Morgunblaðið - 12.10.2015, Blaðsíða 18

18 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 12. OKTÓBER 2015
Flestum þeirra
gengur gott eitt til.
Þau vilja frið og sátt og
vilja að við öll sköpum
ást en ekki stríð. Ha-
mas elskar þau.
Í október 2013 flutti
Ismail Haniyeh þakk-
argjörðarræðu sína:
„Við setjum traust
okkar í hendur frjáls-
lyndra í heiminum…
Ég heilsa öllum borgaralegum þjóð-
félagssamtökum og mannréttinda-
samtökum.“
Í einmitt þessari ræðu lagði hann
fram „Hina palestínsku þjóð-
aráætlun,“ sem fæli í sér „vopnaða
viðureign og fjölmiðlabaráttu á víg-
stöðvum bæði innan lands og utan“.
Áætlunin virkar. Hamas rís upp á
ný til þess að leika hlutverk sitt, með
sína „vopnuðu viðureign“ að yf-
irskini.“ Aðeins örfáar klukkustund-
ir líða áður en „skrifarar og fræði-
menn“ eru farnir að uppfylla sitt
hlutverk í „fjölmiðlabaráttunni“.
Fyrsta krafan lætur ekki á sér
standa. Nei við ofbeldi. Nei við
stríði. Þeir vilja bara „rannsaka
voðaverkin“, Ísraels auðvitað. Og
þeir krefjast þess að átökum linni á
Gaza.
Skipulögð mótmæli um veröld
bergmála nú þegar ein-
mitt þetta. Í London er
búið að loka umferð-
argötum vegna sameig-
inlegra mótmæla öfga-
vinstrimanna og
stuðningsmanna jihad
(heilags stríðs). Í Dort-
mund í Þýskalandi var
það samsteypa af ísl-
amistum og nútíma-
nazistum.
Einu sinni var mark-
miðið búa til djöfla úr
gyðingum. Í dag er
markmiðið að gera Ísrael að hinum
stóra djöfli.
Oft verðum við að nudda augu
okkar í vantrú, þar sem ekki ein-
göngu nútíma-nazistar, íslamistar
og anarkistar taka þátt í þessum
mótmælum. Stuðningsmenn mann-
réttinda standa einnig fyrir mót-
mælum gegn Ísrael, og mannlegri
skynsemi reynist erfitt að melta
slíka heimsku.
Opinberir framlínumenn Hamas
kalla eftir gjöreyðingu gyðinga. Þeir
láta sér ekki nægja Ísrael. Þeir taka
til máls á opinberri sjónvarpsstöð
Hamas og segjast vilja sigra Róm,
og því næst Ameríkurnar tvær og
Austur-Evrópu. Þetta eru ekki
dómsdagssýnir. Þetta eru yfirlýstar
kröfur Hamas á okkar dögum.
Önnur útsending á sömu rás held-
ur því frammi að „hinum kristnu,
gyðingum og kommúnistum verði að
tortíma – hverjum einum og ein-
asta“. Þá fyllir barnadagskráin huga
barna af hatri í garð gyðinga.
Ekki eitt einasta brot af þessu
hefur verið sent út í ísraelskum fjöl-
miðlum. En blómabörnin vita hvern-
ig skekkja á myndina. Það er Ísrael
sem fremur voðaverk. Ekkert er
sagt um Hamas.
Það er erfitt að skilja Hamas, sem
aðhyllist fremur ofbeldi, ógn og eld-
flaugaiðnað, en velmegun og von.
Það er jafnvel enn erfiðara að skilja
„hina frjálslyndu og alla þá rétt-
indabaráttusinna“ sem starfa í þágu
Hamas.
Að gagnrýna ísraelska stjórn-
valdastefnu er í lagi. Það er þó ekki
það sem vakir fyrir meðlimum hópa
sem hoppa á milli kröfuyfirlýsinga
og mótmæla. Þeir eru ekki að gera
mannréttindum greiða. Þvert á móti
gera þeir ástandið verra. Þeir eru að
þjóna morðofinni hugmyndafræði
Hamas.
Þetta eru hvorki túlkanir eða
áætlanir. Þetta er nákvæmlega það
sem Haniyeh er að segja: Þið bland-
ið ykkur í opinbera umfjöllun, í
mannréttindaumræður, í mótmæli,
svo að Hamas geti fundið tíma fyrir
vopnaða viðureign.
Þeir hafa ekki bara rangt fyrir sér
því að þeir afvegaleiða einnig aðra.
Staðreyndin er sú að Ísraelsher
(IDF) dreifir einblöðungum úr lofti
á Gaza til að vara íbúa við því að her-
inn hyggist beina vopnum sínum að
vopnabyrgjum og eldflaugapöllum.
Það nægir þó ekki. Hermen hringja í
alla síma þeirra húsa sem gætu hlot-
ið skaða. Það dugir heldur ekki til.
Flugherinn varpar pínulitlum
sprengjum sem heyra til „bank á
þakið“-aðferð hans til þess að vara
íbúa við. NATO sprengdi Júgóslavíu
og Líbíu. Bandaríkin sprengdu Fall-
ujah kæruleysislega. Ekki datt þeim
í hug að beita slíkum varúðarráð-
stöfunum.
En hvað gerir Hamas? Hamas
gerir opinbera tilskipun um að um-
ræddir íbúar verði notaðir sem
mannlegir skildir. Ísraelsher reynir
að lágmarka fjölda látinna meðal
íbúa. Hamas reynir að hækka hlut-
fall látinna, af því að það er nákvæm-
lega það sem mun hvetja talsmenn
þeirra til að hefja herferð gegn
„stríðsglæpum“ Ísrael.“ Ekki stríðs-
glæpum Hamas.
Hamas veit að þeir eiga stóran
fjölda strengjabrúða í Ísrael og um
heim allan. Þær fara nákvæmlega að
tilskipun Ismail Haniyeh. Mótmæli
gegn Ísrael er fyrsta stigið. Hamas
veit að þeir eiga marga sem þeir
geta treyst. Næstu stig áætlunar-
innar eru á leiðinni.
Þessa tilgangslausu ofbeldis-
hringavitleysu sem áorkar engu
verður að stöðva. Við þurfum frið.
Við þurfum samkomulag. Einni
kröfu þarf að beina til Hamas og Ísr-
ael: Gangist við Quartet-skilyrð-
unum (sem fela í sér að stöðva of-
beldi og viðurkenna fyrri
samkomulög).
Íbúar Gaza, sem eru fórnarlömb
hins heilaga stríðs (jihad) sem
stjórnar þeim, þurfa að eygja von.
En á meðan þessar góðu sálir vinna
fyrir fjölmiðlamaskínu Hamas, vilj-
andi eða óafvitandi; svo lengi sem
þær beina ekki ásakandi fingrum
sínum að Hamas, er engin von um að
svo verði.
Voðaverkin, ofbeldið og blóðbaðið
verður að taka enda. Öll opinberu
mótmælin sem styðja ofbeldi og
blóðbað þarf einnig að stöðva.
Verið velkomin á fyrirlestur minn
á Grand Hótel um „Iðnað lyganna“
þann 12. október, kl. 20.
„Boðberar mannréttinda“ í þjónustu Hamas
Eftir Ben-Dror
Yemini » Bókin „Industry of
Lies“ verður gefin
út á ensku árið 2016 en
þessi grein vísar í inni-
hald hennar
Ben-Dror Yemini
Höfundur er fæddur í Tel-Aviv í Ísr-
ael. Hann nam mannfræði og sögu við
Tel Aviv University, og stundaði síðar
nám í lögfræði. Skömmu síðar hóf
hann feril sinn sem blaðamaður og
greinarhöfundur.
Lítum til Hörpu,
nánar tiltekið Eld-
borgar, og sjáum hvað
er að gerast þar kvöld
eftir kvöld viku eftir
viku, mánuð eftir mán-
uð og ekkert lát á.
Tökum sönglistina
út og veltum fyrir okk-
ur þeirri gullöld
söngvara á öllum svið-
um sem þar stíga
fram. Úr öllum skaranum, tökum
klassísku söngvarana, því þeir eru
jú það sem ég þekki hvað best.
Á þessu Eldborgarsviði sýnir Ís-
lenska óperan hverja gersemina á
fætur annarri, s.s. Carmen, Töfra-
flautuna, Traviötu, Macbeth, Ragn-
heiði, Don Carlo, allar við frábærar
viðtökur og eftir því sem ég man lof
gagnrýnenda. Öll hlutverk mönnuð
af íslenskum söngvurum, söngv-
urum sem voru kallaðir heim úr
verkefnum, eða voru heima þessa
stundina.
Þetta eru allt söngvarar sem hafa
lært sína sönglist í íslenskum tón-
listar- og söngskólum. Eftir nám,
svona eins og gengur og gerist, fóru
þeir til frekara náms erlendis við
tónlistarháskóla og akademíur en
þangað komast ekki aðrir en þeir
sem hlotið hafa gott tónlistarupp-
eldi og góða, alvöru tónlistar-
menntun. Svona m.a. verða tónlist-
armenn til.
Ég hef það eftir áreiðanlegum
heimildum að háskólarektorar og
prófessorar við tónlistarháskóla í
Evrópu, s.s. í Vínarborg, Salzburg,
Stuttgart, Leipzig, Berlín, London
og víðar, undrist það mjög og geri
fyrirspurnir um hvernig standi á að
svo margir góðir söngnemendur
komi frá þessu fámenna landi.
Eða þá umboðsmenn og óperu-
stjórar sem segjast ekki láta sig
vanta þegar íslenskir
óperusöngvarar mæti
til söngprufu. Íslenskir
söngvarar syngja við
öll helstu óperuhús í
heiminum og nú fyrir
nokkrum dögum var
að koma út tilkynning
um að á jólatónleikum
La Scala-óperunnar,
frægasta óperuhúss
allra tíma, syngi nem-
andi sem fór frá okkur
í Söngskólanum í
Reykjavík í fyrra til
Vínar þar sem „njósnari“ frá Scala
heyrði í henni og hún var ráðin
þangað á stundinni.
Fyrsta íslenska konan til að
syngja á Scala!
Eins og mér er bölvanlega við að
blása eigin trompet, þá get ég ekki
annað en minnt á mig og mína
stofnun sem á í vök að verjast fyrir
heimsku og hortugheit „venjulegra“
manna sem í nafni stjórnmála halda
sig geta hagað sér öðruvísi en upp-
eldi þeirra segir til um.
Tónlistarskólar á Íslandi eiga í
harðri baráttu, berjast við óblíð,
vægðarlaus yfirvöld. Yfirvöld sem
sjá akk í því að skera niður fé til
framhaldsnáms, svo mjög, að þeir
skólar í Reykjavík sem kenna nem-
um á framhaldsstigi eru að kikna.
Við þessa skóla kenna vel menntað-
ir kennarar sem starfað hafa af
ósérhlífni eins og vant er. Nú er svo
komið að tónlistarskólar sem kenna
aðallega á framhaldsstigum segja
upp kennurum í stórum stíl.
Það ríkir angist innan veggja tón-
listarskólanna. Hnípnir kennarar,
hoknir af visku, reynslu og þörf fyr-
ir að gera það sem þeir kunna best,
kenna söng og tónlist, bíða þess að
tregðan í samskiptum þeirra sem
ráða, allt eiga að vita og allt eiga að
kunna, leysist.
Í Söngskólanum ríkir jafnrétt-
isstefna, skólinn hefur skuldbundið
sig til að fylgja í öllu Mannréttinda-
stefnu Reykjavíkurborgar. Það er
ekkert nema gott eitt um slíka
skuldbindingu að segja nema þá
helst að mér finnst skjóta skökku
við, að með þessari gjörð er um ein-
hliða samkomulag að ræða. Reykja-
víkurborg virðir ekki mannréttinda-
kröfur Söngskólans, kröfur um að
láta skólann fá umsamda, kjara-
samningstengda upphæð til að
greiða kennaraliði skólans fyrir um-
samda vinnu.
Ekki nóg með það, borgin brýtur
meira að segja á skólanum með því
að ætlast til þess að hann hlaupi
undir bagga með sér og finni við-
bótarfé svo kennarar fái umsamin
laun.
Bíta svo hausinn af skömminni
með því að samþykkja á fundi borg-
arráðs að leggja Söngskólann að
auki í fjötra fasteignagjalda, þó að
til séu skýr lagaleg fyrirmæli um að
það megi sleppa skólanum, sem
menntastofnun, við þessa greiðslu-
gildru, sem er gjörsamlega utan
skólans getu. Skólinn safnar nú
fasteignagjaldaskuldum sem brátt
verða honum ofviða.
Er hremmingum þar með lokið?
Ekki aldeilis. Nú berast fregnir úr
borginni um að það sé ekki klókur
viðskiptamáti hjá þeim, að veita fé í
skóla sem fyrirsjáanlega geta ekki
séð fyrir sér en dulbúin skilaboð
send til mín í tveggja manna tali
um … að þetta taki fljótt af.
Í Guðs bænum leysið þennan
rembihnút sem búið er að hnýta um
tónlistarskólana í Reykjavík. Verið
stoltir af þessum skólum. Þegar upp
er staðið erum við ykkur allir til
sóma.
En, hvernig verða tónlistarmenn
til? Því er auðsvarað. Við vitum það
og kunnum til verka.
Forsvarsmenn menntamála hjá
ríki og borg: Komist að sam-
komulagi, leysið málið … ekki gera
ekki neitt.
Hvernig verða tónlistarmenn til?
Eftir Garðar
Cortes » Í Guðs bænum leysið
þennan rembihnút
sem búið er að hnýta um
tónlistarskólana í
Reykjavík. Verið stoltir
af þessum skólum.
Garðar Cortes
Höfundur er skólastjóri.
Kristín Vala Ragn-
arsdóttir jarðfræð-
ingur hefur gert grein
fyrir mikilvægi stein-
efna fyrir heilsuna
20.3. 2003 og svo 26.6.
2006 hér í Morg-
unblaðinu. Hér verður
þetta skoðað út frá
efnafræðinni. Stein-
efnabúskapnum mætti
auðveldlega stýra með
matarvali og mælingu
á sýrustigi (pH) þvagsins yfir sólar-
hringinn. pH er óbein styrkmæling
sýru í örmagni eða örstyrk í vatns-
lausn. Hleðsla efna á jónaformi get-
ur verið plús eða mínus. Matarsalt
(NaCl) er t.d. hvítt kristallað óhlaðið
efni tveggja atóma en leysist sundur
í vatni í minnstu einingar sínar sem
eru plúshlaðnar natríumjónir og
mínushlaðnar klórjónir. Lausnin er
því raflausn. Við samanburð basa og
sýra er heppilegast að notast við
rafhleðslur jónanna og mæla fjölda
meq (millirafhleðlujafngildi). Lausn
matarsalts mælist hlutlaus (þ.e.
hvorki súrt né basískt) því plús- og
mínus-rafmagnshleðslur upphefja
hvor aðra (hlutleysing). Hér er plús-
jónin basi en klórjónin sýra í vatni.
Lausnin er sögð hafa pH 7 og vera
hlutlaus en minna en 7 kallast súrt
og hærra en 7 basískt sem þýðir að
meira er af plús- eða þá tilsvarandi
mínushleðslum. Það er einmitt þessi
örlitli umframmismunur frá jafn-
væginu eða pH 7 sem skiptir sköp-
um í lífeðlisfræðilegum efnaskiptum
í vefjum og vessum líkamans en um
70% hans er vatn. Lífhvatarnir
virka best við sitt ákveðna sýrustig.
Almennt er eðlilegt sýrustig ein-
stakra líffæra 6 til 7,5 pH einingar
og haldið stöðugu með flóknu efna-
kerfi og steinefnum sem ekki má of-
gera. Blóðið hefur sérstöðu vegna
öndunarinnar og er pH þess 7,4 og
sýru-basa-jafnvægi þess mjög stöð-
ugt en lítið frávik er þó lífs-
hættulegt. Fæðan sem við meltum
skilur eftir ómeltanleg steinefni
(einkum basísk eins og Na, Ca, K,
Mg) og svo sýrur þvagefnis, klórs,
súlfats og fosfats. Steinefnin eru
basísk og er mest af þeim í mat úr
jurtaríkinu en sýrumyndandi efnin
koma mest úr dýramat. Síðan í iðn-
byltingunni hefur mataræðið verið
að þróast meir og meir í sýrumynd-
andi unna fæðu og
sýru-basa-jafnvægi
vessa og í frumum lík-
amans raskast. Það eru
aðallega nýrun sem
skilja út umframsýr-
urnar úr blóðinu og
hlutleysa þær með bös-
um (lífsnauðsynlegum
steinefnum) sem stöð-
ugt þarf að endurnýja.
Vanti steinefni sækir
líkaminn þau til lífs-
nauðsynlegra líffæra og
beina (kalk, Ca) til að
hlutleysa sýrurnar og koma þeim út
úr líkamanum. Með aldrinum dreg-
ur úr afköstum nýrnanna og viðvar-
andi ofsúrnun líkamans getur vaxið
og getur það valdið mörgum alvar-
legum kvillum. Fullyrt hefur verið
að sameiginlegur undirliggjandi
þáttur margra sjúkdóma sé einmitt
viðvarandi ofsúrnun eða ójafnvægi
vegna nútímamataræðis og lífsstíls.
Rökræður um þetta lífeðlisfræðilega
vandamál milli Ameríku- og Evr-
ópumanna eiga sér 50 ára sögu en
hafa litlum árangri skilað vegna
þess hve flókið og margþætt þetta
virðist læknisfræðinni. Ein
þumalfingursreglan til að halda
sýru-basa-jafnvægi er t.d. sú að
velja sér matvæli 80% af þyngd fæð-
unnar sem gefa basamyndandi efni
við meltinguna. Restin sé svo sýru-
myndandi matvæli. Við þurfum
nefnilega jafnt heildarmagn sýru-
myndandi og basamyndandi efna úr
fæðunni mælt í meq til að viðhalda
sýru-basa-jafnvægi til langtíma
heilsunnar vegna. Of mikið af sýru
virkar sem eitur og hleðst upp.
Margt bendir til þess að þetta
hlutfall sýru og basa sé öfugt í mat-
aræði, t.d. í Þýskalandi og svipað í
BNA og þá væntanlega hér á landi.
Í BNA er t.d. fosfatneyslan sem
veldur súrnun talin fjórföld þörfin
og tvöföld hérlendis.
Sýrurnar og steinefnin
Eftir Pálma
Stefánsson
Pálmi
Stefánsson
»Nútímamataræði
virðist ekki tryggja
næg aðalsteinefni til að
eyða sýrum frá fæðunni
og hefur það áhrif á af-
köst lífhvatanna og
heilsuna til lengdar
Höfundur er efnaverkfræðingur.
Nú geta allir fengið
iPad-áskrift
Skráðu þig í iPad-áskrift á
www.mbl.is/mogginn/ipad/