Skagfirðingabók - 01.01.2015, Side 154

SKAGFIRÐINGABÓK
154
Og Jónas [Jónasson] á Hofdölum kvað:
Ég vil ekkert bölvað bann,
brokka gamla veginn.
Hún er íslensk óreglan
eins og hundagreyin.
Næst komu til umræðu vegir í sveitum
og þegnskylduvinnan, framsögn Pétur
Jónsson [óvíst hver þetta er], og var um
hana þjarkað þar til símakl[ukkan var] 10
1/6. [10.10. Símaklukka var „rétt klukka“
skv. miðtíma, ekki „búmannsklukka“].
Voru ýmsir því mjög fylgjandi að piltar
innan 25 ára ynnu þrjá mánuði kauplaust
og piparsveinar jafnvel helmingi lengur.
Ýmsir fleiri, t.d. S[igurður] ráðunautur,
vildu líka að ungar stúlkur ynnu
þegnskylduvinnu, taldi það mundi leiða
til kynbóta á fólkinu og fleiri blessunar
fyrir þjóðina, enda þyrftu þær að þjóna
piltum og matreiða – því það gætu
piltar yfirleitt ekki. Sjálfur sagðist hann
hafa verið í vegavinnu þjónustulaus,
og uppdrátturinn á sér hefði orðið
afleitur þó ekki fengi hann lús á sig. En
viðvíkjandi því að piparmeyjar ættu líka
að vinna þegnskyldu sagðist hann segja
nei og aftur nei því það væri sannarlega
ekki þeim að kenna þó þær yrðu að
pipra og ættu aldrei barn. Um Sigurð var
kveðið við þetta tækifæri:
Þegnskyldunni fylgdi fús
fram í vegagerðum
en aldrei fékk þó á sig lús
í þeim svaðilferðum.
Siggi karlinn kíminn var,
hvatti menn til dáða,
en eldri meyjar óspilltar
allar vildi náða.
Siggi mál sitt verja vann,
var ei laus við ergi.
Fram úr honum ræða rann
rétt sem foss af bergi.
Skólahúsið gamla
á Hólum. Tekið í
notkun 1892. Brann
haustið 1926.
Eig. myndar: HSk.