Berklavörn - 01.06.1945, Side 32

Ungi maðurinn gengur um húsið og
opnar allar hurðir, sem hann sér. Hann
kemst að því, að í húsinu eru þrjú svefn-
herbergi, dagstofa, lítill eldaklefi, baðher-
bergi og smágeymsla. Húsið er ætlað fjór-
um vistmönnum. Eitt svefnherbergið er
ætlað tveimur.
I dagstofunni sér hann tvo djúpa stóla
og ekkert annað af húsgögnum, en fær að
vita síðar, að þeir eigi að verða fjórir og
eitt borð, auk þeirra húsmuna, sem vist-
menn leggi til sjálfir. Hann sezt í annan
stólinn og horfir út. Hann sér Hamra-
iilíðina og Lágafellið, Esjuna og Akra-
fjallið og út við sjóndeildarhring blasir
Snæfellsjökull við, baðaður í sólskini. Og
hann hallar sér aftur á bak og nýtur út-
sýnisins.
Ungi maðurinn vaknar klukkan átta
næsta morgun. Hann klæðir sig og þvær
sér, áður en hann fer út í borðstofuna til
að borða morgunverðinn.
Klukkan níu er hann mættur á vinnu-
stað, ásamt hinum félögum sínum. Hann
fer inn í skálann, sem trésmiðirnir hafa
til umráða, en sér um leið og hann hverf-
ur inn úr dyrunum, að stúlkurnar streyma
inn í saumastofuna og járnsmiðirnir mn
í járnsmíðaverkstæðið.
Hann á að smíða leikföng og er sctt-
ur við útsögunarvél. Honur er sýnt hvern-
ig sagað er, og næsta hálftímann veit
hann ekkert, hvað gerist í kringum hann,
en þá lítur hann loks upp frá vinnunni og
horfir á einn félagann renna bauka. Síð-
ar kemst hann að því, að hann rennir allt
milli himins og jarðar, allt frá krokket-
kúlum upp í fagra borðlampa af ýmsum
stærðum og gerðum.
Bak við unga manninn hefur einhver
verið að vinna allan tímann, og nú þegar
hann gefur sér tíma til að virða allt fyrir
sér, sér hann, að sá er að smíða bíla, litla
barnabíla, og við hjólsögina stendur ann-
ar og sagar timbur í bílana.
Jón Eiriksson, lœknir:
Bólusetn'ng gegn berl<laveil<i
(Calmettevaccination)
Þess hefur verið farið á leit við mig, að
ég skýrði lesendum ,,Berklavarnar“ dálítið
frá bólusetningu gegn berklaveiki, og
enda þótt gömlum lesendum „Berklavarn-
ar“ sé kunnugt í hverju bólusetning bessi
er fólgin af grein dr. Óla Hjaltested í 3.
árg. „Berklavarnar“, þá vil ég samt verða
við þeim tilmælum. Því að bæði er það, að
nokkuð er liðið síðan grein dr. Óla Hjalte-
sted birtist og talsverð reynsla fengist á
þessum árum, og svo hitt, að áður en langt
um líður mun verða hafizt handa með að
bólusetja gegn berldaveiki hér á landi. Bið
ég dr. Óla Hjaltested og lesendur „Berkla-
varnar“ velvirðingar á því, ef ég skyldi að
Innar á verkstæðinu, standa hefilbekk-
ir, en þar er enginn í bili, en við vélar þar
inn af starfa tveir menn. Annar stendur
við þykktarhefil, sem þynnir borðin eins
mikið og vill eða rétt aðeins strýkur af
þeim ójöfnurnar.
Tra, la, la, la, syngur maðurinn við hef-
ilinn. Hann er að búa til sköft á Mikka-
mús. Ef til vill sér hann einhverja teikni-
mynd Disneys í huganum og trallar með.
Og hinn, sem stendur við vél, sem kölluð
er fræsivél, tekur undir. Hann sker hand-
föng á sköftin.
Og ungi maðurinn lítur vfir nokkrar
vélar, sem ekki eru í notkun. Hvenær
skyldi hann verða fær um að vinna við
þær allar?
Ilann snýr sér aftur að sinni sög og
sagar út hesthausa. Það er langt síðan
hann hefur verið svona innilega ánægður
og öruggur um framtíðina, og hann finn-
ur hlýjan hug allrar þjóðarinnar leggja
um staðinn.
lö
BERKLAV ÖRN