Berklavörn - 01.06.1945, Blaðsíða 38

bata og útrýma kvíða og angist. Þetta er
sefjan, og með henni er mögnuð sálræn
orka, sem beinist til bata.
Þótt margir telji sig líta smáum aug-
um á sálræna lækningu og álíti hana að-
eins eiga við móðursjúka og „ímyndun-
arveika“, afneitar enginn henni í reynd-
inni. Æfagömul reynsla hefir sannað gagn-
semi hennar í viðureigninni við vefræna
eða líkamlega sjúkdóma. Sjálfrátt eða
ósjálfrátt beitir hver læknir henni á hinn
margvíslegasta hátt í starfi sínu, og svip-
að má segja um hvern nærfærinn leik-
mann, sem sjúkling umgengst.
Líkamssjúkdómur, hver sem hann er,
hefur ávalt einhver áhrif til ills á sálar-
líf þess, er ber hann. Veila líkamans set-
ur sinn blæ á sálina. Á hinn bóginn hefur
líka andleg vanlíðan, af hverju sem hún
er sprottin, veiklandi áhrif á hina líkam-
legu starfsemi og líðan. Þessi víxláhrif
milli holds og anda eru öflug og marg-
háttuð og engan veginn einskorðuð við
hið sjúklega. Hver líkamleg skynjan veld-
ur blæbrigðum í tilfinningalífi voru, þægi-
legum eða óþægilegum eftir atvikum, og
hver minnsta geðshræring orsakar stund-
arbreytingu á starfi einhverra vefja líkam-
ans.
Þetta nána samspil sálar og líkama hef-
ur það í för með sér, að sérhver sjúkling-
ur, hvort sem vér teljum hann haldinn
vefrænum sjúkdómi eða sálrænum, þjáist
raunverulega af hvorutveggju. Líkamleg
og andleg s j úkdómseinkenni blandast
saman og fyrirfinnast hjá hverjum sjúkl-
ingi. Þegar frumorsök heilsutjónsins er
vefræn skemmd, — bólga, sár eða annað
mein, — beinist vissulega öll læknismeð-
ferðin að upprætingu hennar. Þunga-
miðja meðferðarinnar er stundum lyf,
stundum skurðaðgerð, geisla- og ljóslækn-
ing o. s. frv. En æ og ævinlega er fleiri
vopnum beitt en einu. Til þess að varð-
Ocldný Guðmundsdóttir
BRÉFIÐ MITT
Bráðum Jcem-ur pósturinn
með bréfið til mín.
Eg sópa og þvæ í lcotinu
og sól á gluggann shin.
Eg sópa allan bæinn
og segi: Afi minn,
viltu aö eg geri við
gamla stakkinn þinn?
Viltu að ég segi þér
sögur, litla Björg,
sögur eða æfintýr?
Eg lcann þau svo mörg.
Sögur falla í gleymsku.
En ein er alltaf ný:
Aldrei kemur bréfið,
þó ég bíði eftir því.
veita og efla mótstöðukraft líkamans, er
fyrirskipuð hvíld og kyrrð, góð aðhlvnn-
ing og hentugt mataræði. Og einmitt í þá
átt miðar hin sálræna meðferð, og þess-
vegna á hún við í einhverri mynd í hverju
einasta sjúkdómstilfelli.
Sú tegund sálarlækningar, sem tíðast er
beitt, er sefjunin. Þá er sjúklingnum blás-
in í brjóst ákveðin hugmynd, sem festir
rætur í tilfinningalífi hans og setur svip
sinn á allt sálarlífið. Þannig er leitast við
að flæma burt ótta, hugarangur og von-
leysi úr sál sjúklingsins og gróðursetja
þar heilsusamlegri kenndir, svo sem hóg-
láta gleði, bjartsýni og trúnaðartraust.
Framkvæmd slíkrar sefjunar gerist á hinn
margvíslegasta hátt, alla-jafna án vitund-
22
BERKLAYÖRN