Ljóðormur - 01.11.1986, Page 31

SHORAB SEPEHRI:
Kall upphafsins
Hvar eru skórnir mínir?
Hver var þaö sem kallaöi: Sohrab?
Þekki röddina eins vel og loftiö lögun laufblaðsins.
Móðir mín sofandi
og Manochehr og Parvanek og kannski allir bæjarbúar
og síðasta nótt vormánaðarins hæg eins og sorgarlag
strýkst yfir höfuð sekúndunnar
og andvarinn af brún grænu ábreiðunnar sópar burt draumi
mínum
með loftinu berast hugboð um flutninga
koddi minn er fylltur vængjaþyt svölunnar.
Það kemur morgunn
og himinninn flytur
í vatnsbólið
verð að fara í kvöld.
Ég talaði við fólkið hérna út um galopinn gluggann
en heyrði engin orð gerð af tímanum
það horfðu engin augu ástúðlega til jarðarinnar
enginn dáðist að garðinum
enginn tók hrafnsungann í akrinum alvarlega.
UÓÐORMURINN 29