Morgunblaðið - 20.04.2016, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 20. APRÍL 2016
✝ GuðmundurGuðjónsson
fæddist í Reykjavík
3. mars 1922. Hann
lést á Dvalar- og
hjúkrunarheim-
ilinu Grund 11. apr-
íl 2016.
Foreldrar hans
voru Guðrún Jóns-
dóttir húsmóðir, f.
14. mars 1893 á
Melum á Kjal-
arnesi, d .21. júní 1986, og Guð-
jón Ólafur Jónsson trésmíða-
meistari, f. 19. desember 1890 í
Oddsparti í Þykkvabæ, d. 22.
ágúst 1978. Systkini Guðmundar
voru: Guðfinna, Róbert, Markús
Hörður, Kristbergur og Ásta
Hulda, öll látin.
Guðmundur kvæntist 21.
október 1944 Kristínu Bjarna-
dóttur, f. 14. apríl 1922 í Reykja-
vík. Foreldrar Kristínar voru
Guðrún Guðmundsdóttir hús-
móðir, f. 21. mars 1894 á Úlfars-
felli í Mosfellssveit, d. 27. ágúst
1989, og Bjarni Þórðarson, véla-
maður og bifreiðarstjóri, f. 16.
nóvember 1888 á Efra-Seli á
Stokkseyri, d. 29. mars 1975.
Börn Guðmundar og Krist-
ínar eru: 1) Guðrún, f. 29.4. 1945,
íþróttakennari, gift Grétari J.
2004. Þau skildu. Sambýliskona
Gylfa er Irpa Sjöfn Gestsdóttir, f.
1973. Börn hennar eru Alexand-
er, Andrea og Aðalheiður. 3)
Erna, f. 6.6. 1958, söngkennari og
kórstjóri, gift Kristjáni Viggós-
syni, f. 8.5. 1956, framhaldsskóla-
kennara. Börn þeirra eru: a)
Berglind, f. 1989, b) Hlynur, f.
1995, og c) Valgerður, f. 1998.
Sonur Kristjáns er Einar Örn, f.
1983.
Guðmundur bjó alla tíð í
Reykjavík. Sem ungur skáti átti
hann þátt í byggingu skála við
Hafravatn og Ármannsskála í
Jósepsdal. Hann lærði hús-
gagnasmíði og starfaði við þá
grein lengi. Vann hjá Sjónvarp-
inu, lengi sem sviðsstjóri. Hann
lærði söng hjá Guðmundi Jóns-
syni og Sigurði Demetz, söng
með Karlakór Reykjavíkur, oft
sem einsöngvari, og fór með
kórnum í söngferðalög. Síðar
söng hann með kór eldri félaga.
Var hann einn af brautryðjend-
unum þegar óperur fóru að ryðja
sér til rúms hérlendis. Söng ten-
órhlutverk hérlendis í um 14 óp-
erum og í yfir 200 sýningum.
Dvaldi við söngnám í Köln. Söng í
La Traviata og Madame But-
terfly í Jósku óperunni í Árósum.
Undirleikari hans lengi var Skúli
Halldórsson auk þess sem hann
söng mikið lög Sigfúsar Hall-
dórssonar.
Útför Guðmundar fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 20. apríl
2016, og hefst athöfnin klukkan
15.
Unnsteinssyni, f.
5.11. 1941, fv. skóla-
stjóra. Börn þeirra
eru: a) F jóla, f. 1968,
gift Helga Hafsteini
Helgasyni, f. 1969.
Börn þeirra eru:
Ásta Karen, f. 1992,
en sambýlismaður
hennar er Kristinn
Hrafn Þórarinsson,
f. 1991, Lilja Dögg, f.
1994, og Haukur
Steinn, f. 1994. b) Kristín, f. 1971,
gift Arnari Frey Guðmundssyni,
f. 1971. Börn þeirra eru: Guðrún
Herdís, f. 1998, Tómas Orri, f.
2002, og Hjördís Ylfa, f. 2006. c)
Unnsteinn, f. 1974, kvæntur Auði
Aðalbjarnardóttur, f. 1979. Börn
þeirra eru: Grétar Björn, f. 2006,
Unnur Birna, f. 2009 og Eva, f.
2012. 2) Hafsteinn, f. 22.4. 1947,
tónlistarmaður, kvæntur Helgu
Gylfadóttur, f. 8.1. 1949, lögg.
sjúkranuddara. Börn þeirra eru:
a) Guðmundur, f. 1972, kvæntur
Hjördísi Einarsdóttur, f. 1973.
Börn þeirra eru: Snædís Helga, f.
2002, móðir hennar er Anna Þóra
Ísfold Rebekkudóttir, Logi, f.
2007, og Aron, f. 2010. b) Gylfi, f.
1974, var kvæntur Helgu Björk
Haraldsdóttur, synir þeirra eru
Hrólfur, f. 2001, og Högni, f.
Elsku pabbi minn er fallinn frá.
Ég er svo þakklát fyrir hann og
fyrir að hafa fengið að hafa hann
hjá mér svona lengi.
Hann var algjör stjarna í mín-
um augum þegar ég var barn.
Hann gat gengið á höndum út um
allt og ég reyndi eins og ég gat að
gera eins og hann en það tókst nú
aldrei. Hann blístraði svo flott og
hann var aldrei fúll. Svo kom svo
skemmtilegt fólk að heimsækja
hann. Sigfús og Skúli og Winkler
fremstir í flokki. Svo komu stund-
um furðufuglar og þá faldi ég mig
bak við hurð og fylgdist með
pabba spjalla við þá eins og ekkert
væri sjálfsagðara en að gefa af sín-
um tíma. Hann kom alltaf eins
fram við alla. Hann var svo góður.
Hann var sjarmatröll og hafði
einstaka útgeislun. Það fór ekki
fram hjá neinum. Hann var líka
einfari og mikið náttúrubarn. Var
alltaf svolítið hræddur um að vera
að trufla fólk. Það vildi hann alls
ekki gera. Andinn var allt, auð-
söfnun var honum víðsfjarri. Eitt
sinn vorum við á Ítalíu og skildum
ekkert í því að hann var alltaf pen-
ingalaus. Svo komumst við að því
að hann gaf alltaf öllum betlurun-
um peningana sína. Svona var
hann nú.
Annars kunni hann best við sig
á Íslandi. Þegar við systkinin vor-
um uppkomin og líka áður ferð-
uðust hann og mamma mikið um
landið okkar. Ég veit ekki hvað
honum fyndist um alla ferðamenn-
ina núna. Hann hefði alla vega
ekki sagt þeim frá leynistöðunum
sínum.
Svo byggðu pabbi og mamma
lítinn sumarbústað og þar áttu
þau góða tíma saman. Fengu nátt-
úrlega engan frið fyrir okkur sem
vildum alltaf vera að kíkja í heim-
sókn og helst gista. Ég sé hann
fyrir mér hlaupa í sveitinni með
flugdreka og börnin á eftir skelli-
hlæjandi, hann þá 80 ára eða
meira, ótrúlega sprækur. Svo veif-
aði hann öllum bless alveg þangað
til við sáum hann ekki lengur.
Hann valdi sér góða eiginkonu
hann pabbi sem vék ekki frá hon-
um síðustu árin þegar hann þurfti
orðið smá leiðsögn. Þau voru gift í
rúmlega 71 ár og áttu gott líf sam-
an. Sem barn man ég að pabbi
kom aldrei heim eða fór út án þess
að smella kossi á mömmu. Þau
voru svo innileg. Ég sem fullorðin
hef áttað mig á því að þetta er ekk-
ert algengt.
Það var okkur erfitt og sérstak-
lega mömmu að fylgja pabba inn á
Grund á síðasta ári. Þá gengum
við í gegnum áveðið sorgarferli.
En starfsfólk Grundar er einstakt
og þegar pabba hrakaði undir lok-
in þá get ég svarið að ég sá vængi
á starfsfólkinu. Hafi það góða fólk
þakkir fyrir sína einstöku umönn-
un.
Besti pabbi í heimi og besti afi í
heimi hefur nú kvatt okkur. Hann
var hvíldinni feginn. Ég sagði oft
við hann: „Þú ert engill.“ Og nú er
hann það.
Hvíl í friði, elsku pabbi minn.
Þín litla stelpa,
Erna.
Við kveðjum nú í dag tengda-
föður minn, Guðmund Guðjóns-
son. Hann átti að baki langt og
viðburðaríkt líf. Honum voru
gefnir góðir hæfileikar og mann-
kostir í vöggugjöf. Ungur lærði
hann húsgagnasmíði og þar nýtt-
ust honum vel hans högu hendur.
Hann stofnaði ásamt félaga sín-
um, Óskari Ágústssyni, Hús-
gagnavinnustofu Guðmundar og
Óskars, sem þeir starfræktu í ein
fimmtán ár. Smíðisgripir þínir
prýða mörg heimili afkomend-
anna og bera hagleik þínum fag-
urt vitni. Sumarbústaður ykkar
hjóna í Grímsnesi sem þú smíðaðir
eftir að starfsævi þinni var lokið
lofar meistara sinn enda kallaður
„Slotið“. Þar komuð þið upp fal-
legum reit og áttuð þar margar
góðar og ánægjulegar stundir.
Þar var gott að koma og njóta
samverunnar með ykkur.
Fjölskyldan var þér kær og þú
sparaðir ekki sporin ef þínir nán-
ustu þurftu hjálpar við. Hjóna-
band ykkar Kristínar var einkar
fagurt og kærleiksríkt þar sem
væntumþykja og virðing ykkar
hvors fyrir öðru var höfð að leið-
arljósi. Þið stunduðuð útivist og
líkamsrækt allt frá unga aldri og
fram á efri ár. Þið voruð í hvívetna
góðar fyrirmyndir. Þið ferðuðust
mikið um landið um áratuga skeið.
Guðmundur smíðaði forláta tjald-
vagn og innréttaði VW-rúgbrauð
sem þið notuðuð mikið er tjald-
tímabilinu lauk. Síðar kom felli-
hýsi til sögunnar. Gjarnan voruð
þið í för með fjölskyldunni, vanda-
mönnum og vinum. Margar veiði-
ferðir voru farnar í ár og vötn þar
sem Guðmundur kenndi unga
fólkinu réttu handtökin og að
hverju bæri að gæta þegar gengið
var til rjúpna eða farið á gæs. Þau
hjónin fóru í nokkrar utanlands-
ferðir, einkum í sambandi við
sönginn. Þau fóru til landa sem þá
voru mörg hver ekki í alfaraleið
Íslendinga og höfðu frá mörgu að
segja.
Við skynjuðum hvað Guðmund-
ur var góður félagi og virtur af
samstarfsmönnum sínum. Ætíð
kátur með gamanyrði á vör. Nán-
ast allt frá stofnun Sjónvarpsins
var Guðmundur starfandi þar og í
mörg ár var hann sviðsstjóri.
Margir hafa sagt í mín eyru, sem
voru að fara í viðtöl, hversu að-
gætinn og skilningsríkur hann var
og fékk þá til að slaka á og voru
honum mjög þakklátir fyrir það.
Hann var einstaklega orðvar mað-
ur og mátti ekkert aumt sjá, en
skaplaus var hann ekki ef svo bar
undir. Hann var fljótur að svara
fyrir sig og varð sjaldan orða vant.
Söngurinn og tónlistin var líf og
yndi Guðmundar. Hann gat setið
og hlustað á fagran söng, sérstak-
lega ef það voru óperur og góðir
tenórsöngvarar að syngja, gleymt
sér og tárin sáust trítla niður kinn-
ar hans. Einstaklega grandvar
maður til orðs og æðis er genginn.
Síðustu mánuðina, eftir að heils-
unni fór verulega að hraka og
óminnisgyðjan sótti að, dvaldi
Guðmundur á Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu Grund þar sem
hann naut einstaklega góðrar
hjúkrunar og umhyggju þar til yf-
ir lauk, sem við þökkum af alhug.
Við fáum aldrei fullþakkað það
sem Guðmundur var fyrir okkur.
Megi ævikvöld tengdamóður
minnar, hennar Kristínar, verða
áfram fagurt og friðsælt.
Grétar J. Unnsteinsson.
Guðmundur Guðjónsson er
horfinn á braut 94 ára að aldri.
Það er mikil eftirsjá að honum.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að eignast Ernu dóttur hans
fyrir eiginkonu og þar með Guð-
mund og Kristínu fyrir tengdafor-
eldra. Við Erna og krakkarnir eig-
um margar góðar minningar með
þeim hjónum, sérstaklega úr sum-
arbústaðaferðum okkar. Þar
kenndi hann börnunum að smíða
og lauk upp fyrir þeim undrum
náttúrunnar; hreiður hér – fugl
þar eða einhverju öðru því sem
varð þeim ógleymanlegur fjár-
sjóður og greypti sig inn í minn-
ingar þeirra og okkar allra.
Guðmundur var mikið náttúru-
barn. Hann hafði yndi af útivist og
veiðum.
Ekki má gleyma söngferli hans.
Hann hafði til að bera bjarta lýr-
íska rödd og einlæga túlkun sem
lét fáa ósnortna.
Ég hef fáa menn hitt á lífsleið-
inni sem voru jafn mörgum mann-
kostum búnir og Guðmundur.
Hann var ljúfmennskan holdi
klædd og vildi allt fyrir alla gera.
Hann var einstaklega bóngóður
og var alltaf stokkinn til ef aðrir
þurftu á aðstoð að halda. Í raun
var það þannig, svo merkilegt sem
það kann nú að hljóma, að hann
bar hag annarra meira fyrir
brjósti en sinn eigin. Hann hafði
ríka réttlætiskennd og mátti ekk-
ert aumt sjá. Það fór fyrir brjóstið
á honum ef hann sá einhvern
beittan órétti og lét hann það ekki
afskiptalaust. Hann var mikið
prúðmenni til orðs og æðis og ein-
staklega kurteis. Hann virtist óað-
finnanlegur í klæðaburði, sama
hver flíkin var; bar föt alltaf vel.
Það sem einkenndi hann fram-
ar öðru var sú fölskvalausa og
innilega lífsgleði sem hann bar í
brjósti. Alltaf var hann brosandi
og naut lífsins til fullnustu, þótt
örfáum sinnum hafi skugga borið
þar á.
Þegar ég horfi á skógarþröst-
inn út um gluggann þar sem hann
trónir á trjátoppnum með þanið
brjóstið og syngur lífinu lof og
dýrð af öllum sínum lífs og sálar
kröftum verður mér hugsað til
Guðmundar. Hann var óþreytandi
að syngja sína lofgjörð til lífsins
eins og fuglinn. Þetta áttu þeir
sameiginlegt.
Kæra tengdamóðir og aðstand-
endur allir. Ég votta ykkur mína
innilegustu samúð.
Kristján Viggósson.
Fyrstu minningarnar um afa
Guðmund eru þegar hann skreið
með okkur um gólfin í Bólstaðar-
hlíðinni í bílaleik. Það lýsir afa vel
því hann gaf sér alltaf tíma fyrir
okkur börnin.
Hann var skemmtilegur afi sem
brallaði ýmislegt sem afar ættu
erfitt með að leika eftir, fór upp í
handstöðu á borðstofustól og
þreytti aflraunir við okkur á ung-
lingsaldri. Reglulega buðum við
honum í sjómann og tókum á eins
og við gátum, eftir smástund
stund spurði afi: „Ertu byrjaður?“
Þá var jafnan frekar leitað til hans
en ömmu til að gefa okkur súr-
mjólk því hann stráði svo miklum
púðursykri út á.
Guðmundur
Guðjónsson
✝ Kristín MaríaKristinsdóttir
fæddist í Reykjavík
10. júní 1928. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð
23. mars 2016.
Foreldrar hennar
voru María Jóns-
dóttir, f. 7.1. 1895, d.
23.10. 1961, og
Kristinn Ágúst Frið-
finnsson, f. 2.8. 1895,
d. 27.11. 1953. Systkini Krist-
ínar Maríu voru: Jóna, f. 12.10.
1924, d. 15.5. 2001, og Frið-
finnur Kristinsson, f. 27.10.
1926, d. 26.4. 1982.
Kristín María giftist Jakobi
Jakobssoni, f. 2.9. 1924, d. 8.10.
1962, þann 5.11. 1949. For-
eldrar hans voru Þórdís Guð-
jónsdóttir, f. 29.9. 1897, d. 20.11.
1995, og Jakob Kristmundsson,
f. 16.8. 1896, d. 12.12. 1924.
Fósturforeldrar Jakobs voru
Guðbjörg Torfadóttir, f. 13.9.
1886, d. 18.9. 1954, og Þórður
Guðmundsson, f. 14.4. 1889, d.
22.11. 1961.
Börn þeirra eru: 1) Guðbjörg
Jóna, f. 5.10. 1949, maki Ás-
mundur Ásmundsson, f. 2.10.
1948, skilin. Synir þeirra eru:
Jakob Már, f. 1975. Maki hans er
Guðbjörg Hrönn Óskarsdóttir,
f. 1975. Dætur þeirra eru Hafdís
Gyða og Ásdís Halla. Kjartan
Freyr, f. 1977. Maki hans er
Helga Ágústsdóttir, f. 1971.
1949 en þá hafði hún kynnst
Jakobi manni sínum. Nokkrum
árum eftir að þau giftu sig
byggðu þau sér hús á Kópavogs-
braut 11 ásamt Jónu Guðmunds-
dóttur yfirhjúkrunarkonu, en
fósturfaðir Jakobs var bróðir
Jónu. Hún hafði verið yfirhjúkr-
unarkona á Ísafirði, en flutt suð-
ur til að taka við starfi á
Holdsveikraspítalanum í Kópa-
vogi. Haustið 1962 féll Jakob
frá, sem var mikið áfall fyrir
fjölskylduna en með aðstoð Jónu
hafði Kristín María tök á að fara
í nám og lauk prófi frá Kenn-
araháskóla Íslands árið 1965.
Strax að námi loknu fór hún að
kenna handavinnu við Kárs-
nesskólann í Kópavogi og
kenndi þar til hún komst á eftir-
laun. Kristín María var ein af
stofnendum Soroptimistafélags
Kópavogs. Nokkrum árum eftir
lát Jakobs kynnist Kristín María
Kristjáni Jenssyni og bjó með
honum í nokkur ár. Árið 1977
kynnist Kristín María Kjartani
Þorleifssyni og gengu þau í
hjónaband. Bjuggu þau fyrst í
Hamraborg 16 en fluttu síðan í
Fannborg 7, en Kjartan lést árið
1994. Þar bjó Kristín María þar
til hún fluttist á Hjúkrunarheim-
ilið Sunnuhlíð í janúar 2014.
Kristín María bjó allan sinn bú-
skap í Kópavogi .
Útför hennar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 20. apríl
2016, og hefst athöfnin kl. 13.
Synir þeirra eru
Aron Ás, Ágúst
Goði og Grímur
Elí.
2) Þórður, f.
7.1. 1954, maki 1)
Bryndís
Guðmundsdóttir,
f. 22.1. 1960, skil-
in. Dóttir þeirra
er Linda Björk, f.
1981, sambýlis-
maður hennar er
Arnar Rúnar Marteinsson, f.
1964, og dætur þeirra Emma
Sól og Glódís Birta. Maki 2)
Gréta Garðarsdóttir, f. 1962,
skilin. Synir þeirra eru Garðar
Bachmann, f. 1986, Jökull Snær,
f. 1988, og Kjartan, f. 1996.
3) Jón Kristinn, f. 11.7. 1959,
maki Guðrún Emilía Daníels-
dóttir, f. 18.5. 1962. Börn þeirra
eru Ólöf Kristín, f. 1986, sam-
býlismaður hennar er
Guðmundur Birkir Kristbjörns-
son, f. 1985, og sonur þeirra er
Jón Anton. Daníel Andri, f.
1993.
Kristín María giftist Kjartani
Þorleifssyni, f. 4.7. 1918, d. 8.3.
1994, hinn 11.8. 1979 og átti
hann sjö börn.
Kristín María ólst upp hjá
foreldrum sínum á Ásvallagötu
59. Hún gekk í Miðbæjarskólann
og útskrifaðist með gagnfræða-
próf frá Kvennaskólanum í
Reykjavík. Lauk síðan prófi frá
Húsmæðraskólanum á Ísafirði
Mig langar til að yrkja lítið ljóð
um ljúfa konu sem var mér ávallt góð.
Þú liðna tíð með minninganna mátt
sem megnar það að opnast upp á gátt.
(Ó.Í.)
Í lífinu ferðast þær saman
gleðin og sorgin.
Þegar náinn ástvinur deyr fyll-
ist hugurinn af gleðilegum minn-
ingum sem valda manni sorg, en á
endanum verður gleðin aftur
sterkari en sorgin
Í dag er borin til grafar elsku-
leg móðir mín/tengdamóðir. Það
er margs að minnast á langri ævi
sem þó var ekki alltaf dans á rós-
um, en með léttri lund og góðu
skapi er allt hægt.
Það var gott að alast upp á
Kópavogsbraut 11, mikið líf og
fjör og góðir grannar og vinir.
Það var aðdáunarvert, elsku
mamma mín, hvað þú varst dugleg
þegar þú aðeins 34 ára að aldri
stóðst uppi sem ekkja með þrjú lít-
il börn. Af einstakri elju og dugn-
aði og með hjálp elsku Jónu okkar
gekk þetta allt saman. Það var svo
fyrir þína tilstuðlan að ég, 19 ára
að aldri, fór til Kaupmannahafnar
að læra til kokks og fyrir það er ég
þér ævinlega þakklátur.
Ég sé í anda svipinn þinn
hann síast inn í huga minn.
Ég kom til þín, þú kættir mig
með kærri þökk nú kveð ég þig.
(Ó.Í.)
Elskulega tengdamóðir til
rúmra 30 ára, þig hitti ég fyrst
þegar ég fór að deita, eins og sagt
er í dag, hann Nonna þinn. Marg-
ar yndislegar stundir höfum við
átt saman og minningarnar hrein-
lega hrannast upp þegar ég er að
reyna að pára hér á blað smá
þakklæti til þín fyrir liðna tíð.
Minningunum ætla ég samt að
halda fyrir mig en af heilum hug
get ég sagt að það bar aldrei
skugga á okkar vináttu.
Mamma og pabbi báðu mig að
senda kveðju með þökk fyrir öll
árin og geri ég það hér með.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Við þökkum þér samveruna
og biðjum góðan Guð að geyma
þig.
Blessuð sé minning þín, elsku
Kristín María Kristinsdóttir.
Þinn sonur og tengdadóttir,
Jón Kristinn Jakobsson og
Guðrún Emilía Daníelsdóttir.
Eitt það besta er að eiga góða
ömmu, þú stóðst þig svo sannar-
lega vel í því eins og öllu sem þú
tókst þér fyrir hendur. Þú varst
kvenskörungur mikill, hjartahlý
og góð. Þegar ég lít um farinn veg
og hugsa um dásamlegu minning-
arnar sem við áttum saman, elsku
amma mín, rifjast margt upp.
Það var mikil tilhlökkun að
koma í heimsókn til ömmu í Kópa-
voginum, þú hafðir alltaf tíma og
ömmuknúsin voru best. Þegar ég
varð svo eldri og flutti í borgina
var ég dugleg að kíkja í heimsókn,
þú hafðir frá svo mörgu að segja
og mér fannst gaman að fræðast
um gamla tíma með þér. Ekki má
þó gleyma spilunum, þú varst
dugleg að leggja kapal og stund-
um tókum við einn ólsen-ólsen inn
á milli. Það var alltaf svo gott að
tala við þig um allt milli himins og
jarðar, þú skildir allt, enda gengið
í gegnum margt sjálf á þinni lífs-
leið en alltaf var þó stutt í grínið.
Ég man vel þegar ég kom í heim-
sókn til þín á Sunnuhlíðina nú í
Kristín María Kristinsdóttir HINSTA KVEÐJA
Kynni mín af Kristínu
Maríu byrjuðu fyrir all-
mörgum árum. Þau kynni
hafa ætíð einkennst af góð-
vild og ómældri gestrisni af
hennar hálfu.
Við leiðarlok er efst í
huganum mikið þakklæti
fyrir það lán sem ég tel mér
hafa hlotnast að kynnast af-
komendum hennar, sem ég
votta nú öllum samúð mína.
Blessuð sé minning
hennar.
Þórarinn Helgason.