Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Side 33

Draga mig upp - þurrka blóðdropa úr lófunum - sleikja
hræðslutárin af kinnunum.
Inga Björk Ingadóttir
Bersi
Þetta orð var í hugarheimi mínum ekki mannsnafn heldur furðu-
legt, rautt og sjálfstætt líffæri: Einstæður tittlingur sem giftir karl-
menn höfðu í flimtingum.
Guðbergur Bergsson
Bersi
Bersa kynnist ég á Hótel Pallas í Kaupmannahöfn einn morgun á
fyrri hluta aldarinnar þegar hann er, eins og ekkert sé, að móta
íslenska víndrykkjuhefð. Það er segin saga: allt það sem íslenskast
er verður til í útlöndum. Líka íslenskar drykkjuvenjur. Bersi fær
þrjá Svía í heimsókn til sín fyrir hádegi upp á hótelherbergi og
hann býður þeim upp á íslandskokkteil. Fyrst hellir hann bjór í há
mjólkurglös og styrkir síðan bjórinn með skvettu af koníaki og
annarri af vískýi. Til að veikja drykkinn fyllir hann glösin upp að
börmum með rauðvíni. Svo drekkur hann í botn. En ekki hinir.
Bragi Ólafsson
Bersi
Báturinn hefði getað heitið Bersi en líklega var honum aldrei gef-
ið nafn. Á honum fáum við að sigla á vatninu eftir að frænka hefur
tekið af okkur loforð um að halda okkur við ströndina. Við syngj-
um um stóra stráka sem fá raflost og gætum ekki að róðrinum á
meðan. Okkur rekur út á mitt vatn. Litlar stelpur fá hland fyrir
hjartað.
Gerður Kristný
31