Morgunblaðið - 23.05.2016, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. MAÍ 2016
✝ Kristján Þor-kelsson fæddist
í Reykjavík 5. mars
1943. Hann lést á
Landspítalanum 13.
maí 2016.
Foreldrar hans
voru Lilja Sigurrós
Eiðsdóttir hús-
freyja, f. 9. ágúst
1913 á Klung-
urbrekku á Skógar-
strönd, og Þorkell
Þorleifsson hús-
gagnabólstrari, f. 9. maí 1907 í
Selárdal í Dalasýslu. Systkini
Kristjáns eru 1) Hreinn Eiður, f.
1936, kvæntur Brynju Hrönn
Axelsdóttur, 2) Edda, f. 1937,
gift Jóhanni Gunnarssyni, 3) Jó-
hanna, f. 1941, gift Magnúsi
Bjarnasyni, 4) Þorkell, f. 1946,
kvæntur Petru Magnúsdóttur, 5)
Þorleifur, f. 1947, kvæntur Guð-
nýju Hjartardóttur Bergstað, 6)
Kolbrún, f. 1949, gift Guðjóni
Vilberg Magnússyni (látinn).
Þann 14. október 1964 gekk
Kristján að eiga Rögnu Gestnýju
börn eru a) Ragna Sif, f. 1990, b)
Karen Rós, háskólanemi, f. 1993
og c) Magnús, f. 2001. 3) Lilja,
hjúkrunarfræðingur, f. 5. apríl
1972, gift Stefáni Má Gunn-
laugssyni, sóknarpresti. Þeirra
synir eru a) Gunnlaugur Örn, f.
2001, b) Hermann Ingi, f. 2004,
c) Kristján Hrafn, f. 2004 og d)
Þorkell Fannar f. 2008.
Kristján fæddist og ólst upp
að Læk við Blesugróf. Hann
gekk í Laugarnesskóla og Hér-
aðsskólann í Reykholti. Hann
hóf nám í járnsmíðum í Stáls-
miðjunni í Reykjavík en lauk
sveinsprófi sem bifreiðasmiður.
Hann starfaði við ýmsar málm-
smíðar, smíðaði bæði húsgögn,
bíla, iðnvélar, skip og mann-
virki. Lengst af starfaði hann
við Nýju bílasmiðjuna sem hann
tók þátt í að stofna árið 1974.
Kristján var félagi og stjórn-
armaður í MÍR um áratuga-
skeið.
Útför Kristjáns fer fram frá
Fossvogskapellu í dag, 23. maí
2016 klukkan 13.
Þórðardóttur frá
Hvallátrum í
Rauðasandshreppi,
f. 24. febrúar 1941.
Foreldrar hennar
voru Sigríður
Ólafsdóttir Thor-
oddsen húsfreyja
frá Vatnsdal við
Patreksfjörð og
Þórður Jónsson
bóndi, sjómaður og
hreppstjóri frá
Hvallátrum. Börn
Kristjáns og Rögnu Gestnýjar
eru: 1) Þórður, kerfisfræðingur,
f. 3. apríl 1965, kvæntur Berg-
dísi Lindu Kjartansdóttur, ís-
lenskufræðingi. Þeirra dætur
eru a) Bylgja Árnadóttir, stjórn-
málafræðingur, f. 1984 gift Erik
Brynjari Erikssyni, lækni. Synir
Bylgju og Eriks eru Birkir, f.
2008 og Freyr Tumi, f. 2014. b)
Þórdís Alda Þórðardóttir, há-
skólanemi, f. 1991. 2) Sigurður,
viðskiptafræðingur, f. 14. janúar
1970, kvæntur Jórunni Magn-
úsdóttur, lyfjatækni. Þeirra
Þegar við minnumst Kristjáns
Þorkelssonar þá rís hæst samleið-
in sem við áttum svo oft í kirkj-
unni. Fyrst fyrir nær 15 árum,
þegar barnabarn okkar, Gunn-
laugur Örn, var skírður í guðs-
þjónustu í Hafnarfjarðarkirkju,
og stuttu síðar þegar börnin okk-
ar, Lilja og Stefán Már, giftu sig í
sömu kirkju. Þar stóð sr. Þórhild-
ur Ólafs fyrir altari og gifti, flutti
fallega ræðu yfir brúðhjónunum
og útdeildi sakramentunum.
Kristján leiddi dóttur sína inn
kirkjugólfið að altarinu og það er
fögur minning. Ekki leið langur
tími, þar til við vorum aftur mætt í
Hafnarfjarðarkirkju í messu til
þess að samfagna við skírn tvíbur-
anna, Hermanns Inga og Krist-
jáns Hrafns. Ári seinna lá leiðin í
Dómkirkjuna, þar sem Stefán
Már var vígður til prestsþjónustu
í Hofsprestakall í Vopnafirði.
Prestskosning hafði farið fram
um brauðið og kom Kristján sér-
staklega austur á Vopnafjörð að
leggja lið í kosningabaráttunni og
til að taka þátt í guðsþjónustu, þar
sem Stefán Már predikaði. Þar
sýndi Kristján stuðning í verki,
eins og alltaf þegar ástvinir hans
áttu í hlut. Svo fæddist Þorkell
Fannar og aftur vorum við komin
saman í guðsþjónustu og nú í Hof-
skirkju í Vopnafirði við skírn á
miðjum vetri. Ferming Gunn-
laugs Arnars í Hofskirkju 17. júní
í fyrra rís einnig hátt í minningum
okkar. Kristján var auðvitað
mættur, þrátt fyrir veikindi sem
gengu nærri, en af sömu tryggð
og hógværð sem jafnan einkenndi
framkomu hans og dagfar. Hann
lét ekki langa leið aftra för, enda
efst í huga að samfagna með afa-
barni sínu og ástvinum á ferming-
ardegi.
Alltaf var Ragna, eiginkona
Kristjáns, með í för. Þau voru svo
náin, hönd í hönd, á ævinnar vegi.
Kristján Þorkelsson
✝ Gunnar KonráðFinnsson fædd-
ist á Ytri-Á í Ólafs-
firði 3. október
1929. Hann lést á
dvalarheimilinu
Hornbrekku, Ólafs-
firði, 15. maí 2016.
Foreldrar hans
voru Sigurbjörn
Finnur Björnsson, f.
16. september 1895,
d. 29. maí 1986, og
Mundína Freydís Þorláksdóttir,
f. 8. apríl 1899, d. 5. desember
1985. Gunnar var níundi í röð 20
systkina, hin eru Birna Kristín, f.
1917, d. 1990, Kristrún Anna, f.
1918, d. 2014, Anton Baldvin, f.
1920, d. 2014, Gunnar, f. 1922, d.
1929, Sigurjón, f. 1924, dó á
barnsaldri, Guðmundur Sig-
urjón, f. 1925, d. 2009, Laufey
Haflína, f. 1926, d. 2010, Bjarni
Sigurður, f. 1928, d. 1995, Stef-
anía Gunnlaug, f. 1930, stúlka, f.
1931, dó ung, Eva, f. 1933, Bára,
f. 1934, d. 1937, Jón Albert, f.
1935, Sólrún Guðrún, f. 1936, Að-
algeir Gísli, f. 1938, Fjóla Bára, f.
dís Þóra og Katrín Ösp.
Gunnar ólst upp á Ytri-Á, á
Kleifum, Ólafsfirði, í stórum hópi
systkina. Þar tók hann þátt í bú-
störfum frá blautu barnsbeini og
síðar sjósókn þegar hann stálp-
aðist. Hann fór ungur á vertíðir
suður á land og kynntist hann
konu sinni, Svanhvíti, í Sand-
gerði, þar sem hún starfaði við
sömu útgerð og hann. Þau fluttu
til Ólafsfjarðar árið 1955 og
bjuggu fyrst á Aðalgötu 22, en
fluttu í nýbyggt hús sitt að Tún-
götu 7 árið 1961. Gunnar starfaði
stærstan hluta starfsævi sinnar
sem sjómaður og tók m.a. þátt í
síldarævintýrinu mikla fyrir
Norðurlandi meðan á því stóð.
Hann átti farsælan feril sem sjó-
maður og tók m.a. þátt í giftu-
samlegri björgun áhafnarinnar
af Guðmundi Ólafssyni ÓF. Þau
hjón fluttu á Hjúkrunarheimilið
Hornbrekku í Ólafsfirði fyrir
rétt um ári.
Útför Gunnars Konráðs verð-
ur gerð frá Ólafsfjarðarkirkju í
dag, 23. maí 2016, og hefst at-
höfnin klukkan 14.
1939, Héðinn Krist-
inn, f. 1941, Bragi, f.
1943, d. 1995, og
Óskar Þráinn, f.
1945. Gunnar
kvæntist eftirlifandi
eiginkonu sinni,
Svanhvíti Tryggva-
dóttur, hinn 3. sept-
ember 1955. For-
eldrar hennar voru
Tryggvi Stefánsson,
f. 30. október 1898,
d. 2. október 1982, og Guðrún
Sigurðardóttir, f. 4. júní 1904, d.
25. maí 1953. Börn Gunnars og
Svanhvítar eru: 1) Stúlka Gunn-
arsdóttir, andvana f. 9. júlí 1959.
2) Guðrún Gunnarsdóttir, f. 27.
apríl 1961, maki Jón Gunn-
arsson, f. 26. maí 1959, börn
þeirra eru Gunnar og Svanhvít.
3) Finnur Víðir Gunnarsson, f.
17. janúar 1964, maki Hrefna
Magnúsdóttir, f. 2. september
1964, börn þeirra eru Magnús og
Gunnar Konráð. 4) Bergur Gunn-
arsson, f. 14. júlí 1969, maki Rósa
María Vésteinsdóttir, f. 5. febr-
úar 1972, börn þeirra eru Frey-
Hvert fór eiginlega tíminn og
hvernig gat þetta gerst? Þetta var
það fyrsta sem mér datt í hug þeg-
ar þú kvaddir þennan heim og
hélst í þína seinustu sjóferð frá
Hornbrekku sl. sunnudag. Ég
kom fyrst til Ólafsfjarðar í lok maí
1979 og erindið var að sækja hana
Guðrúnu þína, sem ég hafði
kynnst í Fiskvinnsluskólanum um
veturinn. Við vorum á leið í sum-
arvinnu vestur á Þingeyri og í
huganum er eins og það hafi gerst
í gær, þó 37 ár séu liðin síðan þá.
Þið hjónin tókuð afar vel á móti
mér þrátt fyrir að erindið væri að
nema dótturina á brott.
Árið eftir að ég kom fyrst
bauðstu mér að koma til ykkar
Svannýjar í veiðihúsið í Svartá í
Húnavatnssýslunni, þar sem þú
áttir veiðileyfi og þar kenndir þú
mér að renna fyrir lax. Þú varst
ótrúlega laginn við veiðarnar og
þarna lærði ég að þolinmæði er
dyggð þegar kemur að veiðiskap.
Þeir voru margir laxveiðitúrarnir
sem við áttum saman. Ég man
sérstaklega eftir túrnum sem við
fórum í Krossá, en þú hafðir fót-
brotnað skömmu áður en lést það
ekki stoppa þig heldur fórstu á
hækjum milli veiðistaða.
Þú hafðir af fáu jafn gaman og
að róa til fiskjar á spegilsléttum
Ólafsfirðinum eldsnemma morg-
uns. Þú vildir helst fara af stað
upp úr kl. 5 á morgnana til að nýta
morgunlognið. Þegar við rérum
tveir á Þristinum var oft handa-
gangur í öskjunni og oft var erfitt
að stoppa í brjáluðum fiski, en við
vissum að flökunin var eftir svo
oftast létum við skynsemina ráða.
Aflinn var síðan frystur, saltað-
ur og hertur og alltaf áttum við
nóg af fiski til vetrarins og vel
birgir af harðfiski úr hjallinum á
Ytri-Á. Það var auðséð að taugin
út á Kleifar var sterk og ég get vel
skilið að Kleifamenn séu svo fast-
bundnir æskuslóðunum því Kleif-
arnar eru paradís fyrir þá sem
hafa gaman af útiveru.
Betri tengdapabba er ekki
hægt að hugsa sér, því þú varst
ekki bara tengdapabbi heldur líka
félagi og vinur. Ekki skemmdi fyr-
ir að við höfðum svipuð áhugamál
og vorum báðir tengdir sjónum og
sjávarútvegi þó á ólíkan hátt væri.
Krakkarnir okkar Guðrúnar
elskuðu það að koma til þín og
Svannýjar í Ólafsfjörð og þið vor-
uð ólöt að bjóða þeim til dvalar á
sumrin og í fríum. Þú gafst þér
alltaf tíma til að spjalla og gantast
í þeim og það kom berlega í ljós
hversu mikil barnagæla þú varst
þegar þau komu í heimsókn. Þið
Svanný voruð alla tíð afar sam-
hent hjón og góðar fyrirmyndir
fyrir okkur hin.
Þú varst óþreytandi að halda
við lóðinni og húsinu að Túngötu 7
og oft stóð manni ekki á sama síð-
ustu árin þegar þú varst að príla í
háum stigum til að skrapa og mála
veggina, eða þegar þú varst kom-
inn upp á þak til að sinna viðhaldi
þar. Þó aldurinn færðist yfir þá
stoppaði það þig ekki í þeirri
vinnu.
Þá er komið að leiðarlokum hjá
okkur, þín verður sárt saknað en
minningarnar lifa áfram og eru
ómetanlegar. Hafðu þökk fyrir
allt.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Elsku Svanný, þinn missir er
mikill, en minningin lifir um góðan
eiginmann til rúmlega 60 ára.
Þinn tengdasonur,
Jón Gunnarsson.
Meira: mbl.is/minningar
Í dag kveðjum við föðurbróður
okkar Gunnar Konráð Finnsson.
Við höfum átt því láni að fagna að
kynnast og vera í samneyti við
þennan stóra og samheldna systk-
inahóp.
Gunni var líkur pabba okkar í
útliti og reyndar líka Bjarna. Það
var oft talað um að þessir þrír
bræður væru afar líkir. Það kom
fyrir í nokkur skipti að það var
ruglast á þeim, jafnvel af barna-
börnunum, og það þótti okkur
skemmtilegt. Þó að þeir væru líkir
í útiliti þá var Gunni heldur yfir-
vegaðri en pabbi. Vissulega hafa
þau systkini öll sín séreinkenni
hvert og eitt, en eitt er þeim þó
sameiginlegt, dugnaður og elju-
semi.
Þegar farið var í Ólafsfjörð var
oft komið við hjá Gunna og Svanní
á Túngötunni. Eftir að við systk-
inin vorum komin með fjölskyldu
héldum við áfram að heimsækja
þau. Við hittum Gunna líka oft á
Ytri Á, þegar unnið var við bú-
störf. Það virtist vera sama hvað
frændi gerði, það gerðist allt svo
fyrirhafnarlaust.
Eitt sumarið komu Gunni og
mágur hans í heimsókn í Borgar-
nes, á leið í veiði í Langá. Þeir
gistu hjá foreldrum okkar. Um
kvöldið bauð Gunni mági sínum að
fara út á lóð að æfa köst. Gunni
sagðist skyldu leika laxinn og
myndi glefsa í og það kæmi í ljós
hvort viðbragð væri í lagi! Okkur
systkinunum ber ekki saman um
hvort þeir fóru út um kvöldið til að
æfa fluguköst.
Eitt sinn vorum við systkinin í
sumarhúsi á Vatnsenda í Ólafs-
firði. Í þessari ferð var veðrið eins
og það gerist verst í Ólafsfirði,
rigning, kalt og haustlegt. Eitt
kvöldið kom Gunni frændi í heim-
sókn og það var eftirminnileg
kvöldstund. Frændi var frábær
sögumaður og við höfum oft rifjað
það upp þegar hann var að spyrja
hvort við hefðum ekki orðið vör við
eitthvað. Þá átti hann við að það
væri mikið um draugagang á
Vatnsenda og hafði nokkur dæmi
um það. Hvort það var vegna
draugasögunnar skal ósagt látið
en allur hópurinn hélt heimleiðis
daginn eftir.
Eftir að við eignumst Hof í
Ólafsfirði og síðar trilluna, fórum
við að róa til fiskjar. Þá kom
frændi stundum og hjálpaði okkur
að gera að aflanum. Okkur er
minnisstætt handbragðið hjá
frænda við flökunina. Hvernig
hnífurinn rann fyrirhafnarlaust
eftir hryggnum, með tveimur
hnífsbrögðum lá flakið tilbúið.
Einhverju sinni vorum við bræður
að gera að fiski, nýkomnir úr
róðri. Gunni kom og var starsýnt á
aðferðir okkar bræðra við flök-
unina. Eftir dágóða stund sagði
frændi stundarhátt, bræður, þið
fáið ekki hátt fyrir nýtinguna!
Sögustundir frænda eru
ógleymanlegar með öllum hans
frásagnargáska. Það var oft hlegið
mikið í stofunni í Hofi þegar Gunni
frændi kom í heimsókn.
Horfinn er frændi sem við eig-
um margar og góðar minningar
um.
Við vottum Svanní, Guðrúnu,
Finna Víði og Bergi og fjölskyld-
um samúð okkar.
Lilja Sigríður, Steinunn
Oddný, Guðmundur Finnur,
Kristín Björk og Jón Birgir.
Gunnar Konráð Finnsson
✝ Jóhannes PállHalldórsson,
bifreiðaeftirlits-
maður og ökukenn-
ari í Barðastrand-
arsýslu, fæddist 21.
júlí 1924 á Patreks-
firði. Hann lést á
Höfða 16. maí 2016.
Foreldrar Jó-
hannesar voru Mar-
grét Sigríður Hjart-
ardóttir og Halldór
Jóhannesson. Systkini hans voru
Jóhanna, Unnur, Sigrún, Guðrún
Fanney, Elísabet, Hjörtur Óli og
Högni. Uppeldissystir þeirra er
Kristín Haraldsdóttir. Eftirlif-
andi eru Guðrún Fanney, Hjörtur
og Kristín.
Eiginkona Jóhannesar var
Guðrún Þórunn Árnadóttir sem
fæddist 9. febrúar 1923, og lést
21. júlí 2015. Foreldrar hennar
voru Árni Híerónýmusson og
Jónína Guðrún Arinbjörnsdóttir.
Jóhannes og Guðrún giftust
árið 1952 og eignuðust sex börn.
1) Margrét, fædd 1952, eig-
inmaður hennar er Bryon Rowl-
inson. Börn þeirra eru Róbert
Árni, Richard John, Jóhannes
Páll og Jóna Kristbjörg. 2) Þor-
steinn Kristinn, fæddur 1953, eig-
inkona hans var Sig-
urey Guðrún
Lúðvíksdóttir, sem
lést 2009. Börn
þeirra eru Lúðvík,
Jóhann og Rúna Dís.
3) Nína Erna, fædd
1954, dætur hennar
eru Guðrún Ósk,
Vallý Rán, Inga Rós
og Guðný María. 4)
Bryndís, fædd 1957,
eiginmaður hennar
er Hörður Sigurharðarson. Synir
þeirra eru Árni Elliott og Halldór
Kristinn. 5) Halldór, fæddur 1959,
eiginkona hans er Jóhanna Katr-
ín Eggertsdóttir. Börn þeirra eru
Eggert, Brynjar og Þórunn.
6) Heiðar Guðberg, fæddur
1961, eiginkona hans er Hrafn-
hildur Konný Hákonardóttir.
Börn þeirra eru Kristín Erla,
Björgvin Þór, Jóhannes Gunnar
og Hákon Guðberg.
Jóhannes og Guðrún fluttu frá
Patreksfirði til Akureyrar 1995.
Nokkrum árum síðar fluttu þau á
Akranes og bjuggu á Hjúkrunar-
og dvalarheimilinu Höfða frá
árinu 2008.
Útför Jóhannesar fer fram frá
Reykhólakirkju í dag, 23. maí
2016, klukkan 14.
Elsku pabbi minn, nú er komið
að kveðjustund. Það er svo stutt
síðan við kvöddum elsku mömmu
en hún hefur nú samt alltaf verið
nálægt okkur og þú fannst alltaf
svo vel fyrir henni, sérstaklega
þegar það var erfitt hjá þér síð-
ustu mánuði. Það sama á við hjá
mér, ég finn oft yndislega nær-
veru hennar og nú veit ég að þið
eruð bæði saman á góðum stað
með öllum ástvinum ykkar sem
eru farnir í draumalandið. Ég veit
þið haldið áfram að vaka yfir okk-
ur öllum og verðið með okkur í
sveitinni okkar Hyrningsstöðum,
þar sem þið mamma og við höfum
öll átt svo yndislegar stundir.
Mikið er ég nú ríkur og ham-
ingjusamur að hafa átt þig að öll
þessi ár, og þakklátur fyrir að
hafa verið samferða þér mestan
hluta ævi minnar. Það er svo ótal
margt og ómetanlegt sem þú hef-
ur kennt mér og börnunum mín-
um líka, ekki bara til vinnu, svo
sem bílaviðgerðir, smíðar og ým-
islegt sem þú tókst þér fyrir hend-
ur meðal annars í sveitinni okkar
þar sem við höfum lært margt
ómetanlegt. Svo er líka kærleik-
urinn, heiðarleikinn, gleðin og
góðmennskan sem alltaf hefur
fylgt þér. Ég ætla að vona að ég
nái að tileinka mér eitthvað af því,
en eitt af því síðasta sem þú sagðir
við mig var að það yrði alltaf að
rækta vinskapinn og fjölskyldu-
böndin, það væri svo dýrmætt.
Þá kemur upp í hugann ynd-
islega fallegt ljóð eftir mömmu
þína sem þér fannst alltaf svo dýr-
mætt.
Fyrir sálar sjónum mínum
sé ég bjartan unaðsheim.
Sælt er að vita vini sínum
vísa dvöl í bústað þeim.
Þó mér svíði sár í barmi
sorgar und við dauða þinn.
Veit ég drottins ástar armi
ertu vafinn vinur minn.
(Margrét Hjartardóttir.)
Þakka þér, pabbi minn, hvað þú
hefur alltaf verið góður og kær-
leiksríkur við börnin mín, þau
voru alltaf velkomin og leið vel hjá
ykkur mömmu. Hvort sem það
var á Patró, Akureyri eða á Akra-
nesi þar sem þið dvölduð síðustu
árin, fyrst í íbúðinni ykkar og svo
á Höfða við yndislega umönnun.
Ég vill þakka öllu starfsfólkinu
þar fyrir ómetanlegan vinskap og
hlýju til ykkar mömmu meðan þið
dvölduð þar.
Þú hafðir alltaf mikið yndi af
tónlist og söng og fórum við oft
saman á ýmsa tónleika og
skemmtum okkur vel. Það er rétt
um mánuður síðan við fórum sam-
an á karlakórstónleika á Höfða
sem við báðir höfðum mikið yndi
af og ræddum mikið um þá á eftir,
það reyndust síðustu tónleikarnir
sem við fórum saman á. Við sung-
um samt áfram og þannig voru
síðustu stundirnar, þá var sungið
fallegt lag sem þú söngst svo oft í
gamla daga í gamla Bedfordinum,
þá sást þú um sönginn en ég
hlustaði. Þarna varst þú að hlusta
þegar mamma kom og leiddi þig
inn í ljósið.
Einu sinni á ágústkvöldi
austur í Þingvallasveit
gerðist í dulitlu dragi
dulítið sem enginn veit,
nema við og nokkrir þrestir
og kjarrið græna inn í Bolabás
og Ármannsfellið fagurblátt
Jóhannes Páll
Halldórsson
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
BETTÝ STEFÁNSDÓTTIR,
Holtagötu 29, Súðavík,
lést á líknardeild LSH í Kópavogi 10. maí.
Jarðarförin fer fram frá Áskirkju
mánudaginn 23. maí kl. 13.
.
G. Birgir Ragnarsson,
Eygló Þorvaldsdóttir, Nói J. Benediktsson,
Ragna Kristensen, Jan Kristensen,
Hafrún Huld Þorvaldsdóttir, Birgir G. Haraldsson.