Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Blaðsíða 46

var að því að þýða opinberanir Jóhannesar frá Patmos? í formála
Lúters að Biblíuþýðingu sinni 1522 lýsti hann upplifun sinni af
Opinberunarbókinni svo: „Minn andi kann sig ekki í þessari bók.“
Hvað fannst kúnum? Af því fer engum sögum. Það eina sem vitað
er með vissu er að þýðing Odds gekk út á þrykk í Hróarskeldu
1540 með öllu sínu spámannlega hatri og öllu sínu kerfisbundna
ofstæki á hárréttum stað. í fyrsta skipti kynntust íslenskir lesendur
því hvernig var að hafa eina af grunnstoðum nútímans fyrir sér á
prenti. Ritið sem blés ekki aðeins mormónum í brjóst að höggva
nafnarunur innan í fjöll heldur kenndi okkur einnig að búa til
lista, að skipa niður eftir tölum og sætum, að raða alheiminum -
jafnvel á örlagastundu - niður í herbergi, klefa og hólf. Nöfn og
tölur. Hér koma þau aftur. Bæði vega þyngra á metunum en fólk.
Við emm hráefni fyrir lista, mnur og skrár. Nöfn okkar og
fæðingardægur em því aðeins til að hægt sé að búa til úr þeim
lista. Ekkert meira, ekkert minna.
Kristján B. Jónasson
Grímur
Einu sinni átti ég kött sem séra Bernharður Guðmundsson og fjöl-
skylda hans höfðu skírt Grím. Grímur reyndist vera læða en fékk
að halda nafninu vegna sérkennilegs augnsvips. Þetta var greind-
asti og mannblendnasti köttur sem ég hef þekkt og hann varð
frægur í hverfinu þegar auglýst var eftir honum í útvarpinu og í
ljós kom að kötturinn hafði smogið inní íbúð Benjamíns H. Eiríks-
sonar og lokast þar inni í fjarvem hans. Sama sumar flutti maður-
inn minn að heiman og um haustið fór ég að vinna á maraþon-
næturvöktum. Þá var Grími nóg boðið og hann flutti út frá mér og
inn til Jóhannesar Bergsveinssonar geðlæknis og fjölskyldu hans í
næstu götu.
Linda Vilhjálmsdóttir
44