Morgunblaðið - 17.08.2016, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. ÁGÚST 2016
Jón á Selfossi væri hið mesta lip-
urmenni og tæki vel í að hafa slíka
lærlinga með sér í praksís. Hann
tók af sinni alkunnu lipurð vel í
þetta mál og bauð mér að búa
heima hjá þeim Tótu og vera með
sér í vitjunum. Af þessu hafði ég
mikið gagn, Jón var mikill kennari
í eðli sínu og hafði gott lag á að
segja manni til. Þetta var síðan
upphaf á áralangri vináttu sem
aldrei bar skugga á.
Heimkominn að loknu námi ár-
ið 1974 var ég ráðinn til að gegna
fyrir Jón í nokkra mánuði. Þetta
reyndist mér hið mesta happalán,
því þarna öðlaðist ég mikla og
góða reynslu þegar Jón kom með
mér í margar vitjanir og lánaði
mér einnig jeppann sinn af sínum
alkunna öðlingsskap. Jón sýndi
mér til dæmis hvernig best væri
að laga spena á kúm eftir spena-
stig, leiðbeindi mér við kjötskoðun
og gaman var og gagnlegt að
fylgjast með samskiptum hans við
bændurna á svæðinu og hversu
vel hann var liðinn eftir áralanga
dýralæknaþjónustu. Margir aðrir
dýralæknar fengu einnig að njóta
hjálpsemi hans og reynslu við
fyrstu skrefin í dýralækningum
hér á landi.
Þrátt fyrir gífurlegt álag í stóru
umdæmi og stórt heimili með
miklum gestagangi gaf Jón sér
alltaf tíma til að sinna ýmsum fé-
lagsmálum og alltaf var hún Tóta
eins og klettur við hlið hans og
hélt heimilisrekstrinum gangandi.
Hann var alla tíð mikilvirkur fé-
lagi í Dýralæknafélagi Íslands,
mætti á alla fundi félagsins meðan
heilsa hans leyfði og hafði skoðun
á öllum málum sem tekin voru til
umræðu en náði alltaf að vera
uppbyggjandi í gagnrýni sinni.
Við störfuðum mikið saman í
stjórn DÍ, þar sem ég var ritari í
stjórninni þegar hann var formað-
ur frá 1979 til 1982 og tók svo við
formennsku af honum 1982 til
fjögurra ára. Á þessu tímabili
unnum við m.a. saman að kjara-
baráttu fyrir dýralækna og það
var unun að vera með honum á
fundum með öðrum BHM-fé-
lögum þegar samningaviðræður
stóðu til við ríkisvaldið, en þá kom
vel í ljós yfirgripsmikil almenn
þekking hans á þjóðfélagsmál-
efnum og hversu gott lag hann
hafði á að koma óraunhæfum hug-
myndum um kjarabætur niður á
jörðina með sinni góðu jarðteng-
ingu. Eftir að ég varð yfirdýra-
læknir 1997 leitaði ég oft ráða hjá
honum og alltaf var hann jafn
ráða- og tillögugóður en eftir að
hann lét af störfum sem héraðs-
dýralæknir og það vantaði dýra-
lækni í kjötskoðun í sláturhúsinu
var það alltaf „ekkert mál“ að
bjarga því.
Við Steinunn sendum Tótu og
hinum fjölmenna afkomaendahópi
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur með þakklæti fyrir öll hin
góðu og skemmtilegu samskipti í
gegnum áratugina.
Halldór Runólfsson, fyrrver-
andi yfirdýralæknir.
„Hvaða starf sem Guð þér gefur
gerðu það af lífi og sál.“
Þessi fallegu orð koma mér í
hug á útfarardegi Jóns Guð-
brandssonar, í þeim lá lífskraftur
hans og staðfesta. Ég var barn að
aldri þegar hann gerðist héraðs-
dýralæknir okkar Flóamanna, og
þau hjón byggðu við Reynivellina
á Selfossi þar sem hús þeirra stóð
opið til þjónustu við bændur og
búalið í áratugi. Ég man að það
fylgdi Jóni gustur og nýir straum-
ar, hann var sérmenntaður dýra-
læknir í baráttu gegn júgurbólgu
og í meðferð mjólkur og mjólkur-
afurða.
Jón Pálsson, „dýri“ eins og
menn kölluðu þann sem var að
hætta, var elskaður og dáður fyrir
áratuga þjónustu og hjálp við
sveitafólkið. Ég man að mönnum
brá aðeins í brún þegar hinn ungi
dýralæknir tók að setja nýjar
kröfur, þá tóku einhverjir að kalla
hann hinn „rándýra“ til aðskiln-
aðar frá nafna hans Pálssyni. En á
stuttum tíma fyllti Jón Guð-
brandsson upp í þá mynd sem
dýralæknar gerðu á þessum tíma,
hann var vinveittur fólkinu ráða-
góður og lagði mönnum gott til og
leysti hvers manns vandræði.
Jón var dýralæknir af bestu
gerð, hann var á undan sinni sam-
tíð í dýralækningum, gerði keis-
araskurði á bæði ám og kúm sem
var nýlunda fyrir hálfri öld. Heim-
ili þeirra hjóna stóð opið, í kjall-
aranum var apótek, þar komu
bændur við á öllum tímum og
sóttu lyf og ráðleggingar. Vaktina
stóð Jón með Þórunni konu sinni
nánast dag og nótt, þannig að bú-
peningurinn bjó ekki við síðra at-
læti en mannfólkið hvað læknis-
þjónustu varðaði.
Jón var félagsmálamaður og
naut trausts samferðamanna
sinna, hann var mikill rökræðu-
maður, bjó yfir raunsæi og hafði
sterka réttlætiskennd. Þau Þór-
unn voru framarlega í starfi Sjálf-
stæðisflokksins á Selfossi, hann
var í hreppsnefndinni og kom að
mörgum málefnum bæði Selfoss
og héraðsins í heild. Ennfremur
voru honum falin margvísleg úr-
lausnarefni af hálfu þess opinbera
og af stétt sinni.
Bændur þáðu oft kaffi í eldhúsi
Þórunnar og þar var öflugur þing-
staður þar sem málin voru rædd.
Jón kunni þá list best allra manna
að láta gesti sína eða viðmælendur
njóta þess að vera á meðal jafn-
ingja, aldrei hroki eða yfirlæti eða
einræða. Við framsóknarmenn og
kommarnir ekkert síður gengum
jafnglaðir af þeirra fundi eins og
þeirra eigin flokksmenn. Í pólitík-
inni eins og lífinu var hann leitandi
eftir lausnum og leiðum til að gera
lífsbaráttuna léttari og lýðræðið
skilvirkara.
Gagnrýninn var Jón oft og rök-
fastur hvort hann var á fundi með
sínum mönnum eða öðrum, vildi fá
svör og sá heildarmyndina nokkuð
skýrt. Frægt var í lok Viðreisn-
artímabilsins þegar hann spurði
leiðtoga sinn Bjarna Benedikts-
son forsætisráðherra grannt út í
einhver atriði í stefnumálum sem
kennd voru við Eystein Jónsson
og kölluð „hin leiðin“. Það þykkn-
aði að lokum í Bjarna og hann
spurði Jón: „Viltu ekki bara fara
hina leiðina með Eysteini?“
Það var gott að eiga Jón að vini
sínum og fyrir það er þakkað á
kveðjustund, öll samskipti við
hann voru mannbætandi. Jón var
einn fremsti baráttumaður fyrir
uppbyggingu Selfossflugvallar
enda mikill áhugamaður um flug-
samgöngur. Nú er höfðinginn
lagður af stað í ferðina miklu.
Hann hefur hafið sig til flugs frá
Selfossflugvelli á litlu vélinni sinni
sem hann endursmíðaði með vini
sínum Gísla Sigurðssyni og ber
nafnið TF-DYR. Auðvitað hefur
hann tekið kveðjuhring um Fló-
ann, svo er flugið tekið beint á
drottins fund. Blessuð sé minning
Jóns Guðbrandssonar. Við Mar-
grét sendum Þórunni og börnum
þeirra hjóna innilegar samúðar-
kveðjur.
Guðni Ágústsson.
Farinn er á vit feðra sinna ein-
stakur maður, Jón Guðbrandsson,
fyrrverandi héraðsdýralæknir á
Selfossi. Maður sem mótaði mitt
líf, stýrði mér inn á farsæla braut
og kenndi mér svo margt sem ég
bý enn að. Án þess að vera væm-
inn, sem Jón kærði sig ekkert um,
þá verð ég samt að segja að þetta
er maðurinn sem varð fyrirmynd í
mínu lífi án þess að ég gerði mér
kannski fulla grein fyrir því.
Hreinskilni, trúmennska, vin-
skapur, trygglyndi ásamt góðlegri
og faglegri tilsögn var honum í
blóð borið. Auk þess frábær dýra-
læknir sem ávallt sinnti upp-
fræðslu sjálfs sín og iðaði af lær-
dómsfíkn um hvað væri það
nýjasta í faginu. Hvað er hægt að
biðja um meira af læriföður?
Þeir sem þekktu Jón Guð-
brandsson til hlítar gleyma hon-
um aldrei. Þar sem mig langaði að
verða dýralæknir sem ungur mað-
ur þá leitaði ég til hans með ósk
um tilsögn og visku. Tók hann mér
strax opnum örmum og ekki síður
kona hans, Þórunn Einarsdóttir,
sem er einstök manneskja. Meðan
á námi mínu stóð stundaði ég
starfsnám hjá Jóni og var svo vik-
um og mánuðum skipti einn af
fjölskyldunni á Reynivöllum 12.
Eftir að ég kláraði mitt nám þá
unnum við saman í rúmlega tvö ár
en þá fór ég aftur til útlanda í
framhaldsnám. Leiðir okkar lágu
síðan aftur saman 1991 og vorum
við samstarfsfélagar í fimm ár eft-
ir það, eða þar til við þessir svo-
kölluðu uppreisnarseggir innan
Dýralæknafélagsins fórum að
starfa sjálfstætt. Jóni fannst þetta
ekkert sérlega sniðug hugmynd til
að byrja með og líkti hann okkur
við rakettur sem fuðra upp, gera
listilegan blossa og eru svo horfn-
ir. Þessa umsögn erfði ég aldrei
við vin minn enda þegar hann kom
nokkru síðar í heimsókn til okkar
á Dýraspítalann á Stuðlum var
hann glaður og sæll yfir því sem
við vorum að gera og óskaði okkar
af einlægni alls hins besta.
Alla tíð frá því að hann hætti
störfum sem héraðsdýralæknir á
Selfossi þá hafði hann óbilandi trú
á okkar verkum og var einlægur
hvatamaður að því að við tileink-
uðum okkur allt það nýjasta í fag-
inu. Stundum held ég að hann hafi
langað til að verða einn af hópnum
og er mér sérstaklega minnis-
stætt tilvik þar sem gamall skóla-
félagi hans frá Danmörku kom til
okkar á Dýraspítalann að Stuðlum
til þess að yfirfara svæfingartæki
og uppfræða okkur um notkun
þess. Heilan dag voru tveir tæp-
lega áttræðir karlar, Jón og skóla-
félagi hans, að uppfræða okkur
hin yngri um staðreyndir lækna-
vísindanna. Þetta var dásamlegur
dagur.
Í gegnum tíðina er ótal margra
góðra stunda að minnast með
þessum samstarfsfélaga. Ég er
langt frá því að vera sá eini sem
stundaði starfsnám hjá Jóni og
veit ég fyrir víst að mörg hinna
sem voru nemendur hans og sam-
starfsfélagar bera honum öll gott
orð. Hann var einstakur maður og
kenndi okkur svo margt sem
bætti okkur faglega og mannlega.
Blessuð sé minning vinar míns
og læriföður, Jóns Guðbrandsson-
ar, og sendum við Þórunni og allri
fjölskyldunni innilegustu samúð-
arkveðjur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
…
(Valdimar Briem.)
Páll Stefánsson og
fjölskylda, Stuðlum.
Kveðja frá Flugklúbbi
Selfoss
Það er komið að leiðarlokum,
Jón Guðbrandsson, félagi okkar,
hefur stigið næsta skref. Jón var
einn af frumkvöðlum Flugklúbbs
Selfoss, en Jón var mikill flug-
áhugamaður og hafði um nokkurt
skeið leitað að heppilegu landi
undir flugvöll við Selfoss. Á svip-
uðum tíma var Einar Elíasson
einnig að svipast um eftir landi
undir flugvöll. Þegar þeir stilla
saman strengi sína, þá fara hlut-
irnir að gerast, Jón sá til þess að
gerður var lóðarleigusamningur
við bændurna í Sandvík og í kjöl-
farið var Flugklúbbur Selfoss
stofnaður, eða í maí 1974 ,og flug-
vallargerð hófst fyrir alvöru.
Þarna voru á ferðinni kraftmiklir
félagar sem allir lögðust á eitt.
Jón og Gísli Sigurðsson kaupa
síðan Piper Cub flugvél, árið 1978,
sem þarfnaðist uppgerðar eftir
óhapp og var hún næstu 10 árin í
bílskúrnum á Reynivöllunum eða
þar til hún fór í loftið á ný, þá sem
TF-DYR. Á uppgerðartímanum
var heimilisfólkið fengið til að að-
stoða við verkið, svo sem að sauma
klæðningar á vængjum. Þann 20.
ágúst 1988 fékk svo TF-DYR sér-
staka viðurkenningu á flugkomu á
Helluflugvelli, en þar fór fram
flugkoma „Pipervinafélagsins“.
Jón flaug aldrei sjálfur, en var
þess í stað öflugur í að aðstoða
nýja flugmenn og a.m.k. þrír at-
vinnuflugmenn notuðu TF-DYR
til tímasöfnunar fyrir flugnám
sitt.
Síðustu árin fór heilsan að láta
undan og ferðunum á flugvöllinn
fækkaði. Þó kom Jón á flesta ef
ekki alla aðalfundi klúbbsins og
ekki er langt síðan hann sat með
kaffibolla í hönd, í flugskýlinu og
handan við vegginn beið TF-DYR.
Það var ómetanlegt starf sem
frumkvöðlar Flugklúbbs Selfoss
unnu á þessum árum og væri
klúbburinn ekki svona öflugur í
dag ef þessara manna hefði ekki
notið við.
Um leið og við félagar í Flug-
klúbbi Selfoss þökkum Jóni fyrir
samfylgdina, sendum við eftirlif-
andi ættingjum innilegar
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Flugklúbbs Selfoss,
Þórir Tryggvason,
formaður.
Nú er minn ástkæri, hugljúfi og
einstaki vinur Jón Guðbrandsson
búinn að ljúka sinni vist hér á
jörðu. Stundir okkar, ásamt hans
hlýju eiginkonu, voru yndislegar
bæði á heimili þeirra sem og vítt
og breitt um sveitarfélagið Ár-
borg.
Miðað við aldursmun reyndist
þessi víðsýni, fordómalausi og já-
kvæði dýralæknir mér þvílík upp-
spretta hugmynda sem juku víð-
sýni mína og umburðarlyndi
gagnvart þeim sem minna mega
sín.
Þeim hjónum varð tíu barna
auðið, níu þeirra komust á legg.
Ekki stóð á afkomendafjöldanum,
sem kominn er vel yfir 80.
Jón „dýri“, eins og notað var
um hann sem starfandi dýralækni,
hlaut þann heiður að vera tengda-
sonur síðasta stórbónda Reykja-
víkur, Einars Ólafssonar bónda í
Lækjarhvammi. Í landi því mun
Valhöll, félagsheimili Sjálfstæðis-
flokksins, standa í dag. Eftirlif-
andi eiginkonu Jóns, Þórunni Ein-
arsdóttur, og öllum þeirra
afkomendum færi ég innilegar og
djúpar samúðarkveðjur. Kærar
þakkir, Jón, fyrir innilega og
djúpa vináttu, hver veit nema að
okkar stundir saman muni verða
endurteknar að mínu lífshaupi
liðnu. Hvíl í friði þangað til, minn
hugumprúði mektarvinur.
Þinn vinur,
Eiríkur Harðarson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og systir,
JÓNÍNA OLSEN,
Fífumóa 9,
260 Reykjanesbæ,
lést á lungnadeild Landspítalans í Fossvogi
sunnudaginn 14. ágúst.
Hún verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 19. ágúst
kl. 13.
.
Agnar Guðmundsson Soffía Heiða Hafsteinsdóttir
Hanna Lísa Einarsdóttir Þorgils Jónsson
Álfhildur Ásgeirsdóttir Magnús Þór Ómarsson
Óli Þór Olsen
barnabörn og systkini.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGRÚN BJÖRNSDÓTTIR,
Tjarnargötu 47, Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund 9. ágúst.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 22. ágúst klukkan 15.
.
Ólöf Björg Björnsdóttir,
Ingunn G. Björnsdóttir, Helgi Marinó Magnússon,
Jón Gunnar Björnsson,
Ingólfur Björnsson, Auður Inga Ingvarsdóttir,
ömmu-, langömmu- og langalangömmubörn.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
AAGE PETERSEN
vélfræðingur,
Vesturtúni 28, Álftanesi,
lést á heimili sínu 9. ágúst. Útför hans fer
fram frá Garðakirkju föstudaginn 19. ágúst klukkan 13. Blóm og
kransar eru vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja minnast
hans er bent á Ljósið.
.
Elín Sigurjónsdóttir,
Guðný Lára Petersen,
Selma Björk Petersen, Ellert Gissurarson,
Styrmir Petersen, Margrét Gilsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær bróðir okkar,
ARI HAFLIÐASON,
Höfðavegi 11, Húsavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands,
Húsavík, þriðjudaginn 9. ágúst. Útförin fer
fram frá Húsavíkurkirkju föstudaginn
19. ágúst klukkan 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
systur hins látna.
Hjartkær eiginmaður minn,
EIÐUR REYKJALÍN STEFÁNSSON
frá Gauksstöðum á Skaga,
Lögbergsgötu 1, Akureyri,
sem lést 8. ágúst, verður jarðsunginn frá
Höfðakapellu fimmtudaginn 18. ágúst
klukkan 10.30.
.
Helga Jónsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ALVAR ÓSKARSSON,
lést 14. ágúst á hjúkrunarheimilinu Eir.
Útförin fer fram frá Neskirkju þriðjudaginn
23. ágúst kl. 15.
.
Kristín Karlsdóttir
Rósalind Alvarsdóttir
Karl Alvarsson Guðrún Hannele Henttinen
Rebekka Alvarsdóttir Óskar Sigurðsson
Edith Alvarsdóttir
Óskar Alvarsson
Alvar Alvarsson
barnabörn og barnabarnabörn.