Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1876, Blaðsíða 93

87
1876
b, 100 kr. sem slyrknr handa „Guðmundi Guðmundssyni frá Mýrum í Dýraílrði lil að. 89
kosta sig á búnaðarskólanum, að Stcini i Norcgj. 24. júlí.
Um leið og jeg hjer mcð samþykki þcssar tillögur, lœt jeg fylgja ávísun á 220 kr. til
þóknanlegrar ráðstafanar herra amtmannsins í þessu tilliti.
— Drjef landsluifdingja til amtmanmim yfir suSur- og vesturumclœminu um 90
lij ónaskilnað. — j þóknanlcgu brjcfl frá 19. þ. m. hafið þjer, herra amtmaður jú,í'
spurt, hvort vald það, cr veitt var amtmönnum mcð tilsk. 21. desbr. 1831 I. 1. d. til að
leyfa algjörðan hjónaskilnað fyrir hjón, sem lifað hafa aðskilin að borði og sæng eptir
ieyfisbrjefl amtsins um mínnst 3 ár, og bæði óska skilnaðarins, hafi verið skert með augl.
22. febr. f. á. um verksvið landshöfðingja, þar sem 17. gr. mælir svo fyrir, að landshöfð-
ingi skuli gefa út leyfisbrjef þau, sem nefnd eru f konungsúrskurði 25. mai 1814, 3., 4.
og 5. til þess að ganga I nýtt hjónaband, undantekningar frá DL. 3—16—8, og leyfisbrjef
til hjónaskilnaðar.
Fyrir þessa sök skal jeg lijer með þjónustusamlega tjá yður, að þótt hin tilvitnuðu orð
sjeu ckki alveg Ijós, verð jeg að vera á því, að það liafi ekki verið tilgangur hins nefnda
lagastaðar að breyta verksviði amtmanna, og að að eins myndugleiki sá til «ad mandatum» að
gefa út leyfisbrjef til algjörðs hjónaskilnaðar, sem áður hcyrði undir ráðgjafann eða kan-
selliið, og getur um í 4. og 5. gr. konungsúrskurðar 25. maí 1844, nú hafi verið lagður
undir landshöfðingja. Amtmennirnir vcrða því framvegis eins og hingað lil að veita
algjörðan hjónaskilnað, þegar bæði hjónin œskja hans cptir hinn lögboðna tíma. Ef þar
á móti algjörðs hjónaskilnaðar er beiðzt að eins af þvf, að annað hjónanna hefir verið
dœmt f hegningarvinnu I 3 ár eða lengur, eða ef annað hjónanna mólmælir skilnaðar-
leyfinu, þó þau hafi vcrið skilin að borði og sæng ( 3 ár eða Iengur, ber að leyta til
landshöfðingja um leyfið.
— Brjef landsliöfðingja til amtmannsins yfir suður- og vesturumdœminu um ltÚS- 91
i i /> • . 5. ágúst.
mennsJculeyfi. — í þóknanlegu brjefi frá 2. þ. m. meðtók jeg álit herra amtmanns-
ins um bónarbrjef með 4 fylgiskjölum, þar sem Itögnvaldur Rögnvaldsson á Rauðará
fer fram á, að hann megi taka sjer fasta dvöl hjer í bœnum, þrátt fyrir það, að fátœkra-
stjórn bcejarins hafi synjað sjer um þetta. Ilafið þjer getið þess að nefnd fátœkrastjórn,
hafi á síðari árum verið mjög treg á að veita utanbœjarmönnum húsmennskuleyfi, og að
hún hafi að yðar hyggju á stundum farið lengra í þvi tilliti en góðu hófi gegni, og ekki
nœgilega gætt hins náltúrlega rjettar, sem hver maður með ódekkað maunorð hefir til að
leita sjer atvinnu þar sem hann vill, meðan hann verður ekki öðrum til þyngsla. í’ó að þjer
með úrskurði frá 29. apríl þ.á., eptir að beiðandanum, sem fengið hafði húsmennskuleyfium eitt
ár, hafðiveriðneitaðumlengingu á þessu leyfi, hafið ekki fundið nœga ástœðu til að ónýta þessa
ákvörðun fátœkrastjórnarinnar,virðist yður samt, að hinar nýju skýringar sem komið hafi fram f
málinu, gjöri það sennilegt, að gjört hafi verið of mikið úr þvf, hve óálitlegur efnahagur
hlutaðeiganda væri. I’ar að auki hafið þjer tekið fram, að það sje vafasamt, hvort það sje
*ð6legt, eins og gjört liefir verið ( þessu máli að binda húsmennskuleyfið við víst tfmabil,
°S að sveitarstjórn varla samkvæmt tilskipun 26. maí 1863 geti vísað burt þcim manni,
er hún einusinni hefði leyft að gjörast húsmaður.
Fyrir þcssa sök skal yður, herra amtmaður, tjáð til leiðbeiningar og birtingar fyrir