Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Síða 16

Arnór
Það var aðeins fyrir orð A- að ég og A- samþykktum A- inn í klík-
una. A- var eiginlega af allt öðru sauðahúsi en við hinir; saklaus,
ungur drengur. Kannski vorum við fyrst og fremst að misnota
okkur hann. Foreldrar hans áttu stórt hús og voru sjaldan heima
um helgar. Ég fór að hugsa um þetta fyrir nokkrum dögum þegar
ég ók framhjá A- þar sem hann beið eftir strætó.
(Sjá: Aðalsteinri)
Sjón
Arnór
Ég fer inn á skrifstofuna hans í þeim erindagjörðum að fá lánaða
bók en svo sækir að mér svefn og ég spyr hvort sé nokkur leið að
fá að leggja sig. Hann tekur því vel, færir nokkrar bækur til og
grefur ofan í gólfið holu handa mér, sest svo við skrifborðið og
heldur áfram að punkta hjá sér. Eitt augnablik hvarflar að mér að
ég muni kafna en lygni svo aftur augunum og læt pikkið í penn-
anum róa mig, reykinn úr sígarettunni hans fylla á mér lungun.
Oddný Eir Ævarsdóttir
Atli
Stóð mig bara djöfulli vel. Get ímyndað mér hvað það fer í taug-
amar á liðinu að sjá mig út um allt. Búinn að meika það betur en
öll klíkan til samans. A- hlýtur að vera að gera á sig af spælingi, að
ég tali ekki um A-.
(Sjá: Andrí)
Sjón