Morgunblaðið - 17.12.2015, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. DESEMBER 2015
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Iðnaðarmenn
FASTEIGNA-
VIÐHALD
Við þjónustum þig með
lítil sem stór verk.
Tímavinna eða tilboð.
johann@jaidnadarmenn.is
S. 544-4444/777-3600
www.jáiðnaðarmenn.is
Ýmislegt
15% AFSLÁTTUR !
OG ATH ELDRI
BORGARAR FÁ 10%
AFSLÁTT AÐ AUKI.!
Teg 4500 - virkilega haldgóðir í
stærðum 32-40 D,DD,E,F 32-38FF,G
verð kr. 7.880,- NÚ KR: 6.700,-
Teg 4520 - frábærir í stærðum 30-
40 D,DD,E,F OG 30-38FF,G
verð kr. 7.880,- NÚ KR: 6.700,-
Teg 6859 - hvítt, svart, húðlitt í
stærðum 85-90-95-100 á kr. 6.650,-
NÚ KR: 5.650.-
Teg 8862 - hvítt, svart, húðlit í
stærðum S,M,L,XL á kr. 3.990,-
NÚ KR. 3.390,-
Laugavegi 178, sími 551 3366.
Opið mán.-fös. 10–18,
laugardaga 10–14.
Þú mætir – við mælum og
aðstoðum.
www.misty.is
– vertu vinur
Hjólbarðar
Ódýru dekkin
185/65x14 kr. 10.990,-
185/65x15 kr. 11.990.-
205/55x16 kr. 13.900,-
215/65X16 kr. 17.900,-
Hágæða sterk dekk. Allar stærðir.
Sendum hvert á land sem er.
Bílastofan, Njarðarbraut 11,
sími 421 1251
Smáauglýsingar
FRÁBÆR JÓLAGJÖF - ATH
félagar í eldri borgara félaginu
fá 10% aflsátt - alltaf !
Teg 661 - mjúkur, hlýr og þægilegur
í stærðum 36-42 á kr. 4.950,-
Teg 607 - sömuleiðis mjúkur og
þægilegur í stærðum 36-42 á
kr. 4.950,-
Teg 6013 - breiður með innleggjum í
stærðum 36-42 á kr. 6.485,-
Komdu og líttu á úrvalið
hjá okkur!
Sími 551 2070.
Opið mán.-fös. 10–18,
laugardaga 10–14.
Góð þjónusta – fagleg ráðgjöf.
Sendum um allt land
www.mistyskor.is
Erum einnig á Facebook.
Mig langar að
setja nokkrar línur
á blað þegar ég kveð
vin minn Guðmund Þorvar Jón-
asson.
Það var vorið 1956 sem við
Guðmundur hittumst fyrst. Hann
kom gangandi frá nýju heimili
sínu í Birkihvammi í áttina að
mínu heimili við Hlíðarveg í
Kópavogi. Við tókum tal saman
og sagði hann mér að fjölskylda
hans hefði verið að flytja frá
Keflavík. Þetta var upphafið að
okkar vináttu sem staðið hefur
óslitið síðan.
Mikið af barnafjölskyldum var
að koma sér fyrir í Kópavogi á
þessum tíma og var því oft líflegt
hjá okkur unga fólkinu og mynd-
uðust sterk tengsl sem í mörgum
tilfellum hafa haldist æ síðan. Á
þessum árum var leiksvæði okk-
ar íþróttavellir gerðir af náttúr-
unnar hendi og nýbyggingar í
næsta nágrenni heimila okkar,
auk annars í umhverfinu sem við
höfðum áhuga á.
Skátastarf var nokkuð blóm-
legt í Kópavogi og tókum við þátt
í því. Einnig var hluti af daglegri
tilveru okkar að bera út blöð.
Á þessum tíma var eini
íþróttavöllurinn við Vallargerði í
Vesturbæ Kópavogs, en þangað
var löng leið heiman frá þar sem
við bjuggum. Ekki þekktist þá að
verið væri að keyra krakka á milli
staða, enda ekki bílar á flestum
heimilum.
Við strákarnir í hverfinu stofn-
uðum því Knattspyrnufélag
Kópavogs og spiluðum við önnur
strákafélög.
Þegar skólagöngu lauk í Kópa-
Guðmundur
Þorvar Jónasson
✝ GuðmundurÞorvar Jón-
asson fæddist 8.
maí 1947. Hann lést
6. desember 2015.
Útför Guð-
mundar Þorvars
fór fram 15. desem-
ber 2015.
vogi, en á þeim tíma
var þar barnaskóli
og tveir bekkir í
gagnfræðaskóla,
tók við hjá okkur
flestum vinna og/
eða skólaganga í
Reykjavík. Við
strákarnir sem ól-
umst upp saman í
Kópavogi héldum
þó alltaf tengslum,
þrátt fyrir að við-
fangsefni lífsins breyttust.
Við Guðmundur keyptum
verslunina Esju á Kjalarnesi og
vorum við þá innan við tvítugt.
Við rákum hana saman í um það
bil tvö ár, þá ákvað Guðmundur
að kaupa verslun í Reykjavík.
Niðurstaðan varð sú að ég starf-
rækti áfram verslunina á Kjalar-
nesi, en Guðmundur starfrækti
verslun í Reykjavík og síðar í
Kópavogi. Allt gerðist þetta í
góðu samkomulagi en það má
segja að gott samkomulag hafi
einkennt samskipti okkar alla tíð.
Mér er því sár söknuður að því
að kveðja æskufélaga minn, Guð-
mund Þorvar Jónasson, og vil ég
og fjölskylda mín votta Sigrúnu
og öðrum aðstandendum samúð.
Guð blessi minningu um góðan
dreng.
Magnús Leópoldsson.
Við Guðmundur Þorvar áttum
samleið í rúmlega 40 ár. Fyrst
sem nágrannar á Þinghólsbraut-
inni og síðustu 35 árin sem Rót-
arýfélagar.
Báðir um langa hríð í Rótarý-
klúbbi Kópavogs og síðar sem
stofnfélagar í Rótarýklúbbnum
Þinghól, þar sem Guðmundur var
kjörinn fyrsti forseti og síðar
heiðursfélagi.
Það kom í hans hlut sem fyrsta
forseta klúbbsins að móta fund-
arsiði og skapa þær venjur sem
enn eru við lýði. Guðmundur
hafði einnig verið forseti Rótarý-
klúbbs Kópavogs og beitti sér
m.a. fyrir því að klúbburinn eign-
aðist stóran og glæsilegan fána
sem nunnurnar í Hafnarfirði sáu
um að gera, sannkallað listaverk.
Þá er við hæfi að minnast á
hlut hans og Sigrúnar eiginkonu
hans þegar kom að mjög svo
óeigingjarnri vinnu vegna skipti-
nema á vegum Rótarý.
Guðmundur byrjaði snemma
að starfa við verslun og innan við
tvítugt hóf hann eigin rekstur, og
var það starfsvettvangur hans
stærstan hluta ævinnar. Hann
var einn af þeim fyrstu til að
hefja verslunarrekstur í Hamra-
borginni ásamt Sigrúnu konu
sinni, sem stóð jafnan vaktina
með honum.
Þegar verslun þeirra Kópa-
vogur var opnuð í Hamraborg-
inni var hún ein glæsilegasta
matvöruverslun landsins. Það
var gott að versla hjá þeim hjón-
um og margt af starfsfólkinu
vann þar árum saman.
Guðmundur og Sigrún voru
höfðingjar heim að sækja og áttu
þau glæsilegt heimili prýtt falleg-
um listaverkum. Guðmundur
safnaði bókum og átti hann eitt-
hvert fallegasta bókasafn sem ég
hef séð.
Frá stofnun Þinghóls varð það
árlegur viðburður að Sigrún og
Guðmundur buðu klúbbfélögum
til þorrablóts á heimili sínu og
þar svignuðu borðin undan þjóð-
legum réttum.
Guðmundur var skemmtilegur
og ráðagóður og til hans var gott
að leita og gott að eiga að vini.
Við Bergljót sendum Sigrúnu
og börnunum hugheilar samúð-
arkveðjur. Blessuð sé minning
hans.
Jón Guðlaugur.
„Hann er frábær granni hann
Guðmundur,“ sögðum við oft
meðan Guðmundur og Sigrún
bjuggu í næsta húsi við okkur á
Hlíðarveginum. Þau höfðu flutt
inn skömmu á undan okkur, þetta
voru einbýlishús með stórar lóðir
sem lágu að Hlíðargarðinum í
Kópavogi. Lóðirnar kölluðu á
töluverða umhirðu sem og húsin,
en tíminn var naumur, vinna
þurfti langan vinnudag til að ráða
við húsakaupin.
Þá varð okkur ljóst hversu
heppin við vorum með nágranna.
Eitt kvöldið þegar verið var að
klippa hekkið birtist Guðmundur
og bauðst til að lána nýju klipp-
urnar sínar. Honum fannst lík-
lega óhönduglega að staðið svo
hann tók þær sér í hönd og
klippti allt hekkið sem klippa átti.
Synir okkar tóku af þessu mynd
þar sem faðir þeirra stóð með
hendur í vösum en Guðmundur
var á hnjánum að klippa. Mynda-
textinn var: Pabbi að vinna í
garðinum!
Guðmundur átti öll áhöld sem
þurfti til garðyrkju og viðhalds
og hann var forkur duglegur.
Hann naut þess að vinna erfiðis-
vinnu enda sterkur vel. Hann var
auk þess glaður og reifur, fylgd-
ist vel með og hafði gaman af
hressilegum skoðanaskiptum.
Garðurinn hans var forkunnar-
fallegur, hann vann þar löngum
stundum.
Það var gott að sækja ráð til
hans og þiggja á stundum nokk-
urn stuðning því að hann var ein-
staklega bóngóður og dásamlega
úrræðagóður
Sonur hans, Anton, var bekkj-
arbróðir Sigurbjörns okkar og
þessi kurteisi, broshýri ljúflingur
kom hvern morgun og þeir fylgd-
ust að í skólann og halda
tengslum enn 30 árum seinna
þótt úthaf og ólíkt lífshlaup skilji.
Þau Sigrún hlúðu vel að heim-
ili sínu, smátt og smátt klæddust
veggirnir fallegum myndverkum
og fullum bókahillum. Þau voru
afar gestrisin og gott að líta
þangað inn eftir „vinnuna í garð-
inum“.
Leiðir skildi eins og gengur,
við fluttum utan og þau til höf-
uðborgarinnar, en tengslin héld-
ust með jólakveðjum og slíku og
maður fann hvað þau yljuðu og
voru dýrmæt.
Og nú er Guðmundur allur,
þessi glaði, hjálpsami granni okk-
ar. Við minnumst hans með hlýju
og mikilli þökk fyrir afbragðs
samleið á lífsgöngunni.
Við vottum Sigrúnu og börn-
unum, Antoni og Margréti Rún,
og fjölskyldum þeirra innilega
samúð okkar og biðjum þeim
blessunar Guðs.
Rannveig og Bernharður.
✝ Hjördís Jóns-dóttir fæddist
9. desember 1923
á Akureyri. Hún
andaðist 23. októ-
ber 2015.
Hjördís var
dóttir Kristínar
Guðrúnar Sig-
urbjörnsdóttur og
Jóns Jósefssonar.
Hún átti tvær
hálfsystur, Ingi-
björgu Kristínu Jónsdóttur, f.
1929, og Önnu Lilju Gests-
dóttur, f. 1945, þær eru báðar
látnar.
Hjördís giftist Bjarka Arn-
grímssyni, sjómanni og bifvéla-
virkja frá Glerárþorpi, 17. júní
1954, á 27 ára afmælisdegi
Bjarka. Þau bjuggu
sér fyrst heimili á
Eiðsvallagötu 6 og
bjuggu um stutt
skeið í Hafnar-
firðinum. Hjördís
og Bjarki reistu sér
og dætrum sínum
fallegt hús að Lyng-
holti 15 árið 1957.
Hjördís og Bjarki
eignuðust tvær dæt-
ur: 1) Sigríður
Kristín, f. 1954, gift Hreini
Pálssyni og eiga þau tvö börn
og eitt barnabarn. 2) Hjördís
Björk, f. 1956, gift Kjartani
Friðrikssyni og eiga þau tvö
börn og fjögur barnabörn.
Útför Hjördísar fór fram frá
Glerárkirkju 30. október 2015.
Ég man fyrst eftir Dísu þegar
hún afgreiddi í Hagkaup á fyrstu
árum þess á Akureyri, en kynni
okkar hófust ekki fyrr en ég gekk
í kvenfélagið Baldursbrá. Ég fór
fljótlega í basarnefnd, þá var
venja að hringja í konurnar og
biðja þær að gefa eina þrjá muni
á basarinn, en eftir að Dísa kom í
nefndina vildi hún að við kæmum
saman og föndruðum eitthvað
jólalegt og bauð fram litlu íbúð-
ina í kjallaranum hjá sér. Var
Svana Jósepsdóttir með okkur,
kom með hugmyndir og leið-
beindi okkur. Var basarinn oft af-
ar fallegur á að líta.
Þegar Baldursbrárkonur
skemmtu sér vildu þær hafa
mennina sína með, þeim til mik-
illar ánægju, og voru þorrablótin
og ferðalög mjög vinsæl. Stund-
um tókum við á leigu húsnæði og
fórum nokkrar saman ef eitthvað
stóð til í kvenfélagsmálum.
Mennirnir okkar voru í sjóstang-
veiði og stundum fóru þeir að
keppa á mótum utan Akureyrar
og þá gerðumst við Dísa grúppí-
ur. Fórum við margar ógleyman-
legar ferðir saman. Mörg ár vor-
um við nágrannar í Vaglaskógi í
hjólhýsunum okkar. En nánust
urðu kynni okkar Dísu á göngu-
ferðum.
Hún hafði lengi talað um að
hana langaði að fá einhvern með
sér út að ganga, en ég bauð mig
ekki fram. Vissi þó vel að mér
veitti ekki af því, en vildi ekki
binda mig til að fara á ákveðnum
tímum, heldur bara þegar mér
hentaði, sem varð náttúrlega til
þess að ég fór ekkert.
Svo einn dag kom Dísa inn í
Rammagerðina þar sem ég og
Rúnar sonur minn vorum að
vinna og sagðist ætla að gera mér
tilboð. Ef ég vildi koma með
henni út að ganga í Kjarnaskógi
þá skyldi hún keyra. Áður en ég
gat svarað sagði Rúnar: „Já
mamma, þér veitir ekki af því,“
og ég játaði mig sigraða. Við
spjölluðum saman í bílnum og
héldum áfram á göngunni. Þegar
á brattann sótti vorum við orðnar
svo móðar að við neyddumst til að
stoppa en við hættum ekki spjall-
inu. Við höfðum alltaf nóg að
spjalla. Einn morguninn sagði
hún að það hefði eitthvað komið
fyrir augað í sér. Það væri eins og
augnlokið væri dregið fyrir hálft
augað. Það kom í ljós að hún hafði
fengið blóðtappa í augað. Þá fór
hún að tala um að hún vildi held-
ur fá að fara en glíma við lang-
vinn veikindi. Ég lofaði henni því
að ég skyldi ekki syrgja hana,
bara sakna hennar. Líkaminn
hélt áfram að gefa sig en andlegri
reisn og glæsileika hélt hún alla
tíð.
Það er engin hætta á að ég
gleymi Dísu, allar gjafirnar sem
hún hefur gefið mér munu sífellt
minna mig á hana. Nú fer ég
bráðum að taka upp jóladótið
mitt, hengja upp grísastrenginn
sem hún bjó einu sinni til og gaf
mér og jólapottaleppana sem sem
eru eins og jólatré.
Við Andri munum sakna Dísu
um leið og við þökkum allar ynd-
islegu samverustundirnar. Við
vottum Bjarka, Siggu Stínu, Dísu
Björk og fjölskyldum þeirra sam-
úð okkar.
Andri og Guðrún.
Hjördís Jónsdóttir
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar
Innilegar þakkir fyrir veitta samúð við andlát
og útför
KRISTJÁNS SUMARLIÐASONAR.
.
Rúrik Sumarliðason og Guðlaug Björnsdóttir.