Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Blaðsíða 71

Ekkert nafn er sérstakt. Enginn er einstakur. Enginn er nafn. Það
er sama hvað mormónar hrúga mörgum utan og innan á fjöllin í
Utah. Guð mun ekki ná að tengja sál við nafn og nafn við sál.
Hann á eftir að taka nöfnin og spinna upp sálir við þau, algerlega
óháð fyrri eigendum. Þúsundáraríkið verður ekki reist á hliðskip-
uðum lögmálum heldur stafrænum. Nöfnin standa en þau verða
aðeins hráefni fyrir tölugildi og sé horft þannig á málið þá er
þúsundáraríkið þegar runnið upp. Því hvað eru nöfn okkar annað
en tölur í gagnabönkum? Það er aðeins gömul hefð sem vamar
okkur að stíga skrefið til fulls og sleppa vemnni en leyfa nöfnun-
um að kombínera sig sjálf út í hið óendanlega. NÖFNIN ein í
endalausri mnu án nokkurrar lifandi innistæðu! Þarna er von
mormónanna lifandi komin.
Kristján B. Jónasson
Nanna
... verð að vera; verð að læra að vera í margföldum tíma á einum
og sama tíma; í senn hér og þar; þrái þó að vera í senn annars
staðar, í öðm hér og öðm þar; þar sem allir hinir em og enginn
angrar; því hér er enginn og allir angra; vil sitja þar sem enginn
situr núna við hlið allra í stað þess að sitja þar sem allir sitja við
hlið einskis; sit þó í auðu sæti einskis en þrái annars einskis sæti.
Ámi Ibsen
69