Skagfirðingabók - 01.01.2015, Side 156

SKAGFIRÐINGABÓK
156
Glaumbæ, urðu svo miklar umræður um
fyrirlesturinn. Margir voru stofnuninni
hlynntir, en vildu láta skólann vera við
Reykjarhólslaugina, svo hægt væri að
hita húsið með laugarhitanum. Var svo
kosin nefnd til að halda málinu vakandi
og undirbúa það. [Kannski er þetta
upphaf að Varmahlíðarfélaginu? SS]
Þá var farið að ræða um kynbætur
sauðfjár – en var það lítið og illa rætt því
„lítið var gengið og tíminn þrotinn“, og
menn orðnir syfjaðir og sinnulitlir.
5. mars. Byrjaði Árni Eylands að tala
um landbúnaðarverkfæri. Þá Vigfús enn
um garðræktina, og þá fór nú skörin að
færast upp í bekkinn því margir gengu
til „herbergja“ sinna og annarra staða, en
þeir sem eftir voru geispuðu voðalega;
var þá þetta kveðið:
Gengu út margir garpar hér,
geispinn píndi hina
sem Fúsi litli flýtti sér
að fræða um garðræktina.
En það var ekki þar með búið, í enda
ræðunnar sváfu margir svefni hinna
réttlátu, en Jón [Sveinsson] í Lónkoti
varð þó mestur á því sviði, hann steinsvaf
og hraut standandi með húfuna milli
handanna. Þá var þetta kveðið:
Hér þó tali í háum tón
hefur enginn vakið Jón.
Sífellt er hann sofandi,
seinast hraut hann standandi.
Og loks kvað Stefán [Jónsson] á Hösk-
uldsstöðum:
Býsna er fátt á bekkjum hér,
blessaður hættu Fúsi!
Vermireitur enginn er
inni í þessu húsi.
Það hreif, Fúsi hætti. Þar næst útskýrði
Jósef kennari gamlar menjar Hólastaðar
fyrir þeim sem það vildu. Þá flutti
Metúsalem erindi sem hann kallaði
„Hugur og hönd“. Þótti mér og ýmsum
fleirum það besti fyrirlesturinn, um hann
kváðu margir og Jónas á Hofdölum þessa
vísu:
Viljir þú treysta bræðrabönd
og bæta lífsins vegi
ræktaðu bæði hug og hönd
en hjartanu gleymdu eigi.
Stefán á Höskuldsstöðum kvað:
Raunverunnar leiðu lönd
líst mér ráð að flýja
en láta bæði hug og hönd
hefja mig til skýja.
Ætíð skulum anda og hönd
að því marki sveigja
að reyna heilög hjónabönd
heyrðist mér hann segja.
Og loks talaði Tómas [Jóhannsson]
leikfimikennari um hófhirðingu og
járningu, dvaldi mjög við súrar tungur
og hófkirkju. [Réttara er hófkyrkja,
sem er þegar hófur þrengir að fætinum.
Hóftunga er neðan í miðjum hófi hests.
Súrar tungur eru líklega hóftungurot,
en það getur leitt til þess að sjái í
bera kvikuna. SPÍ] Kvað þá Stefán á
Höskuldsstöðum:
Viskugyðjan virðist treg
vona lýsa hallir.