Skagfirðingabók - 01.01.2015, Qupperneq 187

MINNINGABROT ÚR SKAGAFIRÐI
187
komst lifandi yfir. Þá var eftir að ganga
vel frá fénu og sjá um að hver ær hefði
sitt lamb eða lömb og tók það alllangan
tíma.
Nú var það besta eftir: að mega ríða
heim á góðum hestum. Við byrjuðum að
hafa sokkaskipti því enginn lagði af stað
í fjárrekstur að vorinu nema í íslenskum
skinnskóm, enda hefðu hnéstígvél lítið
dugað í ánum, þó einhver hefði átt þau.
Klukkan var orðin tíu um kvöldið er
við lögðum af stað heimleiðis. Þá voru
liðnir 13 tímar frá því við vorum búin
að reka yfir Svartá heima um morguninn.
Veðrið var yndislegt. Erfitt fannst mér að
ganga allar brekkurnar upp úr dalnum,
en það gerðum við og ég hef aldrei gengið
brattari grasbrekkur. Þegar upp var
komið var heldur en ekki sprett úr spori,
því nú tók við góður vegur, sérstaklega
gegnum Kiðaskarðið, sem er alllangt af
því það liggur svo á ská í gegnum fjöllin.
Þegar við komum austur úr skarðinu
blasti við mér sú dýrðlegasta sjón er ég
hefi nokkurn tíma augum litið. Blessaður
fjörðurinn lá þarna baðaður í logagylltum
geislum kveldsólarinnar. Þetta var svo
áhrifamikið vegna þess að allt láglendið
var undir áveituvatni, svo að vel hálfur
fjörðurinn var sem á gull sæi. Þvílíka
dýrðarmynd hefi ég aldrei síðan augum
litið og er þó sæmilega fagurt hér við
Breiðafjörð og það svo að mér finnst helst
hvergi vera vor, reglulegt vor nema hér.
Þórarinn Árnason og Steinunn Hjálmarsdóttir á reiðhestum sínum sunnan við kirkjuna á
Sauðárkróki 24. maí 1926. Steinunn situr á Trausta en Þórarinn á Andvara. Daginn eftir fóru
þau með hesta sína, kýr og búslóð alla um borð í Goðafoss sem sigldi með þau til Hólmavíkur.
Þar steig fjölskyldan á land með kýrnar og fyrrgreinda tvo hesta en búslóðin fór áfram með
skipinu til Flateyjar á Breiðafirði. Eigandi myndar: Hjörtur Þórarinsson