Ægir - 01.07.2015, Blaðsíða 10

10
skamman tíma í einu, reyndum
að láta hlutina ganga því á
þessum slóðum er mjög heitt
yfir sumarmánuðina og það
þurfti að hafa hraðar hendur
svo aflinn skemmdist ekki í hit-
anum. En þetta var líka
skemmtilegt og gott upp úr
þessu að hafa,“ segir Bjarni.
Skipin voru að veiðum við Hjalt-
landseyjar og Skagerak og
einnig í Norðursjó. Landað var í
Þýskalandi fram til ársins 1969,
en eftir það í Danmörku, ýmist í
Hirtshals eða Skagen. Veiðarnar
voru í nokkuð föstu formi,
loðnuveiðar frá áramótum og
fram á vor og svo haldið í Norð-
ursjóinn það sem eftir lifði árs.
Vel veiddist þar á árunum 1969
til 1975, en þá var kvóti settur á
afla og ári síðar var landhelgi
þeirra landa sem að liggja
stækkuð og lokað fyrir veiðar.
Betra að flækjast ekki fyrir
Rússunum á Rauðatorginu
Hann rifjar upp að fyrstu af-
skipti sín af veiðum á uppsjáv-
arfiski hafi verið á árunum 1964
Bjarni þekkti hvern krók og kima um borð í Súlunni. Líkan af skipinu í hans eigu er til sýnis á Iðnaðarsafninu
á Akureyri.
Súlan sigldi um höfin blá í 45 ár, bar að landi um 612 þúsund tonn af loðnu, auk annars afla og nam útflutningsverðmætið milljörðum króna. Skipið
var smíðað í Noregi árið 1967, en nokkrar breytingar voru gerðar á því í áranna rás, það m.a. yfirbyggt og lengt.
Óbreytt
Lengd 1974 Lengd, nýr bakki og brú 1996
Yfirbyggð 1975 og vél 1979
Breytingar á Súlunni