Morgunblaðið - 08.12.2016, Síða 80

80 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. DESEMBER 2016
✝ Nella Sólons-dóttir fæddist
6. mars 1942 í
Reykjavík. Hún lést
á Líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 28. nóvember
2016.
Foreldrar Nellu
voru Sigurbjörg
Gísladóttir hús-
móðir, f. 23. sept-
ember 1916, d. 19.
október 1992, og Sólon Lár-
usson, járnsmiður og kennari
við Iðnskólann í Reykjavík, f. 7.
apríl 1915, d. 9. mars 2006.
Bræður Nellu: Ragnar Lárus
Sólonsson, f. 6. mars 1938, d. 11.
september 2009, Gísli Grétar, f.
6. mars 1942, Theodór Júlíus, f.
16. október 1954, og Einar, f. 16.
október 1954.
Nella hóf skólagöngu sína í
Miðbæjarskólanum og að hon-
um loknum sat hún tvo vetur í
kvöldskóla KFUM.
Ævintýraþráin
leiddi hana til Eng-
lands þar sem hún
var au-pair aðeins
16 ára gömul.
Nella giftist Flo-
yd Beatty árið 1974
í Bandaríkjunum,
settust þau að í
Maine. Þar bjó hún
í rúma þrjá ára-
tugi. Hún nýtti tím-
ann vel og lærði til sjúkraliða,
sem hún starfaði við í stutta
stund að námi loknu.
Nella starfaði lengst af á
borgarskrifstofu í Topsham og
Brunswik í Maine. Nella og Flo-
yd slitu samvistum 2006, sama
ár flutti Nella til Íslands, fyrst í
íbúð sína í Huldulandi en síðar í
Baugakór.
Útför Nellu fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 8. desem-
ber 2016, klukkan 13.
Í dag kveð ég hana Nellu
frænku eða ömmu Nellu eins og
hún er gjarnan kölluð á mínu
heimili. Ég fékk þann heiður að
kynnast Nellu í gegnum sambýlis-
og barnsföður minn, hann Harald,
en Nella var föðursystir Haraldar.
Það eru líklegast liðin um sjö ár
frá því að ég hitti Nellu fyrst, en
þá bauð hún okkur Haraldi til sín í
heimsókn og ég man eftir þeirri
heimsókn eins og hún hafi verið í
gær.
Nella sat í stólnum sínum fyrir
framan sjónvarpið að hlusta á
geisladisk með gömlum íslenskum
lögum og Haukur Morthens átti
lagið. Það var mjög notalegt að
koma til hennar og ég fann strax
að þetta var einstök kona sem tók
í höndina á mér, brosti svo fallega
og bauð mig velkomna, velkomna í
heimsókn og velkomna inn í fjöl-
skylduna.
Ég hafði heyrt margar sögur
um hana Nellu, bæði frá Haraldi
og hans systkinum og foreldrum
og oftar en ekki voru sögurnar af
Nellu sagðar með bros á vör og oft
mátti sjá glott í augum þeirra sem
sögðu þær. En það er engin furða
þar sem Nella var ævintýrakona
mikil og lenti í ævintýrum sem
enginn annar gat lent í en það var
einmitt meðal annars það, sem
gerði Nellu svo einstaklega
skemmtilega.
Eftir að hafa verið í sambandi
við Harald í einhvern tíma fór ég
að venja komur mínar til Tedda
tengdapabba á hverjum sunnu-
degi. Á sunnudögum töfrar Teddi
fram góðan mat og börnin hans,
tengdabörn, barnabörn og Nella
mæta öll og borða saman. Teddi
og Nella áttu einstaklega gott og
fallegt samband, þeirra vinskapur
var meiri og dýpri en gengur og
gerist hjá systkinum og fengum
við hin að njóta góðs af því.
Tíminn leið og við Nella kynnt-
umst betur og urðum góðar vin-
konur og við bjuggum okkur til
okkar eigin hefð.
Við reyndum að hittast í morg-
unkaffi í hverri viku. Þá fór ég í
bakaríið og náði í rúnstykki og að
sjálfsögðu eitthvað sætt með,
Nella hellti upp á kaffi og oftar en
ekki fórum við á eitthvert flakk
eftir kaffibollann og þá sagði
Nella gjarnan: „Ertu viss um að
þú treystir þér til að fara með
mér, við vitum ekkert í hverju við
gætum lent í dag?‘‘ og hló, enda
lenti Nella í hinum ótrúlegustu
ævintýrum, bara við það eitt að
kíkja í matvörubúðina.
Mér þykir ofboðslega vænt um
allar sögurnar sem Nella hefur
sagt mér. Sér í lagi sögurnar frá
Ameríku og frá því að Haraldur
var úti hjá henni. Ég veit að hon-
um þykir vænt um þær minningar
líka, rétt eins og Nellu.
En elsku amma Nella, núna er
víst komið að kveðjustund. Það
var svo sannarlega yndislegt að fá
að kynnast þér og mig langar að
þakka þér fyrir allar minningarn-
ar sem ég og börnin mín eigum
um þig. Núna ertu haldin á vit
nýrra ævintýra og þú munt segja
okkur frá þeim öllum þegar við
hittumst næst.
Jóhanna Birna Hrólfsdóttir.
Í dag kveð ég frábæra konu,
fyrirmynd og vinkonu. Í dag verð-
ur Nella mín jarðsungin.
Það er mér erfitt að byrja að
skrifa minningarorð um þig, elsku
Nella mín, þú hefur verið stór
hluti af öllu mínu lífi og ert ein af
mínum mikilvægustu manneskj-
um. Þó þú hafir búið í Bandaríkj-
unum alla mína barnæsku, þá höf-
um við alltaf verið nánar. Þú
lagðir þig mikið fram við að við-
halda góðu sambandi, á hverjum
afmælisdegi beið mín fallegt af-
mæliskort frá uppáhaldsfræn-
kunni í Ameríku. Reglulega fékk
ég að hringja til þín og þú þreytt-
ist aldrei á að svara sömu spurn-
ingunum frá mér: „Hvað er klukk-
an hjá þér?“ „Hvað segir Skuggi
gott?“ og „Hvenær kemurðu til
okkar næst?“ Þú varst nefnilega
þeim hæfileika gædd að gefa fólki
í kringum þig óskerta athygli og
áhuginn var einlægur.
Heimsóknir þínar til Íslands
man ég eins og þær hafi gerst í
gær.
Við vorum svo heppin að þú
gistir hjá okkur og ég gat setið
með þér tímunum saman þar sem
þú sagðir mér skemmtilegar sög-
ur, hlustaðir á mínar og alltaf
hlógum við að öllu. Við erum
nefnilega svo líkar í okkur, báðar
svo miklir klaufar, elskum allt sem
glitrar og skemmtum okkur best
þegar við vorum að njóta lífsins,
hvort sem það voru okkar reglu-
legu lönsar, leikhúsferðir eða
verslunarleiðangrar. Það var allt-
af gaman hjá okkur, eða „perfect“
eins og þú sagðir alltaf. Við feng-
um að kynnast hvor annarri á
dýpri hátt þegar þú flytur til Ís-
lands. Sögurnar verða dýpri og
persónulegri og ég fæ að sjá þig
sem sterka konu sem hefur gengið
í gegnum mörg erfið tímabil en
alltaf lent á báðum fótum, reynsl-
unni ríkari. Ég hef alltaf dáðst að
þér og hvernig þú tókst á við lífið
með bjartsýni, húmor og gleði að
vopni. Þú hafðir alltaf mikinn
húmor fyrir sjálfri þér og sást allt-
af það skemmtilega og góða í litlu
hlutunum í lífinu. Hversdagsleik-
inn felur í sér ótal skemmtilegar
uppákomur sem þú varst svo dug-
leg að benda mér á. Því auðvitað
ætlum við ekki að gera líf okkar
erfiðara en það þarf að vera. Þú
minntir mig reglulega á það og ég
er þér ævinlega þakklát því þetta
er lykillinn að hamingjusamara
lífi.
Þakklæti er mér efst í huga
þegar ég rita þessi orð. Ég er
þakklát fyrir að hafa fengið svona
flotta bónusmanneskju í líf mitt,
þakklát fyrir allar stundirnar okk-
ar saman, þakklát fyrir allar ljúfu
og góðu minningarnar okkar. Ég
get ekki annað en hugsað til þín
þegar ég rölti milli búða, þegar ég
sé skemmtileg kisumyndbönd,
þegar strákarnir mínir gera eitt-
hvað sniðugt sem ég veit að þú
hefðir hlegið þig máttlausa yfir,
þegar ég sé ísbúðina okkar, þegar
ég drekk úr fallegum kaffibolla
eða þegar það er akkúrat tími fyr-
ir eitt ískalt hvítvínsglas. Allar
þessar hversdagslegu stundir
minna mig á þig og ég ætla að
grípa þessar stundir og njóta eins
og þú, Nella mín; bjartsýn, já-
kvæð og með hláturinn að vopni.
Eins og við sögðum svo oft: „Við
erum heppnar með hvor aðra.“
Ég elska þig, Nella mín, og þú
munt alltaf vera sú kona sem ég lít
upp til og er stolt að líkjast.
Þín
Margrét.
Nella Sólonsdóttir
✝ Sigríður Krist-jánsdóttir
fæddist á Norð-
urhvoli í Mýrdal
27. nóvember
1946. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 25. nóv-
ember 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Kristján
Bjarnason, f. 9.
maí 1901, d. 13.
júní 1983, og Kristín Friðriks-
dóttir, f. 4. maí 1910, d. 23.
október 2008. Systkini hennar
eru Bjarni, Elínborg, Ester,
Magnús, Þórarinn, Sigurður
og Friðrik sem lést 13. mars
2015.
Sigríður eignaðist tvær dæt-
ur með fyrrverandi eig-
inmanni sínum, Gunnari Þor-
valdssyni, f. 5.
ágúst 1945, d. 13.
júlí 2009. Dætur
þeirra eru: 1.
Andrea, f. 24. nóv-
ember 1964, maki
Sturla Örlygsson.
Börn: Elena, Kara
og Dagur. 2.
Brynja, f. 8. des-
ember 1965, maki
Gunnar Örn Erl-
ingsson. Börn:
Hörður, Gréta og Brynjar.
Sigríður starfaði lengst af
sem veitingamaður. Hún ólst
upp í Mýrdalnum og fluttist
svo á Selfoss, bjó einnig í
nokkur ár á Eyrarbakka. Síð-
ustu ár hefur Sigríður verið
búsett í Kópavogi.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að hennar ósk.
Jólin eru að ganga í garð og
ljósin sem þeim tilheyra lýsa upp
skammdegið, en lífsljósið hennar
Siggu okkar er slokknað. Það er
með sorg og söknuði sem við
Bjössi ætlum að minnast þín með
nokkrum orðum.Við vorum svo
heppinn þegar við fluttum í Hául-
indina að fá ykkur Gumma sem
nágranna. Með okkur varð góð
vinátta og mikið voru þeir karl-
arnir glaðir þegar það kom í ljós
að þeir væru báðir ísfirskir púkar.
Hún Sigga var þvílík dugnaðar-
kona, það stoppaði hana ekkert.
Þegar ég leitaði til hennar um að-
stoð var alltaf sama svarið: Já,
Erla mín, komdu bara. Við Bjössi
áttum margar góðar stundir með
Siggu og Gumma. Við áttum það
til að taka í spil, hlusta á músík og
syngja svolítið með og þegar
Sigga bað Gumma sinn að fara
með nokkrar vísur þá tísti í henni
og hún ljómaði af gleði. Gummi
hristi stundum hausinn þegar við
vorum að horfa á íþróttaleiki sam-
an, við Sigga urðum stundum svo-
lítið æstar, enþað var ekkert á við
það þegar KR var að spila, þá
heyrðist nú aðeins hærra í minni.
Eitt sinn KR, alltaf KR. Sigga, við
eigum þér margt að þakka, þú
varst snillingur í höndunum, þú
heklaðir og prjónaðir svo marga
flotta hluti sem við fengum líka að
njóta.
Allar þínar góðu ísfirsku jóla-
kökur sem okkur var oft boðið í
eða voru stundum sendar yfir og
ekki má gleyma góðu pönnukök-
unum þínum, sem voru líka oft
heimsendar. Þú varst svo ánægð
þegar þú gast glatt aðra. Að lok-
um viljum við þakka fyrir allar
góðu stundirnar sem við höfum átt
saman. Elsku Gummi, Brynja,
Andrea og fjölskylda, megi góðar
minningar gefa ykkur styrk.
Við biðjum að þér ljóssins englar lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka hönd
í nýjum heimi æ þér vörður vísi,
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri heima
og hjartans þakkir öll við færum þér.
Við sálu þína biðjum guð að geyma,
þín göfga minning okkur heilög er.
(G.E.V.)
Erla og Sigurbjörn (Bjössi).
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Á svipuðum tíma fluttumst við
til Selfoss og stofnuðum þar heim-
ili, hún kom úr Mýrdalnum, hafði
náð sér í eiginmann frá Selfossi og
ég kom með minn með mér frá
Reykjavík. Eiginmenn okkar voru
vinnufélagar og strax við fyrstu
kynni okkar Siggu smullum við
saman eins og tvíburasystur.
Mikið var oft gaman hjá okkur
og samgangurinn á milli heimil-
anna mikill þegar við hlupum á
milli með litlu krílin okkar undir
handleggnum bara til að fá smá-
kaffisopa og reykja eina til tvær
sígarettur og spjalla smávegis.
Það stóð aldrei neitt í veginum
fyrir henni Siggu minni þegar hún
fyrst kvenna geystist hér um göt-
ur á skellinöðrunni sinni, hávaxin,
grönn og yndislega falleg, með
sítt, dökkt hár, alltaf með geisl-
andi bros og húmorinn í lagi. Aldr-
ei féllust henni hendur, sama hvað
gekk á í tilverunni, meistarakokk-
ur var hún og ekki vílaði hún fyrir
sér að gera upp gamalt hús á Eyr-
arbakka þegar henni datt það í
hug og flutti síðan í það með fjöl-
skyldunni.
Ég fluttist líka í burtu en stuttu
eftir að ég kom heim aftur kom
hún líka aftur og við smelltum
okkur þá saman í Iðnskólann á
Selfossi og mikið var gaman hjá
okkur á skólabekk með öllum
strákunum sem voru lítið eldri en
börnin okkar.
Allar okkar samverustundir
voru gefandi og aldrei lognmolla
þar yfir, við liggjandi á gólfinu að
taka upp snið á okkur eða krakk-
ana, ferðalögin sem við fórum í
saman, útilegurnar böllin, partíin,
váá, hvað það var oft gaman hjá
okkur.
Svo liðu árin og börnin urðu
fullorðin og fluttu í burtu og það
gerði Sigga líka og samverustund-
irnar urðu færri, en taugin á milli
okkar slitnaði aldrei, við áttum
vináttu án skilyrða og verð ég
endalaust þakklát fyrir okkar
samverustundir sem munu veita
mér yl um ókomna tíð.
Elsku Andrea og Brynja. Þeg-
ar sorg knýr dyra eru orð fátæk-
leg og lítið í raun hægt að segja, en
hugurinn til ykkar er og verður
ávallt sá sami. Ég votta ykkur og
fjölskyldum ykkar mína dýpstu
samúð.
Farðu í friði, elsku hjartans
Sigga mín, og Guð blessi minningu
þína, þú verður á hlaðvarpanum
og tekur fagnandi á móti mér þeg-
ar þar að kemur.
Vináttukveðjur,
Sigríður J. Guðmundsdóttir
(Sirrý).
Sigríður
Kristjánsdóttir
Mig langar að
minnast vinar og
fyrrverandi sam-
starfsmanns, Sig-
urðar Þórðarsonar, stöðvar-
stjóra í Laxeldisstöð ríkisins í
Kollafirði. Sigurður hóf störf í
stöðinni 1968 og reisti sér þar
hús 1970. Ég var þá sviðsstjóri
laxeldis- og hafbeitarmála hjá
Veiðimálastofnun og vann mikið
með Sigurði á 18 ára starfsferli
hans í stöðinni. Sigurður starf-
aði á uppgangstímum í starf-
semi stöðvarinnar þegar heimt-
ur laxaseiða voru hvað bestar og
átti hann mikinn þátt í því með
natni sinni í framleiðslu göngu-
seiða.
Sigurður var sannur skip-
stjóri á sinni skútu í Kollafirði.
Hann var góður yfirmaður,
sjálfur duglegur og ósérhlífinn
og naut virðingar allra sem með
honum störfuðu. Eldisstöðin var
á fyrstu árum hans með opnar
safnþrær fyrir kalt vatn uppi í
Esjuhlíðum. Kollafjörður getur
að vetrarlagi verið veðravíti í
norðaustanáttum og bylur getur
þá valdið verulegum vandræðum
í opnum safnþróm.
Sigurður og menn hans
þurftu því oft að vakna um miðj-
ar nætur, ef truflun varð á
vatnsrennsli, og fara upp í Esju-
hlíðar þótt varla væri stætt úti
við. Þar kom reynsla, útsjón-
arsemi og elja Sigurðar að góð-
um notum og ekki taldi hann
þetta eftir sér. Sigurði varð oft
ekki svefnsamt ef von var á
vondum veðrum, enda samvisku-
semin einstök.
Starfsmenn sinntu oft bæði
viðhaldi stöðvarinnar og uppeldi
seiða og kom sér þá vel hversu
handlaginn og vandvirkur Sig-
urður var og til stöðvarinnar
réðust margir einstakir verk-
Sigurður
Þórðarson
✝ Sigurður Þórð-arson fæddist
4. apríl 1928. Hann
lést 21. nóvember
2016.
Útför Sigurðar
fór fram 3. desem-
ber 2016.
menn, sem störfuðu
lengi við hlið Sig-
urðar við fjölbreytt
verkefni.
Við Sigurður fór-
um stundum saman
í ferðir sem tengd-
ust rannsóknum í
laxeldisstöðinni.
Eina slíka fórum
við árið 1972 með
augnhrogn til Nor-
egs og síðan á fisk-
eldisráðstefnu í Svíþjóð. Á ráð-
stefnunni hittum við Åke
Håkanson, fyrirrennara Sigurð-
ar í Kollafirði, þjálfari hans og
aðalkennara í eldi laxaseiða.
Sem sjómaður var Sigurður van-
ur að meðhöndla fisk og hann
fór létt með að tileinka sér
seiðaeldið. Þessi ferð var ein-
staklega ánægjuleg enda
Sigurður frábær ferðafélagi.
Einnig er minnisstæð ferð á
jeppa með nýkreist hrogn úr
Laugardalsá við Djúp, en í
þeirri ferð þurftum við að grafa
okkur í gegnum snjóskafla á
Þorskafjarðarheiði í kapphlaupi
við suðvestanátt sem var að
skella á. Er þetta nokkuð lýs-
andi fyrir þau vandamál sem
Sigurður þurfti að leysa í störf-
um sínum en ég held að í orða-
bók hans hafi yfirleitt verið um
lausnir að ræða en ekki stór
vandamál.
Það var mikil eftirsjá þegar
Sigurður ákvað að láta af störf-
um í Kollafirði 1986, en þá voru
tímarnir breyttir og einkarekn-
um fiskeldisstöðvum, sem sótt-
ust eftir starfsmönnum með
reynslu, fjölgaði mikið. Einnig
var rekstur Laxeldisstöðvarinn-
ar orðinn mun öruggari með
endurbótum Sigurðar á vatns-
rennsli og útbúnaði.
Fyrir hönd þeirra sem störf-
uðu með Sigurði að hafbeitar-
og fiskeldisrannsóknum í Kolla-
firði langar mig að þakka Sig-
urði fyrir samstarf sem aldrei
bar skugga á og votta Andreu
og fjölskyldunni samúð mína.
Blessuð sé minning Sigurðar
Þórðarsonar.
Árni Ísaksson.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
MARGRÉT SIGURJÓNSDÓTTIR
(Maggý),
til heimilis að Hraunbúðum
í Vestmannaeyjum,
áður Brimhólabraut 5,
lést mánudaginn 21. nóvember. Útförin fer fram frá Landakirkju
í Vestmannaeyjum laugardaginn 10. desember klukkan 13.
.
Elías Gunnlaugsson,
Hjördís Elíasdóttir, Hannes Thorarensen,
Björk Elíasdóttir, Stefán Örn Jónsson,
Viðar Elíasson, Guðmunda Áslaug Bjarnadóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og
fóstri, afi og langafi,
JÓN ÓLAFSSON,
húsgagna- og innanhússarkitekt
og kennari,
Skógarseli 43, Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi þriðjudaginn 6. desember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
.
Birna Sigurjónsdóttir,
Guðný Sif Jónsdóttir, Halldór Eyþórsson,
Tómas Árni Jónsson, María Jónsdóttir,
Helga Aðalheiður Jónsdóttir, Guðmundur Vilhjálmsson,
Gunnar Björn Melsted, Rannveig Gissurardóttir,
Björg Melsted, Heimir Örn Herbertsson,
Páll Melsted, Jóhanna Jakobsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.