Skagfirðingabók - 01.01.2015, Side 123

FROSTAVETUR
123
pokum. Vanalega hafa verið 200–250
hestar hér af heyi en þetta sumar voru
það 100 hestar af smáu heyi. Slegið var í
Jónssundi og þó þar væri sina var hægt að
nota það með moði og þara sem skorinn
var á Tjörn.
Ekki heyrði ég talað um kvilla þennan
vetur en fólk sagði að sjúkdómar allir
hefðu frosið; væri gaman að vita hvað
læknar segja um þá kenningu.
Þetta ár og nokkur önnur þetta harð-
indatímabil urðu mönnum erfið til
búskapar svo að margir komust í stór-
skuldir vegna fóðurkaupa og annarra
erfiðleika og ekki allfáir flosnuðu upp af
jörðum sínum. Nú eru menn betur búnir
að mæta fimbulvetrum en óneitanlega
myndi þó vetur [eins og] 1918 skilja eftir
djúp spor.
Veturinn 1919 var ólíkur vetrinum
áður, en þó voru harðindi um tíma og
frost töluvert, en ekki svipað og árið áður.
Þessi sumur var heyskapur í Bæ drýgður
með því að farið er fram í Drangey og
heyjað þar. Er það ágætt hey sem þar fæst
en erfitt að heyja þar og flutningar til lands
mjög erfiðir og áfallasamir. En með þessu
hefur verið hægt að hafa sama bústofn
og áður hér í Bæ. Þá voru einnig hafðar
kindur fram í Drangey frá janúar og fram
í júlí er þær voru fluttar til Siglufjarðar
til slátrunar. Heppnaðist þetta vel nema
fyrir kom að þær fóru niður í björg þar
sem gróður var mikill og varð þá oftast
að skjóta þær. Fyrir kom þó að hægt var
að ná þeim lifandi en mikil vinna og oft
hætta var þessu fylgjandi.
Afurðir af þessum kindum seldust
Drangey á Skagafirði. Sér inn á Heiðnuvík með Lambhöfðann til hægri. Kerling skagar hæst.
Ljósm.: Hörður Geirsson