Skagfirðingabók - 01.01.2015, Side 8

SKAGFIRÐINGABÓK
8
sjúkrahúsinu sem var byggt 1906.
Eins og í öðrum sjávarþorpum hafði
almenningur ekki mikið milli handa og
allir reyndu að búa að sínu. Dægrin liðu
án tilbreytingar, hver dagur var öðrum
líkur nema kannski veðrið sem eilíflega
var til umræðu þar sem konur hittust
við Sauðána eða karlarnir á bryggjunni
sem var „byggð úr grjónum“ að sögn
Ísleifs, en breytti samt öllu í útgerðinni.
Bændur komu ríðandi í kaupstaðinn og
árið 1922 reisti sýslan sérstakt hesthús
fyrir fararskjóta ferðamanna, líklega hið
eina hús sinnar tegundar hér á landi.
Verslanirnar stóðu við Aðalgötu sem
frá öndverðu bar nafn með réttu því að
hún var breið þótt ekki væri steinlögð
og breyttist í forað í rigningatíð. Og við
þessa götu voru býsna margar verslanir.
Þar var kaupfélagið, þar voru Kristinn P.
Briem og Haraldur Júlíusson og í kallfæri
við KG. Bræðrabúð stóð enn á sínum
stað en brann í seinna stríði. Og við
Aðalgötu versluðu Danirnir, Michelsen
úrsmiður og Sörensen apótekari. Danir
höfðu lengi verið áberandi meðal
kaupmanna á Króknum, þekktastur
þeirra Ludvig Popp sem var hvatamaður
að kirkjubyggingunni og kannski fyrstur
manna til þess að skjóta upp flugeldum
á Króknum. Christian Popp sonur
hans reisti Villa Nova 1903 þegar hús
hans brunnu. Og árið 1932 bættist
einn danskur enn í hópinn, Ole Bang
lyfsali. Þá voru íbúar í þorpinu tæplega
800 og kreppan skollin á. Ole Bang
sigldi til Danmerkur sumarið 1934 og
endurnýjaði kynni sín af æskuvinkonu
sinni, Minnu Elisu Laursen frá
Árósum. Sumarið 1935 giftu þau sig
og fluttist Minna með manni sínum til
Sauðárkróks. Þau ætluðu að vera þar í
fimm ár. Það breyttist.
Minna Elisa Laursen og Ole Bang. Ljósm.: Úr einkasafni