Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1881, Síða 170

1881
158
171 sínar sanikvæmt 10.—14. grein kosningarlaganna, verði alvarlega ávíttar fyrir þessa
19. des. vanrœkt sína.
Um leið og jeg lijer með samþykki þessar tillögur yðar, herra amtmaður, og
skora á yður, að tjá hlutaðeigandi bœjarstjórn og sveitarstjdrnum alvarlegar ávítur
mínar, vil jeg út af fyrirspurninni í niðurlagi brjefs yðar, geta þess, að viðhafa skuli
sakamálamoðferð á málum þeim, sem kunna að rísa út af því, að einhver vanrœkir
álíkar skyldur og þær, er að framan getur um.
172 — Brjef laildshöfðiligja lil umlmaniixins yfir sudur- or/ ve.slurnmdœminu um
20. des. sveitarstyrk lianda lijúi. — Með úrskurði yðar, herra amtmaður, frá 21.febr. þ. á. hefir
Mýrahreppur í Skaptafellssýslu verið skyldaður til að endurgjalda Breiðdalshreppi í sömu
sýslu þá upphæð, sem eptir rjettum reikningi, úrskurðuðum af hlutaðeigandi amtmanni,
lielir verið greidd úr sjóði hins síðarnefnda hrepps, sem styrkur b.tnda Jóni nokkrum
Jónssyni. Purfamaður þessi ,er fœddur árið 1829 í þeim hluta hins fyrverandi Bjarna-
nesshrepps, sem nú nefnist Mýrahreppur. og var hann þar sveitlægur, þegar liann vorið
1868 vistaðist í Breiðdalshreppi, oghefir hann síðan verið kyrríþessum líreppi. Skömmu
fyrir jól 1877 var liann af þáverandi húsbónda sínum sendur á annan bœ. Að afloknu
erindi sínu lagði hann morguninn eptir á stað lieim til sín án þess að neyta annars en
kaffis með brauði og 2 staupa af brennivíni. Á leiðinni kom hann við á öðrum bœ,
þar sem lionum aptur var boðið og liann J>áði kaffi með brauði og 2 staup af brenni-
víni, og loksins fór liann krók á leið sína, til að koma á enn einn bœ, þar sem hann
einnig tjekk kaffi og þar aö auki hálfan pela af brennivíni. Eptir það lá liann úti um
nóttina og kól á fótum og annari hendinni, svo að liann lá fram á sumar, og gat ekki
gengið að vinnu, og hefir hann sjálfur skýrt frá því, að lnunn skammt frá síðasta bœn-
um, er hann kom við á, hafi fengið aðsvif og verið kalinn, þegar liann raknaði við. Jeg
verð að vera yður, herra amtmaður, samdóma um, að eptir því, sem komið hefir fram
um, hvernig veður og fœrð hafi verið dag þann, er Jón fór þá ferð, er lijer rœðir um,
og hvernig staðið hafi á ferðinni, sem Jón sjálfur hafði beiðzt leyfis til að fara, geti
ekki komið til tals að álíta, að slys það, er Jón varð fyrir, hafi orsakazt af ótilhlýði-
legri breytni húsbónda hans, og að hinsvegar lítill efi geti verið um, að helzta ástœðan
til slyssins hafi verið sú, að Jón tók það upp hjá sjálfum sjer að leggja krók á leið sína
og að þiggja brennivíns-veitingar þær, er honum voru boðnar. Pessi breytni Jóns verð
jeg sömuleiðis að vera yður samdóma um, liafi verið svo ótilhýðileg, að hún verður að
baka honum ábyrgð samkvæmt 21. grein tilskipunar um vinnuhjú frá 26. jan. 1866, en
af því leiðir aptur, að sveitarstjórninni í Breiðdalshreppi var skylt og heimilt að gegna
kröfu húsbóndans um endurgjald á fœði, lækningu og hjúkrun handa hjúinu að svo
miklu leyti, sem það ekki sjálft liafði efni á að borga þetta, og að Breiðdalshreppur
getur heimtað þennan kostnað sinn endurgoldinn af sveit þurfamannsins. Að því leyti er
4 nafngreindir frændur Jóns í næsta hreppi við. Mýrahrepp hafa brjeíiega boðizt til að
endurgjalda legukostnað Jóns, skal það athugað, að dvalárhreppur Jmrfamanns hefir að-
gang að framfœrsluhreppi hans um endurgjald á sveitarstyrk, en það er liinn síðarnefndi
hreppur, sem á að fylgja fram kröfu um, að styrkur, er lagður hefir verið þurfamanni
úr almennum sjóði, verði endurgoldinn af ættingjum hans.
Samkvæmt því, sem þannig er tekið fram, skal úrskurður sá, er þjer, herra amt-
maður, hafið lagt á þetta mál, óraskaður standa.