Skagfirðingabók - 01.01.2015, Síða 164

SKAGFIRÐINGABÓK
164
lögum við Ingibjörgu frá Hóli. Um það
kvað Gísli Ólafsson:
Eftir harðan ástarleik
undan margur lætur.
Imba á Hóli er orðin veik,
inspektorinn grætur.
Það var ég. Inspektor var sá sem átti að sjá
um að allt væri í röð og reglu í skólastofu
og herbergjum og gjörðu nemendur það
til skiptis vikulega.
Einu sinni sem oftar kom ég niður
í forstofu útidyra. Kom þá til mín
Valgerður [Einarsdóttir] frá Tannstaða-
bakka er var mörgum árum eldri en
ég [f. 1873]. Tók ég hana í faðm minn
og kyssti. Leiddi hún mig þá inn í
svefnherbergi sitt. Lagðist þar niður
og ég við hlið hennar. Lágum við svo í
faðmlögum langa stund í sæluró.
Elísabet Magnúsdóttir var fallegust
af öllum stúlkum á þessu skólaheimili.
Sannarlega fegurðardrottning í mínum
augum. Ég elskaði hana meira en allar
aðrar og var sælastur í faðmi hennar og
þá voru kossarnir ekki sparaðir. Meiri
samfarir áttu sér ekki stað okkar á milli.
Þannig var það, aðeins faðmlög og
kossar. Ekki nær gengið. Dæmi svo hver
sem vill.
Í Víkurskóla voru engin sérstök
nútímaþægindi. Fæði þótti heldur
lélegt, saltfiskur oftast á borðum, baunir
og smurt brauð, aðeins með smjöri.
Kaffibrauð af skornum skammti nema
á sunnudögum. Aðra daga kaffi sparlega
notað, þrifnaður í meðallagi. Gestir
oft látnir sofa hjá nemendum; fluttu
stundum með sér lús. Vatnsleiðsla var
engin í þessu stóra húsi. Neysluvatn var
tekið úr læk er rann rétt við fjósið og eigi
langt frá fjóshaugnum. Kamar fyrirfannst
ekki hvorki úti né inni. Skammt fyrir
ofan skólahúsið hafði fjárhús verið
rifið, aðeins þakið tekið af, en veggir
stóðu allt í kring. Innan við þessa veggi
áttu nemendur og annað heimafólk að
[hægja] sér. Það var ekki notalegt að
húka þar með beran rass í vondu veðri
um hávetur en það urðum við að þola.
Mundi slíkt þykja hart nú á tímum.
Elísabet Magnúsdóttir í
Bólstaðarhlíð.
Einkaeign
Klemenz Guðmundsson í
Bólstaðarhlíð.
Einkaeign
Ingibjörg Magnúsdóttir
frá Torfmýri.
Eig. myndar: HSk. Vis 8303