Morgunblaðið - 17.08.2016, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. ÁGÚST 2016
✝ ÞorsteinnIngimar Stef-
ánsson fæddist
þann 21. júní 1921
að Skuggabjörgum
í Deildardal í Hofs-
hreppi, Skagafirði.
Hann andaðist á
hjúkrunarheimil-
inu Eir í Reykjavík
4. ágúst 2016.
Foreldrar hans
voru Arnfríður
Guðrún Sveinsdóttir, f. 28.3.
1878, d. 26.10. 1959, og Stefán
Jón Sigurjónsson, bóndi á
Skuggabjörgum, f. 4.11. 1874, d.
6.8. 1970. Þorsteinn var yngstur
systkina sinna sem öll eru látin.
Þau voru: Óskar, f. 5.7. 1908, d.
17.7. 1989, Sveinn Anton, f. 5.7.
1908, d. 1.8. 1987, Gunnar Guð-
jón, f. 15.10. 1911, d. 9.5. 2002,
Sigurjón Jóhannes, f. 2.4. 1913,
d. 18.10. 1996, Þórleif Elísabet,
f. 27.3. 1918, d. 10.6. 2016.
Þorsteinn kvæntist árið 1949
Lilju Gróu Kristjánsdóttur, f.
10.2. 1928. Foreldrar hennar
voru Kristján Jóhannesson, skó-
börn 12 og barnabarnabörn 14.
Ungur að árum fékkst Þor-
steinn við ýmis störf heima í
Deildardal. Hann stundaði nám í
Reykholti í Borgarfirði og til að
fjármagna frekara nám vann
hann við vegalagningu yfir
Siglufjarðarskarð og við bygg-
ingu Skeiðsfossvirkjunar í Fljót-
um. Lýðveldisárið 1944 hóf
hann nám í Samvinnuskólanum í
Reykjavík og útskrifaðist þaðan
tveimur árum síðar. Að því
loknu starfaði hann í nokkur ár
hjá Sambandi íslenskra sam-
vinnufélaga og gerðist síðan að-
albókari hjá Samvinnutrygg-
ingum þar sem hann starfaði í
rúm 40 ár. Þorsteinn og Lilja
hófu búskap í Barmahlíð í
Reykjavík. Árið 1953 fluttu þau
í Langagerði 46 sem þau byggðu
af mikilli útsjónarsemi og elju.
Þar bjuggu þau í 58 ár. Þor-
steinn stundaði lax- og silungs-
veiði samfellt í rúm 80 ár. Á sjö-
unda áratug síðustu aldar gerði
hann tilraun með laxeldi í Graf-
ará í Deildardal; ánni þar sem
hann hóf sinn veiðferil innan við
tíu ára aldur. Síðasti laxinn sem
hann veiddi kom úr þeirri á þeg-
ar hann var tæplega níræður.
Útför Þorsteins fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 17.
ágúst 2016, og hefst athöfnin
klukkan 13.
smiður, f. 4.2. 1878,
d. 18.12. 1967, og
Ingibjörg Jóns-
dóttir, f. 2.12. 1885,
d. 8.7. 1955. Börn
Þorsteins og Lilju
eru: 1) Kristján, f.
10.2. 1950, í sam-
búð með Kristínu
Jónsdóttur Njarð-
vík. Börn Kristjáns
og fyrrverandi
eiginkonu, Helgu
Kristjánsdóttur, eru Vilhjálmur,
Lilja og Helgi. 2) Guðrún Ingi-
björg, f. 1.4. 1954. Eiginmaður
hennar var Viktor Daði Bóasson
sem lést árið 2012. Börn þeirra
eru Aðalheiður Eva, Þorsteinn
Viðar og Elvar Örn. 3) Sigrún
Erla, f. 12.2. 1959, gift Kjartani
Blöndahl Magnússyni. Börn
þeirra eru Magnús, Fanney og
Íris. 4) Stefán, f. 13.6. 1963,
kvæntur Sigríði Steinunni
Björgvinsdóttur. Börn þeirra
eru Hafdís Jóna, Helena Dröfn
og Lilja María. Afkomendur
Þorsteins og Lilju auk barna
þeirra eru alls 26, þ.e. barna-
Það er komið að leiðarlokum og
í dag kveð ég yndislegan tengda-
föður minn í hinsta sinn. Það var
fyrir 37 árum að ég kom heim í
Langagerðið til þeirra heiðurs-
hjóna Þorsteins og Lilju þar sem
Stefán sonur þeirra kynnti mig
fyrir þeim sem kærustuna sína og
þremur árum síðar gengum við í
hjónaband.
Þau tóku mér strax opnum
örmum og hef ég notið þeirra sem
tengdaforeldra síðan.
Við skötuhjúin bjuggum í ris-
inu hjá þeim fyrstu tvö búskapar-
árin okkar og leið okkur vel þar.
Þorsteinn var hæglátur maður
sem lifði tímana tvenna, hann var
alinn upp í torfbæ í Skagafirði og
kynntist ýmsu um ævina. Það var
gaman að ræða við hann um upp-
vaxtarárin í sveitinni og sagði
hann mér margar skemmtilegar
sögur frá þeim tíma. Barnabörnin
komu heldur ekki að tómum kof-
unum þegar afi var spurður um
hin ýmsu mál frá fornu fari í
tengslum við skólaverkefni. Hann
var einnig ansi minnugur á gaml-
ar vísur og hafði ég mikið gaman
af því að hlusta á þær. Hann
fylgdist alla tíð vel með fjölmiðl-
um og var með allt á hreinu sem í
gangi var hverju sinni.
Þorsteinn var mikill Íslending-
ur í sér, hann þekkti landið vel og
við fjölskyldan nutum þess að
ferðast með þeim hjónum um
sveitir landsins þar sem dætur
okkar fengu góða fræðslu um hina
ýmsu staði.
Þorsteinn stundaði stangveiði
alla tíð og á veturna hnýtti hann
flugur til veiðanna, þær voru mik-
ið listaverk. Hann var mjög vand-
virkur í öllu sem hann tók sér fyr-
ir hendur og nutum við hjónin
góðs af þegar við vorum að byggja
húsið okkar.
Fyrir sex árum fluttu þau hjón-
in í þjónustuíbúð í Grafarvogi og
vorum við fjölskyldan mikið glöð
að fá þau í göngufæri við okkur.
Veikindi Þorsteins tóku sinn
toll síðasta árið og dvaldi hann á
hjúkrunarheimilinu Eir síðustu
mánuði, þar naut hann umönnun-
ar á deild 2B af mikilli virðingu og
hlýju og vil ég fyrir hönd fjöl-
skyldunnar þakka fyrir það.
Sigríður St. Björgvinsdóttir.
Elsku afa og langafa verður
sárt saknað en á sama tíma erum
við full af þakklæti fyrir að ein-
stakur afi og langafi hafi fylgt
okkur í gegnum lífið þar til nú.
Afi var mikið náttúrubarn og
undi sér best klæddur í bússur og
veiðigalla, nestaður af ömmu
standandi úti í miðju vatni eða á
við veiðar.
Við nutum góðs af þessari
miklu veiðidellu, en hvergi var
betri fisk að fá en fisk veiddan af
afa, eldaðan af ömmu og snæddur
í þeirra góða félagsskap í Langa-
gerðinu.
Afi stundaði veiðar svo lengi
sem hann gat og þegar aðlaga
þurfti þær vegna hækkandi ald-
urs kom sér vel hversu úrræða-
góður hann var. Hann lét sleipan
vatnsbotninn ekki stoppa sig
heldur voru bússurnar betrum-
bættar og sólaðar með gripgóðu
teppi.
Vinnusemi, nægjusemi og heil-
brigt líferni einkenndi afa og á
sama tíma var hann umhyggju-
samur og örlátur við fólkið sitt.
Hann var einstök fyrirmynd og
þau lífsgildi sem einkenndu hann
munum við taka með okkur áfram
út í lífið.
Bernskuárum í torfbæ eyddi,
seinna hann ömmu í Langó leiddi.
Snemma tók við veiðiæði
og saman sneiddu þau heilsufæði.
Afi var heldur fótastór,
úrræðið voru gataðir inniskór.
Sínu fólki fylgdist með,
vissi alltaf hvað ný var skeð.
Elsku afi þín minning lifir
þú vakir okkur öllum yfir.
Magnús, Fanney og Íris.
Þorsteinn I.
Stefánsson
✝ SvavarÁgústsson,
fyrrv. skipstjóri
og útgerðarmað-
ur, var fæddur að
Hvalsá í Stein-
grímsfirði 8. októ-
ber 1941. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans 27.
júlí 2016.
Svavar var son-
ur hjónanna Guð-
rúnar Þ. Einarsdóttur, f. 5. jan-
úar 1908, d. 2. september 2000,
og Ágústs Benediktssonar, f.
11. ágúst 1900, d. 2. apríl 2004.
Svavar kvæntist fyrrverandi
konu sinni 27. desember 1975,
Sumarrós Jónsdóttur, f. 11.
Svavar stundaði sjómennsku
frá unga aldri. Hann byrjaði á
grásleppu heima í Steingríms-
firði 11 ára gamall en 14 ára
fluttist hann til Reykjavíkur og
byrjaði þá á síld með bræðrum
sínum á sumrin. Svavar
útskrifaðist úr Stýrimanna-
skólanum 1963-1964. Eftir það
fór hann milli ýmissa báta en
stofnaði síðan sína eigin útgerð
upp úr 1980 með Hirti Jónssyni
vélstjóra. Þeir gerðu saman út
Rúnu RE 150 til 2005 en þá
hætti hann útgerð. Hann átti
erfitt með að slíta sig frá sjón-
um og hafði síðustu ár m.a.
unnið sem skipstjóri hjá Gentle
Giants á Húsavík við hvala-
skoðun og einnig hjá Eldingu í
Reykjavík á Viðeyjarferju.
Útför Svavars fer fram í
dag, 17. ágúst 2016, klukkan
15 frá Fossvogskirkju.
janúar 1946, og
áttu þau tvö börn;
1) Jón Má, f. 29.
ágúst 1979, í sam-
búð með Söndru
Maríu Troelsen, f.
16. janúar 1987,
eiga þau eina
stúlku en auk þess
á Jón einn son frá
fyrra hjónabandi;
2) Rúnar Ágúst, f.
25. nóvember 1982,
í sambúð með Helgu Maggý
Magnúsdóttir, f. 20. september
1991 og eiga þau einn son.
Svavar átti einnig dóttur frá
fyrra sambandi; Sif, f. 3. sept-
ember 1961 og á hún fjögur
börn.
Elsku pabbi.
Þetta er enn allt svo óraun-
verulegt. Ég bjóst aldrei við
öðru en að við myndum sigra í
þessari baráttu saman. Við vor-
um svo ákveðnir í því. Þetta
var bara verkefni sem við ætl-
uðum að klára og svo áttu önn-
ur verkefni að taka við í lífinu.
Uppgjöf var aldrei hluti af þér
og það sást greinilega í gegnum
þessa baráttu.
Þú varst alltaf tilbúinn að
hjálpa mér sem og öðrum í
kringum þig. Þau voru fá verk-
efnin sem þú gast ekki leyst af
hendi en öll leystir þú þau af
einstakri vinnusemi og vand-
virkni. Þú varst fámáll og barst
aldrei vandamál þín á borð ann-
arra. Alltaf varstu þó samt
heiðarlegur og lést þína skoðun
í ljós. Þetta, ásamt svo mörgu
öðru, kenndir þú mér og ég
mun gera mitt besta bæði til að
lifa eftir og kenna Bjarti Aroni.
Síðustu mánuðir voru erfiðir en
engu að síður er ég þakklátur
fyrir þann tíma og spjall sem
við áttum tveir saman. Einnig
þykir mér óendanlega vænt um
að Bjartur Aron hafi fengið að
hitta afa sinn.
Sorgin og söknuðurinn er
hins vegar ekkert minni fyrir
vikið og mun alltaf fylgja mér.
Það er svo margt sem mig
langar að skrifa og segja frá en
það er ekki okkar leið. Við ræð-
um það frekar næst þegar við
hittumst.
Takk fyrir allt, elsku pabbi.
Rúnar Ágúst Svavarsson.
Elsku pabbi minn, mikið
sakna ég þín en er á sama tíma
glöð að þú þurfir ekki að kvelj-
ast.
Þú varst æðrulaus alltaf og
kvartaðir ekki, ætlaðir að vinna
þetta.
Þú varst ekki margorður
maður en sagðir þitt samt, ég
vissi alltaf að þú vildir mér það
besta og elskaðir mig og ef ég
bað um aðstoð þá var undið sér
í það strax, engar refjar, ég
elska þig og þakka samveru-
stundirnar okkar.
Með tár á hvarmi vin minn vil ég
kveðja
og vökva þannig minninganna fræ
því honum tókst með gæsku mig að
gleðja
og gleymt ég aldrei þessum vini fæ.
Með æðruleysi var hann hógvær
hetja
sem hélt á lofti speki almúgans,
hann menn til góðra verka vildi
hvetja
og viskan bjó í öllum draumum
hans.
Er svífur hann að draumsins langa
dróma,
hans dásamlega minning vakin er.
Í mínum huga fagnar fjöldi blóma
þeim fræjum sem hann skildi eftir
hér.
(Kristján Hreinsson.)
Takk fyrir allt og allt.
Þín dóttir,
Sif.
Elsku pabbi.
Þessar tvær vikur hafa verið
í hálfgerðri móðu fyrir mér og
algjör tilfinningarússíbani.
Þegar ég heyrði í þér síðast,
þann 25. júlí síðastliðinn, þá
varstu á Landspítalanum að ná
þér eftir eftir frekar slappa
helgi en það var ekki aðalmálið
hjá þér, þú varst með áhyggjur
af því hvort það væri ekki allt í
lagi hjá mér og hvernig Söndru
liði, því hún var nú gengin viku
framyfir og allir að bíða eftir
litlu stelpunni okkar, sem kom
svo í heiminn fjórum dögum
seinna.
Minnisstæðast úr bernsku
minni eru allir bíltúrarnir sem
við fórum niður á Granda og
stoppuðum við á Kaffivagninum
þar sem ég fékk alltaf malt og
ástarpunga meðan þú spjallaðir
við hina sjóarana. Einnig að
bíða við bakkann þegar þú
komst siglandi í land. Fannst
mér svo æðislegt að vita til
þess að þú áttir einnig svipaðar
stundir með honum Leó Má,
bíltúr á Grandann og fræddir
þú hann um bátana. Þótt sam-
band okkar hafi einkennst af
skini og skúrum og oft ekki
mikið sagt þá var alltaf sameig-
inleg virðing okkar á milli og sá
ég oft þegar þú varst sáttur
með strákinn þinn þótt engin
orð kæmu þar við sögu. Eitt
lærdómsríkasta tímabil mitt í
fullorðinna manna tölu tel ég
hafa verið eftir að hafa verið að
sjó með þér, þar var manni
pískað út og ekkert gefið eftir
þótt ég væri sonur þinn. Skipti
engu máli hvort það var logn
eða 10 vindstig, það var róið.
Við vorum oftar en ekki ósam-
mála en það stóð sem þú sagðir
því þú varst karlinn í brúnni.
Þegar talað er um virðingu þá
er mér það svo minnisstætt eitt
sumarið snemma mánudags-
morguns, snarvitlaust veður og
allir bátar í landi, en samt sem
áður allir að bíða eftir því hvort
Svabbi mundi leysa landfestar
sem og við gerðum og þá
fylgdu hinir bátarnir út á mið-
in. Svona virðing er ekki auð-
fengin en maður fylltist stolti
að taka eftir þessu.
Þú varst fámáll en stóðst á
þínu og alltaf til í að aðstoða og
hjálpa ef þurfti. Það var þín
leið að sýna ástúð.
Ég er ævinlega þakklátur
fyrir að sjá hvað sonur minn
náði vel til þín og hvað hann
elskaði að fara til afa síns. Þótt
litla stelpan mín hafi ekki náð
að hitta afa sinn veit ég að þú
átt eftir að vaka yfir henni og
Leó og vera þeirra verndareng-
ill.
Ég sakna þín og elska þig,
pabbi minn. Þinn
Jón Már.
Kæri afi.
Þó að þessi 14 ár sem við átt-
um saman virðist ekki langur
tími hjá mörgum, þá var þetta
æðislegur og langur tími fyrir
mér.
Þú varst alltaf æðislegur við
mig og sýndir mér og mínu lífi
mikinn áhuga, ef þú gast ekki
hitt mig þá hringdir þú og
sama hvað þá áttum við alltaf
æðislegan tíma saman.
Við töluðum um allt milli
himins og jarðar og hlakkaði ég
alltaf til að fara til þín og fara í
bíltúra um bryggjuna og fá að
fræðast um bátana. Þó að ég
trúi ekki á líf eftir dauða
hlakka ég og vonast til að fá að
eyða meiri tíma með þér einum.
Þinn vinur,
Leó Már.
Svavar Ágústsson
Elsku besta
amma mín, mikið
finnst mér sárt að
kveðja þig. Þú ert
sú kona sem ég hef litið upp til í
lífinu, sú kona sem mig langar að
líkjast þegar ég verð „stór“. Allt-
af svo fín og vel til höfð, brún á
hörund, með bleikt á kinnum og
varalit á vörum, hann mátti aldr-
ei vanta og var oft hlegið yfir því
þegar hinir ýmsu fjölskyldumeð-
limir hringdu til þín og afa á
skype og það var svarað en eng-
inn sást við skjáinn, síðan birtist
þú fyrir framan skjáinn brosandi
þínu breiðasta. Að sjálfsögðu
varstu að varalita þig fyrir okk-
ur.
Elsku besta amma mín, þú
lýstir upp herbergi með brosinu
þínu og hlátrinum þínum og þú
talaðir alltaf um hversu mikil-
vægt það væri að hlæja, hlátur-
inn þinn var svo smitandi. Þrátt
fyrir veikindi þín var aldrei langt
í hláturinn hjá þér og brosinu
gleymdirðu aldrei. Þú varst svo
sterk amma, ég dáðist að þér.
Við áttum þau mörg símtölin
eftir að ég flutti suður og alltaf
innihéldu þau hlátur og gleði. Við
vorum oft búnar að kveðjast
nokkrum sinnum í einu símtali
en alltaf fundum við eitthvað
nýtt að tala um.
Það var svo gaman að tala við
þig og nærvera þín var svo hlý
og góð, faðmlögin þín voru þau
hlýjustu og ekki skemmdi fyrir
góði ilmurinn sem fylgdi þér
þegar þú breiddir út faðminn
þinn. Þegar kom að bakstrinum
hjá þér var nákvæmnin í há-
marki og ástina vantaði aldrei í
brauðið.
Þú hafðir dálæti á músík og
oftar en einu sinni heyrðist í þér
heima – „hækkaðu Mundi“ þá
dillaðirðu þér og söngst með. Við
Ingibjörg Steinunn
Jónsdóttir
✝ IngibjörgSteinunn Jóns-
dóttir fæddist 31.
ágúst 1948. Hún
lést 25. júlí 2016.
Útför Ingibjarg-
ar fór fram 4. ágúst
2016.
systur grínumst oft
með það að þú hafir
verið eins og Stella í
orlofi, þegar hún
dillar sér og dansar
í eldhúsinu að taka
úr innkaupapokun-
um.
Ást þín á okkur
barnabörnunum var
svo mikil. Þið tókuð
alltaf á móti okkur
með ást, hlýju, kær-
leika og gleði. Þú hafðir alltaf
mikið fyrir því að búa sem best
um okkur þegar við gistum, og
vildir allt fyrir okkur gera. Mér
þykir svo vænt um góða nótt
knúsin þín, þau innihéldu alltaf
Guð gefi þér góða nótt, svo
breiddirðu sængina undir tásl-
urnar mínar svo mér yrði alveg
örugglega ekki kalt. Ég held
minningunni þinni uppi, elsku
amma, og geri hið sama við
Sesselíu Maríu. Mér verður það
alltaf ofarlega í minni þegar ég
var að gefa Sesselíu að drekka,
þá passaðir þú alltaf upp á að það
færi sem best um okkur og settir
púða hér og þar svo okkur liði
sem best. Svona varst þú, amma
mín, hugsaðir fyrst og fremst um
fólkið í kringum þig.
Ég verð dugleg að segja
Sesselíu Maríu sögur af löngu
sinni. Takk, amma mín, fyrir alla
hjálpina sem þú og afi gáfuð mér.
Þið afi eigið stóran þátt í því að
ég útskrifaðist.
Takk fyrir að kenna mér allt
sem þú kenndir mér til dagsins í
dag. Ég veit að ég mun halda
áfram að læra af þér og svo
kenni ég Sesselíu Maríu og hún
börnunum sínum.
Ég mun alltaf hugsa um þig
þegar ég set á mig varalit, nagla-
lakk og þegar ég borða súkku-
laði.
Ég er ríkust af að hafa átt þig
og afa að. Við pössum afa Munda
fyrir þig og ég veit þú vakir yfir
Sesselíu Maríu langömmusnúllu.
Elsku amma mín, þangað til
við hittumst næst. Guð gefi þér
góða nótt. Ég elska þig. Þín
ömmustelpa,
Ingibjörg G.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Minningargreinar