Skagfirðingabók - 01.01.2015, Qupperneq 167

SKÓLINN Í VÍK
167
Skólinn í Vík varð ekki langlífur. Starfaði
aðeins tvö stutt skólaár. Eigi veit ég með
vissu hvers vegna. [16 nemendur voru
fyrsta veturinn í Vík, 12 annan veturinn,
en þriðja veturinn einungis 6–7 og
Árni Hafstað þá eini kennarinn. Styrkir
til skólans féllu þá niður og sjálfhætt
með reksturinn.] Sumir hugsuðu að
fjárhagsvandræði hafi verið orsökin. Það
var þá ekkert velferðarríki hér á landi og
því erfitt fyrir bændur að byggja stórhýsi
og halda þar uppi skóla með litlum
fjárstyrk frá ríkinu. En minningin um
þessa skólastofnun mun lifa og nöfn
stofnendanna munu lifa.
Skólavistin í Vík var skemmtileg en
hún var meira. Það var hægt að læra
mikið á þeim stutta skólatíma. T.d. fór
ég í Flensborgarskóla haustið 1910 og
settist í þriðja bekk og lauk þar góðu
gagnfræðaprófi vorið 1911. Það hefði ég
ekki getað eftir einn vetur ef ég hefði ekki
lært í Víkurskóla. Hæsta einkunn var 6 á
þeim árum en nú 10. Einkunnir voru því
lægri þá en nú.
Þó okkur liði vel í Vík vorum við þó
fegnir að koma heim. Við Húnvetning-
arnir fórum fótgangandi alla leið. Þegar
við komum vestur á Svartárdalsfjallið
og sáum niður í dalinn og Ævarsskarðið
urðum við glaðir og Gísli Ólafsson kvað:
Fram úr þessum fjallasal
finn ég slétta veginn
ofan í minn æskudal.
Ó hvað ég er feginn!
Skólahúsið í Vík brann mörgum árum
síðar [1923]. Var þá byggt ofan á það
sem nothæft var af veggjum hússins.
Húsið er nú með tveimur burstum en
lægra en gamla húsið var. [Árni Hafstað
lést 1969.]
Jón á Reynistað hefur nú lokið lífsprófi
sínu með ágætum sem bóndi, kennari og
þingmaður [d. 1972]. Hann var einn af
mestu héraðshöfðingjum þessa lands.
Hann elskaði sitt höfuðból og endurreisti
það. Hann elskaði sitt fagra hérað, þess
vegna hefur Guð nú gefið honum nýjan
Reynistað og nýtt hérað – Skagafjörð
eilífðarinnar á öðrum hnetti.
Bólstaðarhlíð laust
fyrir aldamótin 1900.
Fjósið gamla er á bak við
íbúðarhúsið en kirkjan
til vinstri.
Einkaeign