Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Side 43

Franz
Z er fallegasti bókstafurinn. Hún er sverðalag Zorros. Vanskapað
skástrik sem gert hefur verið útlægt úr íslenska stafrófinu. Enginn
bókstafur líkist eldingu jafn mikið. Z er ógnandi fleygur sem æðir
til jarðar í fylgd háværrar skmggu og stefnir rakleiðis á haus hins
óréttláta. Hins óréttláta? Er það ekki einmitt sú skepna sem er
hvað öfundsverðust? Setjum sem svo að Franz sé óréttlátur. í
hvaða bók, í hvaða lista kemur þá nafn hans fyrir? Að minnsta
kosti ekki í „Bók lífsins“ eða innan í fjalli hinna síðari daga
heilögu, fjallinu þar sem mormónanir rita nöfn þeirra hólpnu.
Líklegra er að það birtist í kladdanum yfir þá sem kastað verður út
í ystu myrkur en af þeim fara hvort eð er engar sögur. Hinir burt-
köstuðu eru nafnlausir. Aðeins fmmspekilegir fulltrúar þeirra í
heimsslitadramanu bera nafn. Eina vonin til að sleppa undan
listum og mnum er að vera ranglátur því sá rangláti getur treyst
því að nafn hans komi hvergi fram. Og þótt honum sé útskúfað á
gmndvelli þess að nafn hans er ekki þar sem nöfn hinna er að
finna, er hann þar með laus undan byrði nafnsins, byrði talnanna.
Hann fær að vera það sem hinir em ekki því þannig er það í
hinum ystu myrkmm. Engin nöfn. Engin tvíundarkerfi. Ekkert
annaðhvort/eða. Bundin í báða skó nafnanna vitum við hins
vegar ekki hvemig ævi það er. Við mænum óttaslegin til listanna í
von um hjálp.
Kristján B. Jónasson
Freyr
Dettur að sjálfsögðu kynlíf í hug en fæ of grófar hugsanir upp í
kollinn. Enda er ég af þeirri kynslóð sem lít á pælingar Bukow-
skys sem smábamahjal.
Mikael Torfason
41