Skagfirðingabók - 01.01.2015, Síða 35

KRÓKSARARNIR FRÁ JÓTLANDI
35
Þorvaldsson kaupmaður] á móti okkur á
boddýbílnum sem við settum allt dótið í.
Barnavagninn settum við í land í Siglufirði
og sendum hann með mjólkurbátnum
[„Úlfi Uggasyni“ eða „Mjölni“ sem Skafti
Stefánsson í Nöf notaði til að flytja mjólk
frá Króknum út í Siglufjörð]. Það var
glæsileg sjón að sjá þegar báturinn lullaði
út með barnavagninn þinn bundinn ofan
á stýrishúsið. Þegar báturinn kom til
Sauðárkróks hélt fólkið að við hefðum
sent þig á undan okkur!“ Ferðin frá
Akureyri gekk áfallalaust og nú „var du
kommet hjem“.
Minna minntist þess á efri árum hvað
samstaða íbúanna var mikil. Nokkrum
mánuðum eftir að hún settist að í
bænum fórust tveir bátar í óveðri 14.
desember 1935 með allri áhöfn, „Aldan“
og „Njörður“, auk þess sem bóndi á
Reykjaströnd varð úti og margir sluppu
með skrekkinn. Þetta var samfélaginu
þungt áfall og Minna minntist þessa alla
ævi. Þau nefndu oft að þessi samheldni
og samúð íbúanna hafi átt sinn þátt í að
þau ílentust á Króknum.
Ferskur andblær fylgdi Minnu á
Krókinn. Króksarar voru í fyrstu eitthvað
feimnir við þessa ungu konu, nema
börnin. Minna var mikið úti og börnin
fylgdu henni í gönguferðir og hún
spurði um nöfn á hinu og þessu, hvort
sem var í fjöru eða á fjalli. Hún sagði í
áðurnefndu viðtali að hvatinn til að læra
málið vel hafi ekki verið til staðar í fyrstu
því að þau ætluðu einungis að búa á
Króknum í fimm ár. Og vegir tungunnar
geta líka verið býsna brattir. Minna lýsir
því spaugilega: „Ég man alltaf eftir því
að þegar veðurfregnir í útvarpinu voru
festar á blaði upp á töflu við dyrnar á
gamla apótekinu þá stóð oft orðið –
stinningskaldi – í veðurlýsingunni. Ég las
þetta sem – stemmningskaldi – og hélt
að þetta væri svona passlegur kuldi fyrir
Íslendinga.“ Hún gerði sjálf góðlátlegt
grín að málnotkun sinni. Húnvetningar
komu náttúrlega á Krókinn þá sem nú.
Þeir hétu Húnvettlingar í munni Minnu!
Kári Jónsson (1933–1991) ólst upp
í næsta húsi við Apótekið. Hann segir
svo í minningargrein um Bang: „Eitt
af því fyrsta, sem ég man eftir er tengt
Apótekinu og fólkinu þar. Þannig minn-
ist ég bjartra sumardaga í garðinum við
Apótekið þar sem drukkið var kaffi eða
límonaði í sólskininu og húsbændurnir
léku sér í tennis við vini og kunningja.
Þetta var okkur krökkunum framandi
og bar með sér dálítinn andblæ frá
útlandinu. Og ég man líka, að jólin
voru örugglega ekki á næsta leiti fyrr en
Birgit ásamt mormor, Anne Laursen, sem
kom þrívegis í heimsókn á Krókinn. Myndin
er tekin 1947. Bíllinn er Ford Prefect módel
'46.
Ljósm.: Úr einkasafni