Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Síða 68

Marý
Einsömul fæddi hún son sinn í hellisskúta og fól hann dýmm
merkurinnar til fósturs og æ síðan brá fjórðungi hans til þessara
foreldra sem aumkvuðust yfir hann ómálga og sem gáfu honum
að sjúga og sem skýldu honum fyrir sól og vindum. Marý vissi að
hann kæmi aftur í fylgd ljóna og það gerði hann svo sannarlega.
Nafnlaus, því meðal dýranna þekkjast engin nöfn, og þótt ekki
hefði skort sendiboða með vísifingur og löngutöng á lofti, glóandi
eins og væm þeir nýkomnir út úr kjamaofni og síblaðrandi um
þau þúsund nöfn sem rétt væri að klína á drenginn, valdi hún að
kalla hann ekki neitt, að leyfa honum að njóta þess að vera að
fjórðungi ljón, dreki og hestur. Þess í stað sendi hún bróður hans
af stað en skildi merkurdrenginn og systur hans eftir heima. Hún
sagði bróðurnum að hann mætti hirða nöfnin þúsund en systkinin
hurfu á braut með ljónunum og sáust ekki meir. Um miðja 19. öld
rakst stofnandi' mormónakirkjunnar, Joseph Smith — myndarlegur
ungur maður frá New York-fylki - á ljónamanninn í draumi en
mglaðist á honum og nöfnunum þúsund sem sendiboðamir
höfðu stráð í kringum hann og iðuðu þar í loftinu eins og suðandi
randaflugur. Þegar hann vaknaði héldu nöfnin áfram að suða og
hann þóttist sjá hvernig þau röðuðu sér upp í legíónir og það
vom engar smá legíónir heldur þúsund þúsundir legíóna sem
honum þótti sem fæm með sér til skínandi borgar úti á sléttunni,
borgar með múra úr gleri, tuma úr gulli og stræti lögð smarögð-
um. En fyrir utan borgarhliðin æptu aparnir, ljónin og bimimir og
komust ekki inn. Hliðunum hafði verið lokað á þá nafnlausu enda
þeim ætlaður staður úti í myrkri merkurinnar. Meðal þeirra var
ljónamaðurinn. Hann, sem hefði svo hæglega getað skreytt sig
nafni, valdi að gerast nafnlaus og hann talaði yfir dýmnum og
sagði þeim frá mönnum sem héldu sig útvalda en vom að innan
sem kalkaðar grafir. „Enginn í ríki föðurins gegnir nafni,“ sagði
hann. „Þessi borg, Síon, er ekki borg Hans og hún mun tortímast í
66