Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1881, Qupperneq 86

1881
74
91 Að því er snertir fyrri spurninguna, sjest bvorki af brjefi yðar nje af brjefi
1. sept. sýslumannsins í Norðurmúlasýslu, hve stórar síldartunnur og máltunnur þær eru,
sem venjulega eru liafðar í þeim lijeruðmn, er síldarveiði tíðkast í, on tunnumál eru,
eins'og sjest meðal annars af riti Bauers um «Maal, Vægt, Mönt», bls. 240—241; fieiri
en eitt, og er þar talin máltunna fyrir síld 112 pottar.
Jeg er yður samdóma um, að spítalagjaldið rjettilega eigi að greiðast eptir
tölu máltunna, og ekki eptir tölu þeirra tunna, sem síld í þann og jiann svipinn kann
að vora söltuð niður í, og sem stundum gota verið stœrri, stundum minni, en hin
almenna 112 potta síldartunna, en að öðru leyti vorð jcg að skírskota til brjefs míns
frá 13. desembor f. á. (stjórnartíð. B. 184), þar sem tekið er fram, að spítalagjaldið
eigi að groiðast af Iiverri síldartunnu, eins og hún er útflutt.
Að því er snertir síðari spurninguna, takið þjer fram, að eigendur eða formonn
þeirra báta eða skipa, sem veiða síldina, eigi að grciða spítalagjaldið af öllum afla
sínuin og því einnig af þeim parti af aflanum, er þeir láta í landblut og er jeg vður
alveg samdóma um það.
92 — Bl'jef landsbiifðingja ti! umtuKiiniMÍvx i/fir vorðnr- Of/ uustnrtunilœmivu nni
l. sept. landskuld a.f þjóðjörð. — í brjefi frá 12. f. ra. hafið þjer, herra amtmaður, óskað úr-
skurðar míns um það, hvert GO álnir í sokkum, sem áskildar eru í landskukl af þjóð-
jörð í Húnavatnssýslu, megi greiðast eptir því, sem sokkaverðið liefir verið í þessari
sýslu að maðaltali uin 5 næstliðin ár, en á ári því, sem nú stendur yfir, sje ekkert
sokkaverð tiltekið í verðlagsskránni fyrir tjeða sýslu.
Fyrir þvi vil jeg tjá yður til þóknanlegrar leiöbeiningar og birtingar, að jeg
sjái ekkert því til fyrirstöðu, að áminnst gjald verði greitt á þann hátt, sem þjer haíið
stungið upp á.
93 — Brjef landsllöföingja ti'I umtmuvnsivs i/fir vorHvr- ot/ nusturumdtr.mivu uni
3. scpt. gjöld íil alinenningsþaifa af brennisteinsnámunnm í þingeyjarsýslu. Háðgjafinn
fyrir Island hefir 20. júlí þ. á. ritað mjor á þessa leið :
«I þóknanlegu brjefi frá 27. maí þ. á. hafið þjor, herra landshöfðingi, lagt það
til, að ráðgjafinn gerði nauðsvnlega ráðstöfun til þess, að leiguliðar brennisteins-
námanna í þungeyjarsýslu gegni skuldbindingu þeirri, sem að yðar ætlun hvílir á þcim
til, samkvæmt 4. grein lejgusamningsins að greiða af höndum skatta þá og skyldur,
sem heimilaðar eru eptir hinum almennu landslögum og tilskipunum, einkum gjald til
búnaðarskóla samkvæmt tilskipun 12. febrúar 1872, og hafið þjer gotið þess, að gjöld
þau, er hvílá á afnotum brennisteinsnámanna liafi ekki orðið innheimt á íslandi, þar
sem leiguliðunum hafi aldrei verið afhentar námurnar.
Fyrir því læt jeg ekki dragast þjónustusamlega að tjá yður, að það er hvort-
tveggja, að það getur verið vafasamt, Jivort greiða eigi skatt af tjeðum brennisteins-
námum, eins og jarðeign væri, því þær verða ekki notaðar til ábúðar, Iieldur gefa að
eins af sjer brennistein, og liefði varla átt að meta þær til jarðadýrleika, enda eiga lijcr
ekki heima ástœður þær, sem komu því til leiðar, að lögskipuð voru gjöld þau til oll-
ingar búnaði, er getur um í tilskipun 12. febr. 1872. En livað sem jiví nú líður, þykir
ráðgjafanum mjög hæpið, hvort leiguliðarnir verði álitnir notendur námanna, fyr en