Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Síða 70

Nanna
Sum nöfn eru eins og stafrænn kódi, sett saman úr tveimur
tölustöfum sem opna og loka rásum á víxl út í það óendanlega.
Það flotta við þannig nöfn er söguleysið. Þessi byrði menningar-
innar, goðsögunnar, kristinnar dýrlingatrúar eða ellefuhundruð
ára áreynslu við að vera frumlegur upp við skírnarfontinn er
blessunarlega á bak og burt og fútúrískur digitalhljómurinn einn
eítir. Nanna. Það hljómar akkúrat þannig. Eins og annaðhvort
eða, eins og einn eða núll og samt ekki alveg symmetrískt eins og
Anna heldur með þremur sætum fyrir n/1 og tveimur fyrir a/0
(sem í tvíundarkerfi gerir 22) eins og til að undirstrika að nafnið
er klippt út úr runu af tvenndum sem opna og loka, opna og loka,
áfram og áfram. Þetta nafn, /n/a/n/n/a/, er sönnun þess að
NAFNIÐ er tölfræðilegur möguleiki en ekki guðleg forsjón.
68