Fréttablaðið - 10.09.2016, Blaðsíða 24

Ég var auðvitað búin að hugsa þetta
en það að bróðir minn skyldi nefna
þetta við mig hjálpaði mér mikið og
sannfærði mig um að þetta væri ekki
óeðlileg hugsun hjá mér. Ég var búin
að sjá fyrir mér, í mínum einkahugs-
unum, hvað ég væri að gefa þessum
einstaklingi í maganum á mér mikið
tækifæri. Svo ég fór í sónarinn sem
gekk vel og þegar ég kom aftur út í bíl
var ég búin að taka ákvörðun.“
Sótti falinn styrk
Fljótlega sagði Vigdís mömmu sinni
frá ákvörðuninni. „Henni brá auð-
vitað en hún kyngdi þessu,“ segir
Vigdís.
Við tóku vangaveltur um það
hvernig hún ætti að bera sig að, stödd
á Flateyri. Internetið var ekki komið
til kastanna og hún hafði ekki hug-
mynd um hvernig íslensk börn væru
ættleidd. Úr varð að hún fékk tíma
hjá félagsráðgjafa í Reykjavík.
„Það var ekki meira en svona
hálfur mánuður frá því að ég fór í
sónar og þar til ég kom suður í fyrsta
tímann til félagsráðgjafans. Yndisleg
kona. Ég var opin og hreinskilin eins
og ég hef verið síðastliðin 25 ár varð-
andi þetta. Ég hef aldrei verið hrædd
við að tala um þetta, aldrei falið mig.
Það hefur kannski verið í þriðja eða
fjórða tíma sem félagsráðgjafinn
sagðist sjá að mér yrði ekki snúið.
Innst inni var ég búin að taka þessa
ákvörðun svo hún spurði hvort ég
vildi fá hjálp við að finna foreldra.“
Sjálf hafði Vigdís ímyndað sér að
hún þyrfti að setja sig í samband við
barnavernd og fara yfir lista af for-
eldrum sem biðu eftir barni. „Þá segir
félagsráðgjafinn mér að nokkrum
árum áður hafi hún hjálpað til við að
aðstoða íslensk hjón við að ættleiða
barn og spyr hvort hún eigi ekki bara
að hringja í þau og athuga hvort þau
séu til í að skoða þetta.
Þegar ég kem í næsta tíma segir
hún mér frá þeirri skemmtilegu til-
viljun að hjónin hafi verið nýbúin að
setja sig aftur á lista yfir foreldra sem
hafi áhuga á að ættleiða íslenskt barn.
Ég bað bara um að fá að hitta þau.“
Og úr varð að Vigdís fór ein að
hitta hjónin, komin átta mánuði á
leið. „Enn þann dag í dag veit ég ekki
hvar ég fann allan þennan styrk. Ég
fylgdi alltaf straumnum, var ekki
fremst í flokki að segja fólki til heldur
vildi ég vera á milli og hafa mig ekki
of mikið í frammi. En þarna fer ég ein
í heimsókn til þeirra og segi þeim að
ég eigi að eiga eftir mánuð. Ég sagði
það ekki við þau þá en þarna fann ég
að þetta var fólkið sem ég vildi að æli
upp barnið mitt.
Ég hafði lagt upp með það í við-
tölum að ég fengi að fylgjast með og
hafa þetta opið. Ég vildi ekki afhenda
barnið mitt einhverjum og svo yrði
lokað á mig. Það skipti mig máli að fá
að fylgjast með og að barnið myndi
alltaf vita að það væri ættleitt og ég
væri líffræðileg móðir þess.“
Augngotur ljósmæðra
Vigdís átti að eiga í lok september en
var sett af stað snemma þess mán-
aðar. Stúlkan kom í heiminn 6. sept-
ember. „Ég er ein af þessum heppnu
sem þurfa ekkert að hafa fyrir fæðing-
unum. Mamma var viðstödd og um
leið og stelpan fæddist bað ég hana að
hringja í foreldra hennar. Enn þann
dag í dag veit ég ekki hvort ég var
svona tilbúin að gefa barnið eða hvort
þetta var þroskaleysi. En mér fannst
ég svo ofboðslega tilbúin að gefa þessa
gjöf að það þyrfti að gerast hratt.“
Stúlkan var ekki sett á brjóst og ljós-
mæður deildarinnar reyndu að koma
í veg fyrir að Vigdís myndaði tengsl
við stúlkuna. „Ég var lengi að jafna
mig á því að mér fannst ég vera eins
og annars flokks móðir í augum ljós-
mæðranna. Mér fannst augngoturnar
gefa til kynna að ég væri stelpan sem
væri að gefa barnið sjálfviljug frá sér
og það gerði maður ekki.
Það var tekin ákvörðun um að ég
færi niður á krabbameinsdeild en
barnið fór á vökudeildina. Það var
talið betra að ég væri ekki nálægt
barninu. Mér fannst hræðilegt að
vera á krabbameinsdeildinni. Þar var
veikt fólk. Ég sagðist vilja fara upp og
hitta barnið. Þann tíma sem ég væri á
spítalanum vildi ég fá að umgangast
hana og fannst mikilvægt að ég væri
manneskjan sem afhenti nýjum for-
eldrum hana.“
Úr varð að þær mæðgur fengu
lítið herbergi á spítalanum þar sem
þær dvöldu tvær einar. „Það var
yndislegur tími. Ég var þar drjúgum
stundum. Hún var ekki nema ellefu
merkur, langminnst minna barna.“
Á milli tannanna á fólki
„Daginn eftir komu foreldrarnir. Ég
kom þarna inn, tók stelpuna upp
og rétti þeim hana. Það var mjög
mikilvægt í mínum huga að ég myndi
afhenda hana. Síðar var haldinn
formlegur fundur þar sem farið var
yfir formsatriði og vel að honum
staðið af hálfu fagaðila sem sáu um
ferlið. Ég hef aldrei fundið fyrir eftir-
sjá. Ferillinn var eins og þetta væri
skrifað handrit.“
Síðar sama dag fór Vigdís af spítal-
anum og aðeins nokkrum dögum
síðar keyrði hún vestur til Flateyrar
aftur. Stúlkan varð eftir hjá nýjum
foreldrum í Reykjavík.
„Ég fór snemmsumars að vestan
ófrísk og kom heim með ekkert
barn. Ég vissi að þetta var umtalað
á eyrinni. Auðvitað. Það væri ekkert
samfélag þar ef þetta hefði ekki verið
rætt. Það ræddi þetta enginn við mig
en ég heyrði það út undan mér og haft
eftir öðrum úr gufunni, sjoppunni eða
af kaffistofunum að maður gæfi ekki
barnið sitt.
Ég var mjög undirbúin fyrir þetta
þegar ég kom vestur og svaraði því
bara til að jú, maður gefur barnið sitt
ef maður trúir því að barninu kæmi
til með að líða betur annars staðar.
Þá getur maður alveg gert það. Þetta
var í smá tíma á allra vörum en svo
var þetta bara búið. Ég hélt áfram að
ganga með Maju mína í leikskólann
og lífið hélt áfram.“
Vigdís var í daglegum samskiptum
við nýja foreldra dóttur sinnar fyrstu
vikurnar. Fyrst og fremst til að upp-
fylla þörf annarra fyrir að vita hvernig
Vigdís Erlingsdóttir þurfti að þola augngotur frá ljósmæðrum á Landspítalanum við fæðingu dóttur sinnar sem hún ætlaði að ættleiða frá sér. Hún hefur aldrei látið illmælgi vegna ættleiðingarnar hafa áhrif á sig
FréttAbLAðið/GVA
1 0 . s e p t e m b e r 2 0 1 6 L A U G A r D A G U r24 h e L G i n ∙ F r É t t A b L A ð i ð

ég heyrði það út undan
mér og haft eftir
öðrum úr gufunni,
sjoppunni eða af
kaffistofunum
að maður gæfi ekki
barnið sitt.
1
0
-0
9
-2
0
1
6

0
4
:2
1
F
B
0
9
6
s
_
P
0
7
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
9
6
s
_
P
0
7
2
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
9
6
s
_
P
0
2
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
9
6
s
_
P
0
2
5
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
A
8
7
-E
A
C
0
1
A
8
7
-E
9
8
4
1
A
8
7
-E
8
4
8
1
A
8
7
-E
7
0
C
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
B

F
B
0
9
6
s
_
9
_
9
_
2
0
1
6
C
M
Y
K