Island til landshöfMngja um kærur út af laga-
brotuiu útlendra fiskimanna. — Eplir að ráðgjaflnn 'hafði sent utanríkisráð-
gjafanum pær nánari skýringar, er fylgdu þóknanlegu brjefl yðar, herra landshöfðingi, frá
2i9. jahúar f. á., viðvíkjandi skemmdum á æðarfuglavarpi f Melrakkaey á Grundarfirði inn-
on vesturnmdœmis íslands, er skipverjar af frakknesku ílskiskipi, «Marie Désirée», eru
sakaðir um að hofa framið haustið 1870, hefir nefndur ráðgjafi skýrt frá, að sendi-
herra Ðanakonungs liafi ekki huft neilt npp úr ftrekaðri málaleitan út af þessu við liina
frakknesku stjórn ; hún liafi jafnan vísað honum á bug með það með kurteislegum ummæl-
um. Utanrikisráðgjafinn hefir þar að auki, um leið og hann sendi skjal það frá hinum
frakkneska utanríkisráðgjufa til liins danska sendiherra i París, er þessu brjefi fylgir ept-
irrit af, jneðal annars tekið fram, að sendiherrann hafi út af þessu máli bent á, að sam-
kvæmt skýrslum þeim, er prófln í máiinu hafa inni að halda, og skjal ráðgjafans vfsar á,
virðist frakkneskir sjómenn og íslendingar hafa þau mök hvorir við aðra, að ástœða sje
til að ráða hinum fslenzku stjórnarvöldum til uð fara varlega í slík mál; og er ntanrfkis-
ráðgjafinn líka fyllilega á því. Tjeður ráðgjafi hefir enn fremur bætt því við, að hann hafi
lengi sjeð það, á því sem kornið hafl fyrir erindreka konungs bæði í Purís og Lundúnum,
að hinar sffelldu kvartardr út af háltalagi útlendra fiskimanna við ísland, hvort heldur það
cr út af því, að þeir láti ógreidd lögboðin gjöld, eður út af öðrum lagabrotum, baki lilut-
aðeigandi stjórnöndum lalsverðu örðugieika, og þótt sjaldnast liufi nð iindanförnu broslið
góðar undirtektir frá þeirra hálfu, og utanrfkisstjórninni bins vegar geti eigi dulizt, nð ept-
1r þvi sem til hagar á íslandi verði aldrei komizt alveg hjá þvf, að hin danska stjórn megi
tii að láta erindreka sfna bera fram kærur út af slíkum málum, hefir ráðgjafinn þó álitið
sjer skylt að leggja það til, að ekki sje eptirleiðis verið að koma með áminnstur kærur,
nema þegar svo stendur á, að svo mikið er varið í málið í sjálfu sjer, að nokkurn veg-
inn samsvari hinum miklu umsvifum, er fyrir þarf að hafa, eða þar sem til eru svo öflug
rök við að styðjast, að öll líkindi eru til, að málið hafist fram án mjög stórkostlegrar fyr-
irhafnnr,
— Brjcf ráðgjafans fyrir ísland til landshöfðingja um fiskiveiðar Færey- S2
inga á Austfjörðum. — í þóknanlegu brjefi frá 2. október f. á. hafið þjer, herra “6- mai'
landshöfðingi, skýrt frá, að komið hafi til alþingis bœnarskrá úr Norður-Múlasýslu um, að
íbúar þessarar sýslu, sjer f lagi þeir, er búsettir eru kringum Norðfjörð og Seyðisfjörð,
yrðu verndaðir gegn þvf, að Færeyingar lœkju þátt f fiskiveiðum á nefndum fjöröum jafnt
við landsmenn, án þess að greiða nein gjöld f landsþarfir, svo sem helzt til spltalasjóðs-
ins. Hafi þá þingmaður einn f efri deild þingsins lagt fram frumvarp til laga um bann
gegn þvf, aö aðrir en íslendingar stunduðu fiskiveiðar við strendur íslands innan land-
íielgi; frumvarp þelta hafi samt ekki verið samþykkt; en aptur á móti liafi þingdeildin á-
lyktað, aö vfsa máli þessu til stjórnarinnar, f þeirri von, eptir því sein ncfnd sú, er
sett var í málið, kemst að orði f álilsskjali sínu, að spornað yrði við því, bæði að fiski-
vciðum íslendinga væri spillt af þeim, er að öðru leyli ekki leila sjer atvinnu bjer á landi,
og aö liinn íslenzki læknasjóður færi á mis við þau gjöld af fiskiafla annara þegna við
strendur landsins innan landhelgi, sem landsmenn verða sjálfir að greiða. Ut af þessu
hafið þjcr, hcrra landshöfðingi, tekiö fram, að þótt það liljóti að vera aðalreglan, eins og
Ilinn 4. septcmber 1876.