Morgunblaðið - 02.06.2016, Qupperneq 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. JÚNÍ 2016
✝ Ulla Magnús-son fæddist í
Kaupmannahöfn
16. desember 1940.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans
í Kópavogi 27. maí
2016.
Foreldrar Ullu
voru Edith Kristine
Petersen Magnús-
son, f. 23. júlí 1903,
d. 27. mars 2002, og
Jón Magnússon, verkfræðingur,
f. 23. janúar 1908, d. 23. nóv-
ember 1989. Systkini Ullu eru
Agnar Magnússon, f. 9. desem-
ber 1939, d. 23. september 2006,
og Kristín Magnússon, f. 31. jan-
f. 1976. Börn þeirra eru Max, f.
2008, og Sara, f. 2010. Faðir
Glúms var Magnús Pétursson, f.
28. maí 1937, d. 2. október 2013.
Sambýlismaður Ullu til margra
ára var Guðjón Guðjónsson, flug-
stjóri, f. 1936, d. 2013.
Ulla starfaði að markaðs- og
hönnunarmálum hjá Álafossi.
Ulla kom SOS-barnaþorpunum á
legg á Íslandi á níunda áratugn-
um og áttu SOS-málefnin hug
hennar allan og hún var sæmd
heiðursorðu alþjóðasamtakanna
2009 fyrir framúrskarandi störf í
þeirra þágu. Fyrir örfáum mán-
uðum lét hún af störfum sem
stjórnarformaður vegna veik-
inda.
Útför Ullu fer fram frá Þjóð-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag, 2.
júní 2016, og hefst athöfnin kl.
13.
úar 1943, gift Hall-
dóri S. Kristjáns-
syni, f. 8. ágúst
1944. Synir þeirra
eru Kristján, f. 9.
desember 1969, og
Jón Már, f. 15. októ-
ber 1972.
Ulla flutti með
fjölskyldunni til Ís-
lands 1951. Sonur
Ullu er Jón Glúmur
Magnússon, f. 12.
maí 1975, fjármálafræðingur frá
Reading University í Bretlandi,
og starfar nú sem forstöðumaður
í viðskiptastefnumáladeild Com-
merzbank í Frankfurt. Glúmur
er kvæntur Stefanie Magnússon,
Baráttu Ullu, mágkonu minn-
ar, við illvígan sjúkdóm er lokið.
Þetta var snörp barátta, stóð að-
eins í nokkra mánuði. Leiðir
okkar Ullu lágu saman í tæpa
hálfa öld. Ég kynntist henni á
árinu 1968 þegar ég gekk með
grasið í skónum á eftir systur
hennar, Kristínu. Augljóst var
að þar fór sterk og ákveðin kona
sem hafði fastmótaðar skoðanir
á mönnum og málefnum líðandi
stundar og lá ekki á þeim.
Ulla var dóttir heiðurs-
hjónanna Jóns Magnússonar og
Edithar, konu hans, er bjuggu
lengst af í Hafnarfirði. Að Ullu
lágu tveir stofnar, annars vegar
íslenskur bændastofn með grein-
ar úr Norður-Þingeyjarsýslu og
af Ströndum og hins vegar
dansk/sænskur stofn, því móð-
uramma hennar var sænsk og
var gift dönskum manni. Maður
gæti haldið að slík „genetísk“
blanda gæti ekki hrist saman en
það verður að segjast að það
tókst bara vel hvað Ullu varðaði.
Stærsti kostur Ullu voru mikl-
ir og góðir skipulagshæfileikar
sem nýttust vel í ævistarfi henn-
ar við að koma á fót og reka um
árabil SOS-barnaþorpin á Ís-
landi. Dugnaður hennar í því
starfi var annálaður, bæði hér
innanlands og á erlendum vett-
vangi, og naut hún alls staðar
trausts fyrir heiðarleika og ósér-
hlífni.
Systkinin þrjú voru öll áhuga-
söm um ævintýraferðir, einkum
til fjarlægra landa, helst þar sem
villidýr sleiktu tjaldsúlurnar í
myrkviðum Afríku. Margar sög-
ur voru sagðar af þessum ferð-
um og sátum við oft löngum
stundum við að skoða myndir frá
þeim.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Ullu fyrir samfylgdina í nær
hálfa öld. Við Kristín vottum
Glúmi, syni hennar, og fjöl-
skyldu, Stefanie, Max og Söru,
okkar dýpstu samúð. Megi minn-
ingin um Ullu Magnússon lifa
meðal okkar um ókomin ár.
Halldór S. Kristjánsson.
Ulla, okkar kæra vinkona, er
fallin frá langt um aldur fram.
Það er stórt skarð höggvið í vin-
kvennahópinn okkar. Ulla var
einstök, alltaf hress og kát.
Gerði allar samverustundir okk-
ar að hátíðum. Hún hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum og lá ekkert á þeim.
Við kynntumst henni árið
1986 þegar við stofnuðum Netið,
samskiptanet kvenna á vinnu-
markaði, eftir ráðstefnuna „Kon-
ur við stjórnvölinn“ sem haldin
var á Iðntæknistofnun, en þar
var Ulla í fararbroddi. Tilgang-
urinn var að þannig gætu konur
hist, öðlast stuðning, fræðslu og
hvatningu og skipst á skoðunum.
Það var alltaf hressandi að
umgangast Ullu. Við sögðum
stundum „það er danska blóðið“
því að hún átti danska móður og
var fædd í Danmörku.
Hún átti líka stóran frænd-
garð í föðurætt sem sýndi sig á
ferðalögum okkar um Ísland. Þá
sagði hún stundum í gríni við
okkur: „Stelpur mínar, eruð þið
bara alveg munaðarlausar, eigið
þið ekkert skyldfólk úti á landi?“
Já, það var mikið grínast og
hlegið. Kannski dregin upp Jä-
germeister og skálað fyrir lífinu
og tilverunni.
Oft komum við í litla bústað-
inn hennar í Skorradalnum og
áttum saman langt og innihalds-
ríkt pottaspjall. Það er gaman að
rifja upp þegar hún kom með
járnkarl og haka að vopni til að
hjálpa einni okkar í nálægum bú-
stað að fjarlægja stærðar grjót
úr blómabeði. Ekkert var vandi,
bara lausnir.
Við vorum saman í Netinu í 30
ár og hittumst reglulega allt ár-
ið. Nú erum við einni færri og
ekki svo langt síðan við misstum
tvær aðrar góðar Netkonur.
Þetta er gangur lífsins, því er
svo dýrmætt að hafa átt öll þessi
ár saman og hlegið og skemmt
okkur ómælt. Hún Ulla var svo
hugmyndarík og ekki alltaf
„mainstream“ þ.e. hugsaði út
fyrir rammann.
Það var í sumarbústaðarferð
síðastliðið sumar að Ulla sagði
okkur nokkrum vinkonunum að
hún hefði verið greind með
krabbamein. Af sínu dæmigerða
hugrekki og raunsæi tók hún þá
ákvörðun að eyða ekki tímanum í
„að vera veik af meðferð“. Þess í
stað vildi hún gera sem mest úr
þeim tíma sem eftir væri, ganga
frá sínum málum og njóta lífsins.
Hún talaði um að hún væri lán-
söm að geta gert það.
Þannig var Ulla alltaf, sá það
jákvæða í öllum aðstæðum og
alltaf var stutt í húmorinn.
Henni lánaðist að eiga góðan
tíma fram yfir áramót og gat
haldið upp á 75 ára afmælið með
stæl.
Í febrúar hringdi hún og sagði
á sinn hispurslausa hátt „nú er
komið að því“, hún var komin á
krabbameinsdeild LSH. Næstu
vikur fór hún reglulega heim og
eitt skiptið hélt hún smá sam-
sæti fyrir „Pottaklúbbinn“, eins
og við kölluðum okkur nokkrar
Netkonur. Það var yndislegur
dagur og mjög skemmtilegt,
Ulla ætlaði ekki að láta deigan
síga. Hittingarnir urðu þrír.
Í spjalli fyrir u.þ.b. tveimur
vikum var hún að tala um hversu
gaman væri að hittast aftur. En
samtímis sagði hún „kærar
þakkir fyrir samfylgdina“.
Sömuleiðis, kæra vinkona.
Við sendum Glúmi og fjöl-
skyldu, svo og öðrum ættingjum
og vinum, okkar dýpstu samúð-
arkveðjur.
Sólveig Edda Magnúsdóttir,
Ína Gissurardóttir og
Ágústína Ingvarsdóttir.
Einn af áhrifavöldum mínum í
lífinu hefur kvatt okkur. Ulla
Magnússon var einn stofnenda
SOS Barnaþorpanna á Íslandi og
stjórnarformaður þeirra frá upp-
hafi. Leiðir okkar lágu fyrst
saman í atvinnuviðtali í miðju
góðærinu á því herrans ári 2007.
Þrátt fyrir gjörólíka persónu-
leika varð okkur báðum fljótt
ljóst að við myndum ná vel sam-
an í sameiginlegri hugsjón okkar
fyrir velferð munaðarlausra og
yfirgefinna barna. Ulla lagði allt-
af mikla áherslu á heilindi í starfi
og ráðdeild, enda hafa þær
áherslur einkennt starf þessara
samtaka þar sem hún stóð í fylk-
ingarbrjósti allt frá upphafi.
Auk þess að fara vel með fé
var hún frábær markaðskona og
jafnvel á áttræðisaldri sá hún
alltaf ný og ný tækifæri í
tækninni, þ.e. hvernig SOS
Barnaþorpin gætu nýtt sér
tæknina til að gera fleirum kleift
að hjálpa foreldralausum börn-
um.
Þau voru mörg síðdegin sem
við Ulla sátum tvö saman á skrif-
stofunni eftir lokun og ræddum
bæði persónuleg mál og málefni
samtakanna, já og stundum trú-
mál og pólitík. Ítrekað treystum
við hvort öðru fyrir persónuleg-
um hugðarefnum okkar og leit-
uðum ráða hvort hjá öðru. Ég er
óendanlega þakklátur fyrir að
hafa fengið að kynnast Ullu
Magnússon og unnið svo náið
með henni í mörg ár að því mál-
efni sem átti hug hennar allan;
öflugu, vönduðu og árangursríku
barnahjálparstarfi SOS Barna-
þorpanna. Guð blessi minningu
Ullu Magnússon og gefi fjöl-
skyldu hennar styrk á sorgar-
tíma.
Ragnar Schram.
Árið 1986 hélt Iðntæknistofn-
un námskeið sem ætlað var kon-
um í stjórnunarstöðum og fyrir-
tækjarekstri, og einnig þeim
sem höfðu í hyggju að stofna fyr-
irtæki.
Ulla var ein af leiðbeinendum
á því námskeiði og ein af stofn-
endum Netsins, en Netið er
samskiptanet kvenna á vinnu-
markaði. Í Netinu hafa verið
konur á ýmsum aldri með mis-
munandi menntun og í fjöl-
breyttum störfum. Þar höfum
við hist til að fræðast, eignast
fyrirmyndir og styðja við bakið
hver á annarri.
Eins og gengur og gerist í
stærri félögum myndast gjarnan
minni hópar innan þeirra og er
samsetning hópanna oft breyti-
leg eftir viðfangsefni. Þannig
varð Möskvinn til, ferðaklúbbur
nokkurra kvenna, misjafnlega
fjölmennur eftir ferðum. Hann
var stofnaður eftir ógleymanlega
Parísarferð 1990.
Í framhaldinu var víða farið
innanlands sem utan og oft á
fjarlægar framandi slóðir. Í
þessum ferðum kynntumst við
fjölbreyttum menningarheimum,
smökkuðum framandi rétti, nut-
um lista og lífsins og skemmtum
okkur konunglega.
Ulla fluttist ung til Íslands
með foreldrum sínum. Móðir
hennar var dönsk en faðir henn-
ar íslenskur. Hún sagði það hafa
verið mikil viðbrigði frá lífinu í
Kaupmannahöfn að flytja til
Hafnarfjarðar þess tíma, þar
sem hún átti heimili upp frá því.
Hún var skemmtileg og sérstök
blanda af Kaupmannahafnarbúa
og Langnesingi, framtakssamur
heimsborgari og dugnaðarfork-
ur.
Það leiddist engum í návist
Ullu, enda mikill húmoristi og
grallari. Hún fylgdist vel með
því sem var efst á baugi innan-
lands sem utan og lá ekki á
sterkum skoðunum sínum ef því
var að skipta.
Í Möskvanum, sem og Netinu
öllu, hafa frá upphafi verið mikl-
ar skoðanir almennt um lífið og
tilveruna og það var á hreinu að
Ulla var efasemdarmanneskja
þegar kom að umræðum um ei-
lífðarmálin.
Hún stofnaði SOS barnaþorp-
in á Íslandi og byggði upp af
mikilli elju og dugnaði. Hún
sinnti SOS af einstökum áhuga
og alúð allt frá stofnun til dauð-
dags.
Einkasonurinn Glúmur var
henni einstaklega kær og móð-
urstoltið leyndi sér ekki. Hún
varð einlæglega glöð þegar
Glúmur giftist Stephanie og
barnabörnin Max og Sara fædd-
ust. Við vottum þeim okkar inni-
legustu samúð.
Nú kveðjum við góða vinkonu,
ferðafélaga og samferðakonu til
30 ára og þökkum samfylgdina.
Anna Sveinsdóttir,
Auður Halldórsdóttir,
Birna Halldórsdóttir,
Hanna Helgadóttir,
Marta Hildur Richter.
Ulla Magnússon
Sigurlaug mín.
Þegar ég sest
niður til að setja
nokkrar línur á
blað um þig er mér efst í huga
dugnaðurinn í þér þegar þú
varst að fara með strætó í
hvernig veðri sem var á veturna,
oft til að hjálpa einhverjum af
fólkinu þínu með saumaskap og
fleira.
Þú komst oft til mín eftir að
þú fluttir suður. Og meðan þið
Skarpi bjugguð fyrir norðan
komuð þið í heimsókn á sumrin
þegar þið voruð í bænum.
Ég minnist líka allra ferðanna
sem við fórum til Kanaríeyja
sem voru mjög skemmtilegar
hjá okkur.
Ég man að einu sinni tókum
Sigurlaug
Jóhannsdóttir
✝ Sigurlaug Jó-hannsdóttir
fæddist 29. janúar
1927. Hún lést 30.
apríl 2016.
Sigurlaug var
jarðsungin 17. maí
2016.
við okkur til og
bökuðum pönnu-
kökur og gáfum
þeim sem voru að
sóla sig við sund-
laugina hjá okkur á
Kanarí, það gerði
mikla lukku.
Við fórum líka í
ferðir með Bænda-
ferðum og svo í
húsmæðra-
orlofsferðir þrisvar
sinnum. Síðasta ferðin okkar
saman var til Finnlands, sem
var mjög skemmtileg ferð.
Ég þakka allar stundirnar
sem við sátum hérna hjá mér á
Sævanginum og spjölluðum
saman; ég, þú og Skarpi.
Blessuð sé minning þín.
Ég vil votta öllum börnunum
þínum og allri fjölskyldunni
dýpstu samúð
Ljúf er hvíld að loknum degi,
langur vegur genginn er,
inn í landið ljóss og friðar
lífsins englar fylgja þér.
Rebekka.
Ástkær eiginmaður minn og besti vinur,
faðir okkar, sonur, tengdasonur og bróðir,
ÞÓRÐUR VAGNSSON
frá Bolungarvík,
sem lést fimmtudaginn 19. maí, verður
jarðsunginn frá Lindakirkju, Kópavogi,
föstudaginn 3. júní klukkan 16.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþökkuð en þeim sem vilja
minnast hans er bent á styrktarreikning í nafni eiginkonu hans:
0515-14-408968, kt. 200165-2259.
.
Eleanor M. Vagnsson,
Katrín Erlinda Þórðardóttir, Atli Ben Þórðarson,
Birna Hjaltalín Pálsdóttir,
Erlinda, Jocelyn, Danilo og Noel
Manguilimotan og fjölskyldur,
Soffía, Hrólfur, Margrét, Pálína og
Haukur Vagnsbörn og fjölskyldur.
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir og
amma,
ÁSA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Austurströnd 14,
Seltjarnarnesi,
lést á Vífilsstöðum 26. maí. Útför hennar fer
fram frá Seltjarnarneskirkju mánudaginn
6. júní klukkan 11.
.
Axel Nikolaison
Kristjana Axelsdóttir
Jón Gunnar Axelsson Sigurlaug Gunnarsdóttir
og barnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
ELÍNBORG JÓNSDÓTTIR
frá Vestmannaeyjum,
lést á sjúkrahúsi Vestmannaeyja 28. maí.
Jarðsungið verður frá Landakirkju
í Vestmannaeyjum laugardaginn 4. júní
klukkan 11.
.
Jón K. Bragason Linda M. Njarðardóttir
Hafþór Bragason Ásta Rögnvaldsdóttir
Bjarki Bragason
Sólrún Bragadóttir
og barnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN VALGERÐUR
ELLERTSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
laugardaginn 28. maí.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 9. júní kl. 13.
.
Ellert Vigfússon, Jóhanna Sigríður Njálsdóttir,
Elín Vigfúsdóttir, Hinrik Morthens,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGA ÞÓRARINSDÓTTIR
frá Þykkvabæ,
andaðist á hjúkrunarheimilinu
Klausturhólum, Kirkjubæjarklaustri,
aðfaranótt
þriðjudagsins 31. maí. Jarðarförin verður auglýst síðar.
.
Einar Bjarnason
Þórarinn Bjarnason Helga Jónsdóttir
Arnar Bjarnason Anna María Pétursdóttir
Halldóra Eyrún Bjarnadóttir Orri Guðjohnsen
barnabörn og barnabarnabörn
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandend-
ur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar