Ljóðormur - 01.11.1986, Blaðsíða 41

víddum og slíkt er einmitt módernismi. Eftir aö súrrealistar höfðu gert
sínar tilraunir með drauma og ósjáifráða skrift í skáldskap jókst áhugi
og næmi fyrir því sem venja er að kalla „óröklegt" en það orkaði mjög
frjóvgandi á Ijóðagerðina. Tilraunir dadaista á 3. áratugnum til að nota
„hrein hljóð“ í skáldskap sínum minna á orðlausan skáldskap þjóð-
flokka fyrir ritöld og á hugleiðslusöngl Austurlandabúa og sum helgi-
siðaljóð og töfraþulur.
- Þú kallar nýjustu Ijóðabókþína „ThatDada StrainFinnstþérað
dadaistar eigi samleið með þér ískáldskap?
- Að því leyti að þeir eru róttækir og leitandi í tjáningunni. En
tilraunaskáldskapur þeirra er einungis ein af mörgum leiðum. Nýjungar
eiga líka að geta sprottið úr lifandi hefð ef hún hefur ekki verið óeðlilega
skorðuð. Að því er mín eigin Ijóð varðar er ég sífellt að leita nýrra forma
og nýrra möguleika; fornum listbrögðum og ávinningum skáldskapar
vil ég líka gjarnan finna farveg i mínu eigin máli, mínum eigin Ijóðum.
Fyrir módernisma okkar tíma hafa verið afdrifaríkastir þeir gífurlegu
landvinningar sem tungumálinu hafa áskotnast síðan seinni heims-
styrjöldinni iauk. Skáldin hafa leyft sér að prófa og auka og nýta eigindir
tungumáls síns miklu meira og betur en áður hafði verið gert. Þessu
fagna ég að sjálfsögðu og vona að ég sé hlutgengur þátttakandi í
þessari viðleitni. En mér finnst ég ekki koma Ijóðum mínum fyllilega til
skila nema ég flytji þau sjálfur fyrir áheyrendur orði til orðs. Þótt ég riti
auðvitað Ijóð mín vil ég flytja þau sem „oral poetry“ því að í þeim býr
meira en orðin tóm.
eyþ
UÓÐORMURINN
39