Ljóðormur - 01.06.1989, Blaðsíða 30

28 Sveinn Einarsson
Um takmarkanir og stefnumarkanir
Síðan það rann upp
fyrir mér
að
ég er takmarkaður hluti stæixi heildar
hætti ég
að
gera veður
út af þessum takmörkunum.
Nú stefni ég að því
að
gera veður.
Ljós
Á hverjum morgni
stígur þú þungt til jarðar
og varlega
til að kanna,
hvort jörðin haldi.
Síðar,
þegar sól og regn
hafa spunnið
örlög dagsins
flýgur þú fiðrildi
létt og hiklaust
af grein
af tindi
á ský.
Unz nóttin
og svefninn
búa þér nýja eðlisþyngd
varlega
stígur þú þungt
því þú ert alltaf
að vakna.