Morgunblaðið - 23.05.2016, Blaðsíða 12

12 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. MAÍ 2016
Morgunblaðið/Líney
Hanskaframleiðendur Hjónin Vilborg Stefánsdóttir og Jón Rúnar Jónsson
ásamt dætrunum Hólmfríði Katrínu og Guðrúnu Petru í fangi pabba síns.
Líney Sigurðardóttir
lineysig@simnet.is
J
ón Rúnar Jónsson, hafnar-
vörður hjá Langanes-
byggð, var ekki með neitt
sérstakt á prjónunum þeg-
ar hann var að vafra á net-
inu kvöld eitt fyrir sex árum. „Ég
rak fyrir tilviljun augun í auglýsingu
þar sem prjónavélar voru auglýstar
til sölu og þá laust þeirri hugmynd
niður í kollinn á mér að gaman væri
að stofna lítið fyrirtæki,“ segir Jón
Rúnar sposkur á svip.
Að höfðu samráði við konu sína,
Vilborgu Stefánsdóttur, kerfisstjóra
og kennara í upplýsingatækni við
Grunnskólann á Þórshöfn, slógu þau
til og keyptu vélarnar og efni til
vinnslunnar.
Fyrirtækið fékk nafnið Vanda
og eru foreldrar Vilborgar meðeig-
endur í því. Prjónaskapurinn hófst
en byrjunarerfiðleikar gerðu þeim
lífið leitt fyrsta árið því nokkuð var
um bilanir á vélum.
Fór suður með vélunum
„Á þeim tímapunkti sáum við
eftir öllu saman og spurðum okkur
sjálf hvað við værum búin að koma
okkur út í,“ segir Vilborg, því kostn-
aðarsamt var að senda vélarnar burt
til þjónustuaðila sem er ekki beint í
næsta húsi, frá Þórshöfn til Reykja-
víkur. Þau lögðu þó ekki árar í bát
enda er landsbyggðarfólk vant því
að þurfa að bjarga sér með ýmsa
hluti. Jón Rúnar ákvað að hann yrði
bara sjálfur að sjá um viðgerð og
þjónustu á vélbúnaðinum og fór suð-
ur með vélunum, þar sem hann
fylgdist með viðgerð, og hefur síðan
Prjóna vinnuvettlinga
í gömlu beitningahúsi
Síðastliðin sex ár hafa hjónin Vilborg Stefánsdóttir, kerfisstjóri og grunnskóla-
kennari, og Jón Rúnar Jónsson hafnarvörður, í félagi við foreldra Vilborgar, starf-
rækt Prjónastofuna Vöndu á efri hæð svokallaðs Villahúss á Þórshöfn. Eftir nokk-
urt basl fyrsta árið fór prjónaskapurinn að ganga ljómandi vel og núna framleiða
þau 6.500 vettlingapör á ári.
Jú, það er semsagt staðreynd á
stafrænu gervihnattaöldinni sem við
lifum nú, að bókin lifir. Það er að
segja bók sem prentuð er á pappír.
Þetta kemur fram á vef The Guardi-
an en þar segir að sala rafbóka hafi
verið að dragast saman alveg frá því
árið 2011. Á síðasta ári hætti Water-
stones að selja rafbækur utan Bret-
lands og bætti í staðinn við hillu-
plássi fyrir prentaðar bækur í
búðum sínum. Í framhaldinu jókst
salan um 5%.
Og hvern hefði grunað að Ama-
zon, sá vefur sem selur hvað mest
af bókum á netinu, opnaði bókabúð?
En sú er einmitt staðreyndin nú.
Fólk vill semsagt bækur í hendi
frekar en á skjá. Fólk nýtur þess
nefnilega að handleika bækur, halda
á þeim og finna snertinguna við
pappírinn þegar lesið er. Fólk vill
líka fá hvíld frá skjánum.
En hvað fór úrskeiðis? Hvers
vegna náði rafbókin ekki því flugi
sem henni hafði verið spáð? Talið er
að rafbókin hafi verið „hæpuð“ svo
upp þegar hún kom á markað að
það hafi alveg gleymst að gera ráð
fyrir mannlegu eðli, þegar mesta
nýjungagirnin var runnin af fólki. Þá
kýs mannfólkið nefnilega gæði, þau
gæði sem felast í því að lesa, sem
er upplifun. Og sú upplifun er bar-
asta alls ekki sú sama af stafrænum
orðum á skjá og af prentuðum orð-
um á pappír.
Og nú sækist fólk í auknum mæli
eftir því að sjá og heyra rithöfunda
lesa upp úr bókum sínum, rétt eins
og aukin eftirspurn er eftir því að
sjá og hlusta á tónlistarfólk á sviði.
Sama má segja um leikhús. Nándin
við lifandi fólk er það sem skiptir
máli, líka þegar kemur að listum.
Bókin var sögð dauð þegar út-
varpið kom fram á sjónarsviðið.
Harðspjaldabókin var sögð dauð
með kiljunni. Prentaðar bækur voru
sagðar dauðar með tilkomu hins
mikla stafræna guðs. En engin af
þessum feigðarspám hefur komið
fram, bókin er langlíf með sínum
prentuðu orðum á pappír. Það er
gott að halda á henni, gott að
snerta hana og finna lyktina af
henni.
Vefsíðan www.theguardian.com
Morgunblaðið/Ásdís
Unaðsstund Það er góð upplifun að liggja saman í grasi og lesa bækur.
Fólk vill sem sagt lesa bækur í
hendi frekar en af á skjá
Skannaðu kóðann
til að fara inn á
vefsíðuna.
Þegar árstíðaskipti eru og vetr-inum er lokið ganga í garðbreytingar. Gróðurinn
sprettur, farfuglarnir koma og börn-
in hlaupa um á peysunum. Á þessum
árstíma eykst oft annríkið og upp-
brot verður á daglegum venjum.
Tómstundastarfi vetrarins er að
ljúka með tilheyrandi sýningum,
mótum og foreldraheimsóknum.
Skólastarfið er einnig að klárast og
bekkjarkvöldin raðast inn ásamt for-
eldraheimsóknum í skólana. Við
þetta bætist oft aukið félagslíf hjá
þeim fullorðnu þar sem á að ná öllum
uppákomum og vinnustaða-
samkomum áður en fólk tínist í sum-
arfrí.
Þegar dagurinn er orðinn langur
og birtan mikil fyllast líka margir
mikilli orku og það á sko að taka til í
bílskúrnum, garðinum, fataskáp-
unum og mála pallinn.
Þegar uppbrot verður á venju-
bundnu mynstri fjölskyldunnar og
framundan er tími óendanlegrar
birtu, er vert að hafa nokkur atriði í
huga.
Það þarf ekki að
taka þátt í öllu
Reyndu að forgangsraða, hvað er
mikilvægast, hverju viltu taka þátt í
og hverju geturðu sleppt? Geturðu
skipt einhverju niður, tekið þátt í
hluta, ekki öllu?
Mundu að þú mátt ákveða hvað er
best fyrir þig og þína fjölskyldu.
Það þarf ekki að
vera bestur í öllu
Hvað gerist ef þú mætir ekki með
heimagerðar veitingar eða það er ill-
gresi í garðinum? Kannski er í lagi
að gera málamiðlanir og velja hvað
skiptir máli. Lífið heldur áfram og
við getum ekki verið í okkar besta
formi á hverjum degi. Það sem þú
getur gert í dag er nóg og á morgun
kemur nýr dagur.
Það þarf ekki allt
að vera frábært
Hvort sem það er fjölskylduboð,
vinir að hittast eða bekkjar-
skemmtun hjá barninu, þá koma
hlutir upp á, það er ekki alltaf allt
æðislega gaman. Þrátt fyrir það er
hægt að njóta augnabliksins, ná að
stoppa og vera meðvitaður um að
þetta augnablik er það sem það er og
sjá fegurðina í því.
Vorið er komið og
grundirnar gróa
Heilsupistill
Bryndís Einarsdóttir
Sálfræðingur
Rafsuðuvörur
Dalshrauni 14 • 220 Hafnarfjörður • Sími 555 2035 • jak.is
Gæðarafsuðuvörur
frá Svíþjóð