Morgunblaðið - 20.04.2016, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 20. APRÍL 2016
✝ Kristjana Sig-urðardóttir
fæddist á Seyðisfirði
5. september 1915.
Hún lést á heimili
sínu Hraunbúðum,
dvalarheimili aldr-
aðra, Vest-
mannaeyjum,
11.apríl 2016.
Foreldrar Jönu,
eins og hún var jafn-
an kölluð, voru Guð-
björg Ingveldur Eyjólfsdóttir, f.
1885, d. 1971, og Sigurður Gunn-
arsson, f. 1891, d. 1924.
Tveggja ára var Jana tekin í
fóstur af hjónunum Guðbjörgu
Elínu Þorleifsdóttur, f. 1883, d.
1952, og Guðmundi Guðmunds-
syni, f. 1872, d. 1950. Systkini
Jönu voru 12 og eru öll látin.
Jana giftist Ingólfi Arnarssyni
Guðmundssyni, úrsmíðameistara
og skósmið, f. 27. júlí 1909, d. 28.
febrúar 1968, og eignaðist með
honum sjö börn og eru sex þeirra
á lífi. Þau eru:
kona hans er Eva Ottósdóttir, f.
1959. Börn Einis og fyrrverandi
eiginkonu, Sigríðar Friðrikku
Þórhallsdóttur, f. 1956: Þórhallur
f. 1973, Elena, f. 1979, Einir, f.
1983, Sigurður, f. 1985, og Ing-
ólfur, f. 1990. Afkomendur Jönu
eru í dag 98.
Jana byrjaði ung að vinna á
stakkstæði eins og algengt var í
þá daga, 1963-1973 vann hún við
ræstingar á Símstöð Vest-
mannaeyja, á sama tíma sem hús-
hjálp hjá Magnúsi Magnússyni
stöðvarstjóra og Mörtu konu
hans. Í Heimaeyjargosinu 1973
bjó Jana í Keflavík og vann við
ræstingar hjá Ólafi Sólimann.
1974 flytur Jana aftur til Eyja og
fer að vinna í eldhúsi Sjúkrahúss
Vestmannaeyja og vann þar til
1990 eða þar til hún varð 75 ára.
Við starfslok varð Jana mjög virk
í Félagi eldri borgara og tók þátt
í kórastarfi.
Útför Jönu fer fram frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum í dag,
20. apríl 2016, klukkan 13.
1) Guðmundur, f.
1939, kvæntur Sig-
ríði Karólínu Ólafs-
dóttur, f. 1943. Börn
þeirra eru: Hrönn
Sól, f. 1961, Brynja,
f. 1963, Jón, f. 1969,
og Jana María, f.
1973.
2) Arnar Valur, f.
1942, kvæntur Mar-
gréti Steinunni Jóns-
dóttur, f. 1943. Börn
þeirra eru: Hjördís Inga, f. 1961,
Jón Bragi, f. 1962, Sigurdís
Harpa, f. 1964, og Ingólfur Arnar,
f. 1967. 3) Sigurbjörn, f. 1946. 4)
Guðbjörg Eygló, f .1949, gift Ólafi
M. Aðalsteinssyni, f. 1947. Börn
þeirra eru: Kristjana Þórey, f.
1967, Bryndís Huld, f. 1971, og
Birgir Freyr, f. 1979. 5) Sigurrós,
f. 1950, gift Tómasi Pálssyni, f.
1950. Börn þeirra eru: Íris, f.
1968, d. 1968, Tómas Ingi, f. 1969,
Anna Lilja, f. 1974, og Thelma
Rós, f. 1984. 6) Drengur, f. 1953,
d. 1954. 7) Einir, f. 1954, sambýlis-
Elsku mamma mín.
Að minnast þín er auðvelt því
af svo mörgu er að taka úr þeim
banka.
En að minnast þín án þess að
hugurinn leiti svo langt, langt frá
skrifunum er erfitt.
Þú varst svo einstök kona,
varst alltaf boðin og búin fyrir
alla, allir voru jafnir í þínum aug-
um.
Mér er minnisstætt úr uppeld-
inu að þú hafðir alltaf tíma fyrir
mig hvort sem ég kom haugdrul-
lugur heim úr fótbolta eða kom
seint heim.
Þú bara settist niður með mér
og bentir mér á hvað betur mætti
fara.
Mér finnst þessi tími sem þú
hafðir alltaf fyrir mig ómetanleg-
ur þegar ég hugsa til baka vegna
þess að þú varst alltaf úti að vinna
fyrir stóru heimili.
Svo var pabbi alltaf svo veikur
sem bitnaði að sjálfsögðu alltaf
mest á þér. Þú varst svo ótrúlega
sterk, svo mikil stoð að því lýsa
ekki svona fá orð. Þrátt fyrir þetta
allt og margt annað sem þú þurft-
ir að glíma við í lífinu var alltaf svo
fallegt í kringum þig. Þú hafðir
ekki bara tíma fyrir okkur systk-
inin, heldur var heimilið líka alltaf
fallegast af öllu, svo ekki sé
minnst á garðinn þinn sem var
alltaf svo fallegur og stoltið þitt
lautina, sem sást allt of lítið fyrir
gesti og gangandi vegna þess að
hún var svolítið falin bak við hús.
Blóm voru þér hugleikin og
stundum heyrði ég þig tala við
þau, það er ekki skrýtið þó að það
væri alltaf allt í blóma hjá þér,
elsku mamma mín.
Svo má nú ekki gleyma að þú
hélst heimili til 97 ára aldurs, sem
er ekki mörgum auðið. En fyrir
stuttu hélstu upp á 100 ára afmæl-
ið þitt. Það var svo gaman að sjá
hvað þú varst falleg og dugleg þá.
Ég kynnti þig þar fyrir nýju kon-
unni í lífi mínu. Þegar ég sagði þér
að hún héti Eva sagðir þú: „Það er
svo fallegt nafn.“
Elsku mamma, takk fyrir allt
sem þú gafst mér og leiðsögnina
inn í lífið.
Þú hefur sýnt mér
að kærleikurinn er
vel þess virði
að gefa frá sér.
Því þó í lífinu
slái ég fullt af feilnótum
þá kenndir þú mér
að ganga á þessum fótum.
(Höf.ók.)
Þinn sonur,
Einir.
Eins og blóm án blaða
söngur án raddar
skyggir dökkur fugl heiðríkjuna.
Vorið, sem kom í gær,
er aftur orðið að vetri.
(Magnús Jóhannsson)
Elsku mamma mín. Það er sárt
að kveðja því þú ert búin að vera
svo stór hluti af lífi mínu og minn-
ar fjölskyldu.
Mamma er stórt orð í þeirri
merkingu að það hefur sennilega
flesta titla sem hægt er að bera.
Mömmur deyja ekki.
Efst í huga mínum nú er þakk-
læti fyrir að hafa fengið að vera
samferða þér í yfir 65 ár.
Kærleikur, hlýja, væntum-
þykja og „pínulítil þrjóska“ eru
orð sem lýsa þér svo vel, en
þrjóskuna nýttir þú þér svo
skemmtilega vel.
Hannyrðir og allt handverk lék
í höndum þínum. Tónlist hafðir þú
mjög gaman af og fannst mér
stundum skrítið hversu vel þú
fylgdist með. Abba var dálítið
uppáhalds, Megas, Björk og Páll
Óskar fylgdu fast á eftir. Ég
hugsa að það hafi ekki margar
konur á þínum aldri verið með
plaköt uppi á vegg með þessum
listamönnum. Þú varst heimsfor-
eldri, sem lýsir þér svo vel, og á
einum tímapunkti tvöfaldaðir þú
framlag þitt til þess málefnis og
myndir af styrktarbörnum fengu
sérstakan sess á heimili þínu.
Svo er minningin um dönsku
arfleifðina; fortóið, altanið, pólitíið
og fleiri orð sem þú notaðir úr
dönsku.
Elsku mamma, það er svo
margt sem hægt er að skrifa um
lífshlaup þitt, sem oft var erfitt.
En með trú þinni á þann sem öllu
ræður og hélt verndarhendi sinni
yfir þér komst þú svo vel frá öllu.
Hann var alltaf með þér í verkum
þínum.
Kveð þig að sinni. Góða ferð í
Sumarlandið.
Þín dóttir,
Sigurrós.
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf frá Hlöðum)
Nú er hún elsku tengda-
mamma farin á vit feðra sinna.
Það eru 57 ár síðan ég kom fyrst
inn á heimili hennar, þá aðeins 16
ára krakki. En hún var nú ekki að
amast við því, það var eins og ég
hefði alla tíð verið þar á heimilinu.
Hún var alltaf blíð og góð við mig,
eins og ég gat stundum verið
snögg upp á lagið, en þá brosti sú
gamla og sagði: „Þetta lagast.“ Og
svo var bara hlegið að vitleysunni
í mér og málið afgreitt. Minnis-
stæð er Ítalíuferðin sem hún fór í
með okkur. Hún stóð á sjötugu og
var þetta fyrsta og eina utan-
landsferðin sem hún fór í. Þetta
var afar minnisstæð ferð. Jana
var mjög barngóð kona og satt
best að segja þótti öllum sem
hana umgengust vænt um hana,
hún var hljóðlát en vissi meira en
hún lét uppi. Það var alltaf gaman
að koma í heimsókn til tengdó,
ávallt að baka pönnukökur og það
á tveimur pönnum í einu. Gerði
hún þær bestu pönnsur sem ég
hef fengið. Við elskuðum hana öll
og kveðjum hana með þökk fyrir
samfylgdina, sendum samúðar-
kveðjur til ættingja og vina, en
munum eftir að gleðjast og vera
stolt yfir hennar löngu ævi sem
var ekki alltaf dans á rósum.
Þerraðu kinnar þess er grætur,
þvoðu kaun hins særða manns.
Sendu inn í sérhvert hjarta,
sólargeisla kærleikans.
(Guðfinna Þorsteinsdóttir)
Guð geymi þig.
Sigríður K. S. Ólafsdóttir
(Sigga Sól).
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku Jana mín, hvíl í friði og
takk fyrir allt.
Þinn tengdasonur,
Tómas.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum)
Elsku amma mín, Guð geymi
þig.Þinn ömmudrengur,
Kristján Ingi.
Elsku hjartans amma mín.
Mikið svakalega verð ég lítil og
máttvana þegar kemur að því að
skrifa kveðjuorð til þín.
Samband okkar var einstakt,
þú varst einstök manneskja, ann-
að eins ljúfmenni er erfitt að
finna.
Þú varst mér alla tíð sem önnur
móðir, ég gat alltaf leitað til þín og
minningarnar með þér eru óend-
anlegar sem ylja mér nú þegar ég
kveð þig.
Sjónvarpskvöldin okkar saman
þegar keypt var ein appelsín í
gleri og eitt marssúkkulaði sem
skipt var jafnt á milli og það látið
endast allt kvöldið.
Öll skiptin sem ég fékk að fara
með þér í vinnuna á sjúkró, eitt
skiptið er þó minnisstæðast því þá
léstu þig ekki muna um það að
bruna með mig á skíðasleða alla
leið að heiman.
Þú varst þannig að þig munaði
aldrei um neitt, hafðir alltaf
ómældan tíma til að sinna manni.
Allir kaffitímarnir með nýbök-
uðum kleinum eða pönnukökum,
allar gistinæturnar þar sem við
sváfum saman á litla beddanum,
allar okkar stundir, elsku amma,
voru yndislegar.
Eftir að ég varð eldri þá minnk-
aði ekki sambandið og áttum við
okkar stundir áfram, að vísu áttir
þú þá gistinætur hjá mér en ekki
öfugt, þá vöktum við lengi og töl-
uðum um alla heima og geima sem
aðeins við tvær vitum um og
þannig verður það.
Eftir að ég eignaðist börnin
mín þá fannst mér tilheyra að
byrja morguninn á að labba til þín
í morgunsopa og er ég óendan-
lega þakklát fyrir alla þá morgna
sem við áttum saman, krakkarnir
elskuðu að koma til þín því þú
varst þeim svo góð og þeim leið
svo vel í rólegheitunum hjá þér.
Þú varst svo stolt þegar við
báðum þig að halda nafna þínum
Kristjáni Inga undir skírn á 90
ára afmælisdaginn þinn. Þú stóðst
þig vel eins og þín var von og vísa
og ber hann þitt nafn einstaklega
vel.
Litla Sóldís Sif var sólargeisl-
inn þinn sem gladdi þig mikið, hún
var svo dugleg að heimsækja þig,
bæði á Hásteinsveginn og svo á
Hraunbúðir. Litla ráðskonan sem
þú hafðir svo gaman af.
Hún á erfitt núna eins og við öll
en við vitum að nú ertu komin til
afa og passar Írisi litlu fyrir okkur.
Elsku hjartans amma mín,
takk fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir mig, mér finnst ég betri
manneskja eftir að hafa gengið í
gegnum lífið með þig mér við hlið.
Við hittumst aftur þegar minn
tími kemur og þá tekurðu vonandi
á móti mér með nýbökuðum klein-
um og ískaldri mjólk.
Guð geymi þig, hjartans mín,
ég elska þig. Þín
Anna Lilja.
Æ, amma, hvar ertu? Æ, ansaðu mér.
Því ég er að gráta og kalla eftir þér.
Fórstu út úr bænum eða fórstu út á
haf?
Eða fórstu til Jesú í sælunnar stað?
(Höf. ók.)
Þín ömmustelpa,
Sóldís Sif.
Hér að hinstu leiðarlokum
ljúf og fögur minning skín.
Elskulega amma góða
um hin mörgu gæði þín.
Allt frá fyrstu æskudögum
áttum skjól í faðmi þér.
Hjörtun ungu ástúð vafðir
okkur gjöf sú dýrmæt er.
Hvar sem okkar leiðir liggja
lýsa göfug áhrif þín.
Eins og geisli á okkar brautum
aamma góð, þótt hverfir sýn.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Tómas Aron og Eyþór Daði.
Elsku amma mín.
Ég á svo margar yndislegar
minningar um þig sem ég mun
geyma í hjarta mínu og þær munu
ylja mér að hjartarótum alla tíð.
Þú fórst svo snöggt frá okkur að
ég er ekki farin að átta mig á því
að ég sjái þig ekki aftur, að ég fái
ekki aftur þitt yndislega þétta
faðmlag sem sagði mér hvað þú
elskaðir mig mikið. Það eru fáir
sem ná 100 ára aldri, hvað þá að
vera hressir fram á síðasta dag,
og það sýnir hvað þú varst mögn-
uð kona, enda hefur þú alltaf verið
ein af mínum langstærstu fyrir-
myndum, mótaðir mig á margan
hátt og á ég þér mikið að þakka.
Þegar ég hugsa um allar sam-
verustundirnar með þér koma
unglingsárin mín upp í hugann,
þar sem heimili þitt Hásteinsveg-
urinn 48 var mitt annað heimili á
þeim tíma. Ég var mikið í Féló á
þessum árum og þegar lokaði þar
í kvöldmatnum nennti ég nú ekki
að ganga vestur í bæ þar sem ég
ætlaði í Féló aftur eftir kvöldmat.
Þá beið mín alltaf hjá þér ynd-
islegur kvöldmatur, get nú ekki
gleymt gómsæta hakkinu þínu
sem þú gerðir í potti, kjötbollurn-
ar og fiskibollurnar í brúnni sósu,
hvert öðru betra. Ég er einfald-
lega heppnust í heimi að hafa átt
þig fyrir ömmu og er þakklát fyrir
þann tíma sem ég fékk með þér og
að hafa fengið að njóta kærleika
þíns. Einnig er ég þakklát fyrir að
börnin mín fengu að kynnast þér
og þann tíma sem þau fengu með
þér. Ég mun sjá til þess að halda
minningunni um þig í huga
barnanna og verður frá miklu að
segja þegar við tölum um elsku
bestu langömmu Jönu.
Síðan þú fórst frá okkur hefur
Sigurrós Ásta sagt á hverjum
degi á sinn einlæga hátt hvað hún
sakni þín mikið og þú sért orðin
engill á himnum sem fylgist með
okkur. Það er alveg satt og mun-
um við hugsa fallega til þín á hver-
um degi.
Önnur minning sem kemur upp
í hugann er þegar ég sótti þig fyr-
ir skírnina hjá Elenu Rut. Þá
varstu 98 ára. Þegar við vorum að
ganga út af elliheimilinu spurðir
þú um varalitinn – já, 98 ára og
enn að hugsa um útlitið. Og svo
stuttu seinna sagðir þú: „Þarf ég
ekki að gefa barninu eitthvað í
skírnargjöf?“ Já, algjörlega
mögnuð með allt á hreinu og
tíræðisafmælið á næsta leiti.
Árið 2011 var ég að fara gifta
mig og pabbi sagði mér frá því
þegar hann spurði þig hvort þú
ætlaðir að fara í brúðkaupið. Já,
já, það kom ekkert annað til
greina. Mikið svakalega er ég
þakklát að þú hafir tekið þátt í
þeim degi með mér, þá 95 ára
gömul og lagðir á þig þriggja tíma
sjóferð, keyrslu og annað. Þú
varst einfaldlega best og mikið
svakalega eru allir 98 afkomendur
þínir heppnir að þitt blóð renni í
æðum þeirra alla tíð.
Ég er svo stolt að hafa átt þig
fyrir ömmu og mikið svakalega er
erfitt að kveðja þig í síðasta skipti,
elsku besta amma mín. Takk fyrir
allt og ég mun alltaf elska þig.
Guð geymi þig og hvíl í friði.
Elena Einisdóttir.
Í dag kveð ég elsku ömmu í
„Vestmó“, eins og við systkinin
kölluðum hana alltaf, með söknuði
og hlýju í huga. Ég var lítil stelpa
þegar ég fór í heimsókn til hennar
að sumarlagi til Vestmannaeyja
og það fannst mér vera ævintýri.
Hún fór með mig í göngu upp að
fjalli til að gefa kindunum brauð
og ég man að hún talaði alltaf svo
hlýlega til ánna en hún var mikill
dýravinur og var þó sérstaklega
hrifin af kisum. Ég man þegar
hún var að veiða flugur í eldhús-
glugganum til þess eins að gefa
þeim frelsi út um gluggann, því
það mátti ekki fara illa með dýr.
Ég man að ég fékk að fara með
henni á Selfoss þegar hún heim-
sótti vinkonu sína þar og á Vatns-
leysuströnd til að heilsa upp á
Boggu systur sína, það voru æv-
intýri fyrir litla feimna stelpu eins
og ég var.
Ég man að amma átti alltaf hlý
orð og huggun handa öllum. Þeg-
ar ég hringdi í hana og hún svar-
aði hljómaði röddin hennar svo
mjúklega og ég sagði: „Ó amma,
þú ert eins og ung stelpa í rödd-
inni.“ Við gátum talað saman heil-
lengi um allt sem á daga okkar
hafði drifið og eins þjóðmálin.
Amma kom oft til okkar í
Keflavíkina og þá var farið að
heilsa upp á ættingja og vini. Þá
var venja hjá okkur að spjalla
saman um heimsmálin sem og það
sem stóð okkur næst, langt fram á
kvöld. Amma var óspör á að baka
pönnukökur þegar gesti bar að
garði en einnig þegar hún kom til
okkar í heimsókn.
Amma var lágvaxin falleg kona
og þegar byrjaði að gjósa í Vest-
mannaeyjum 1973 varð mér að
orði við móðurömmu mína: „En
hvað með ömmu, hún er svo lítil.“
Ég hafði á tilfinningunni þegar ég
sá mannmergðina í bátunum að
hún elsku amma myndi bara týn-
ast í öllu þessu mannhafi. Það var
yndislegt þegar hún bjó hér í
Keflavík í gosinu og eitthvað eftir
það og var ég ólöt við að vera hjá
henni.
Það er mér mikill heiður að
hafa átt svona góða og duglega
ömmu.
Í dag kveð ég þig, elsku amma
mín, og um leið og ég sakna þín þá
fagna ég lífi þínu og öllum þeim
góðu minningum sem ég á um þig.
Elsku amma, hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Ég votta öllum aðstandendum
samúð mín og bið góðan Guð að
gæta ykkar.
Hrönn Guðmundsdóttir.
Hvernig er hægt að þakka,
það sem verður aldrei nægjanlega
þakkað.
Hvers vegna að kveðja,
þann sem aldrei fer.
Við grátum af sorg og söknuði
en í rauninni ertu alltaf hér.
Höndin sem leiddi mig í æsku
mun gæta mín áfram minn veg.
Ég veit þó að víddin sé önnur
er nærveran nálægt mér.
Og sólin hún lýsir lífið
eins og sólin sem lýsti frá þér.
Þegar að stjörnurnar blika á himnum
finn ég bænirnar, sem þú baðst fyrir mér.
Þegar morgunbirtan kyssir daginn,
finn ég kossana líka frá þér.
Þegar æskan spyr mig ráða,
man ég orðin sem þú sagðir mér.
Vegna alls þessa þerra ég tárin
því í hjarta mínu finn ég það,
að Guð hann þig amma mín geymir
á alheimsins besta stað.
Ótti minn er því enginn
er ég geng áfram lífsins leið.
Því með nestið sem amma mín gaf mér,
veit ég að gatan hún verður greið.
Og þegar sú stundin hún líður
að verki mínu er lokið hér.
Þá veit ég að amma mín bíður
og með Guði tekur við mér.
(Sigga Dúa2, 1963)
Elsku amma mín, þú lifir áfram
í hjarta mínu.
Þín Thelma Rós.
Elsku langamma Jana okkar.
Við erum svo heppin að hafa átt
bestu langömmu í heimi, þú varst
alltaf svo góð við okkur og ekkert
betra en að vera í þínum hlýja
faðmi.
Við gleymum ekki yndislegu
samverustundunum á Hásteins-
veginum og síðar á elliheimilinu
þar sem þú varst alltaf svo glöð að
sjá okkur.
Núna verður skrýtið að koma
til Eyja, ekki hægt að fara í heim-
sókn til þín, því þú ert farin og ert
orðin engill á himnum sem fylgist
með okkur alla daga. Við söknum
þín mjög mikið og munum hugsa
til þín alla daga. Guð geymi þig,
elsku langamma, og takk fyrir allt.
Aðalsteinn Einir, Sigurrós
Ásta og Einir Ingi.
Kristjana Sigurðardóttir