Fréttatíminn

Tölublað

Fréttatíminn - 01.10.2016, Blaðsíða 40

Fréttatíminn - 01.10.2016, Blaðsíða 40
Á kafi í verkefnum Anna flutti heim frá New York því henni buðust verkefni á Íslandi sem hún gat ekki hafnað. Mynd | Hari Hárið flæktist í hrærivél og rifnaði af Fyrsta stuttmynd Önnu Gunndísar er sýnd á kvikmyndahátíðinni RIFF sem stendur nú yfir. Myndin byggir á hennar eigin reynslu, slysi sem hún varð fyrir og samskiptum systkina í kjölfarið. Anna er nýflutt heim frá New York, þar sem hún var í námi í leikstjórn og handritagerð, og er komin á kaf í spennandi verkefni. Sólrún Lilja Ragnarsdóttir solrunlilja@amk.is Það var mjög næs að koma heim því það var ekki viðbjóðslegt veður eins og er nánast alltaf þegar maður lendir í Keflavík. Það er líka mjög gaman að fara að vinna á íslensku því ég hef ekki gert það í þrjú ár. Það er bara ótrúlega gott að koma aftur í sitt umhverfi þó þetta hafi vissu- lega verið súrsæt ákvörðun,“ segir Anna Gunndís Guðmundsdóttir, leikkona, leikstjóri og handritshöf- undur, sem flutti ásamt manni sín- um, Einari Aðalsteinssyni, heim frá New York á dögunum, eftir þriggja ára búsetu þar. Tveir kettir þeirra hjóna eru reyndar enn úti, en þeir bíða eftir að komast í sóttkví hér á landi og er sárt saknað á meðan. Fleiri tækifæri eftir námið Anna var í námi í leikstjórn og handritagerð við New York Uni- versity og á hún aðeins lokaverk- efni sitt eftir sem hún hyggst klára á næstu tveimur árum. „Ég get gert það hvar sem er. Fólk byrjar yfirleitt bara að vinna í öðrum ver- kefnum, en vinnur þetta stund- um meðfram. En ég setti það á bið vegna annarra verkefna,“ segir Anna, en ástæðan fyrir því að hún er komin heim er sú að henni buð- ust spennandi verkefni sem hún gat ekki hafnað. Hún útskrifaðist úr leiklistardeild Listaháskólans árið 2010 og starfaði sem leikkona þangað til hún fór út 2013. „Ég hætti samt ekkert að vera leikkona þó ég sé að skrifa og leikstýra, ég hef áhuga á að leika líka. Nú eru bara fleiri tækifæri í vinnu. Það var einmitt geggjað að fá að leika aftur eftir að ég byrjaði í náminu,“ segir Anna en hún leikur eitt aðalhlutverkanna í myndinni Ég man þig í leikstjórn Óskars Þórs Axelssonar, en myndin er byggð á samnefndri bók Yrsu Sigurðar- dóttur. Tökur á myndinni standa enn yfir en hún verður frumsýnd á næsta ári. Hún hafði varla snert myndavél eða skrifað staf áður en hún fór út í námið, en það var alltaf draumur- inn að fara út í leikstjórn. „Í inn- tökuprófunum fyrir leiklistarnám- ið sagðist ég meira ætla að verða leikstjóri, ég vissi bara ekki hvort ég vildi leggja áherslu á leikhús eða kvikmyndir. En ég var búin að lifa og hrærast í leikhúsinu frá því ég var tólf ára þannig mér fannst meiri áskorun að fara út í kvikmyndaleik- stjórn, af því ég vissi ekki rassgat. Mér finnst líka svo ótrúlega gaman á setti. Það er eitt það skemmti- legasta sem ég geri,“ segir Anna sem var á samningi hjá Leikfélagi Akureyrar þegar hún komst inn í skólann, og reyndar maðurinn hennar líka. Voru ekki á leið heim Hún viðurkennir að það hafi verið algjört helvíti að flytjast búferlum til New York á sínum tíma og næst- um jafn erfitt að flytja heim aftur, sérstaklega í ljósi þess að tveir kett- ir hafa bæst í fjölskylduna. Það er svo mikil pappírsvinna sem fylgir. „Ég man bara þegar ég sat í rútunni á leið frá flugvellinum úti á sínum tíma, það var 35 stiga hiti og ég var ekki búin að sofa í fjóra daga út af flutningunum, og ég hugsaði með mér af hverju ég væri ekki bara heima hjá mér sofandi.“ Önnu þótti engu að síður æðislegt að búa í New York og nám- ið alveg frábært, en það var stremb- ið engu að síður. „Þetta var ótrú- lega erfitt. Ég held ég hafi aldrei upplifað jafn mikið stress og sofið jafn lítið. Hrukkurnar undir aug- unum fjórfölduðust á einum degi,“ segir hún og hlær. Þar fyrir utan fylgir því töluverð- ur kostnaður að læra í útlöndum, en Anna var heppin að fá styrk fyrir nánast öllu náminu, þannig hún og maðurinn hennar eru ekki stórskuldug eftir New York æv- intýrið. „Þetta hefði ekki gengið öðruvísi. Og ég hefði aldrei getað gert þetta nema af því maðurinn minn kom með og var í fullri vinnu sem forritari. Það bjargaði okkur alveg og við tókum bara eitt ár í einu,“ segir Anna. Þau voru samt ekkert á leiðinni heim strax. „Ef þú hefðir spurt mig fyrir ári þá hefði ég sagt að ég væri ekkert á leiðinni heim. Við vorum búin að kaupa okkur bíl og á leiðinni til Los Angeles. Ég ætl- aði að nota árs atvinnuleyfið mitt, sem ég fæ eftir námið, og vinna þar. Það eru geðveikir ávextir og grænmeti þar, veðrið er alltaf gott og við vorum búin að kynnast fólki sem er vel tengt inn í bransann. Við ætluðum bara að prófa eitthvað nýtt. Við höfum aldrei gert plön, hættum bara öllu í einu og gerum eitthvað nýtt. Það er alveg ennþá á dagskránni að fara til LA, en það er kannski á fimm ára planinu, ef við gerum plan. LA er allavega ekki að fara neitt.“ Komin á kaf í verkefni Verkefnin sem Anna kom til lands- ins fyrir eru þrjú talsins. Eitt þeirra er að skrifa, ásamt fleirum, sjón- varpsþætti sem nefnast Frístæl, fyrir framleiðslufyrirækið Pegasus. En Kristófer Dignus er heilinn á bak við það. Hin tvö verkefnin snúa að leikstjórn og handritagerð á tveimur bíómyndum í fullri lengd. Hún getur þó ekki talað um þau verkefni nema að litlu leyti vegna þess hve skammt á veg þau eru komin. „Annað er að skrifa handrit og leikstýra ásamt Þorvaldi Davíð Kristjánssyni, en við erum búin að þekkjast í mörg ár. Það er geggjað að vinna með honum. Svo erum við líka saman með hitt verkefnið sem ég get ekki talað um ennþá,“ segir hún sposk á svip og heldur áfram: „Það er mikill blómatími í kvikmyndagerð á Íslandi. En kvikmyndagerð tekur mjög langan tíma. Það getur tekið nokkur ár að byrja á einhverju, þannig maður verður að hafa mörg járn í eldinum. Svo langar mig líka að leika inn á milli, sérstaklega í bíói, en ég held ég muni ekki fara aftur í fastráðn- ingu í leikhúsi.“ Hún segir frábært að fá svona flott tækifæri í kvikmyndabrans- anum hérna heima. „Að fara beint í að skrifa sjónvarpsþætti og undirbúa tökur á tveimur mynd- um í fullri lengd er eitthvað sem hefði aldrei gerst úti, ekki á þessum hraða. Það er ótrúlega gott að hafa það á ferilskránni að hafa gert eitt- hvað svona stórt þegar við förum út aftur. Að mörgu leyti er það því frá- bær ákvörðun hjá okkur að koma heim.” Yngst af sjö systkinum Fyrsta stuttmyndin hennar Önnu, I Can’t Be Seen Like This eða Enginn má sjá mig, sem hún gerði á öðru árinu sínu í náminu er sýnd á alþjóðlegu kvikmyndahátíðinni RIFF sem stendur nú yfir. Myndin fjallar um samband tveggja systra og slys sem önnur þeirra verður fyrir, en hún er byggð á atburð- um í lífi Önnu, eiginlega meira en hún ætlaði sér. „Við erum reyndar sjö systkinin og mig langaði svo að skoða þetta systkinasamband, sem er oft svona ástar/haturs samband. Það þarf oft svo lítið til að fólk hætti að tala saman, en systkini fara samt aldrei alveg. Svo leyfir maður sér verri framkomu gagnvart þeim sem standa manni næst. Eldri stelpan í myndinni byggir á systir minni sem er næst mér í aldri. Ég lamdi hana í klessu þegar við vorum litlar, en hún var alltaf mjög góð við mig og lamdi mig aldrei,“ segir Anna og skellir upp úr. „Við erum svo mörg systkinin og vorum öll alveg snarvitlaus,“ bætir hún hlæjandi við. Anna, sem er yngst í systkina- hópnum, segir það mjög gott að eiga mörg systkini, þó fjörið á heimilinu hafi stundum verið hálf yfirþyrmandi. Með aldrinum hefur samband þeirra þróast og þau orðið nánari. Sjálf myndi hún þó ekki geta hugsað sér að eiga sjö börn. „Þetta var algjör geðveiki. Pabbi og mamma fóru í búðina og keyptu þúsund lítra af mjólk, sem voru búnir eftir tvo daga. Og ef það var til kex þá var slegist.” „Ég var eins og Frankenstein“ En við snúum okkur aftur að myndinni sjálfri og þessu atviki sem hún hverfist í raun um. Anna var átta ára og þær systurnar voru að baka köku. Hún var með hárið laust og gætti ekki að sér við hræri- vélina með þeim afleiðingum að hárið flæktist í þeytaranum og rifn- aði af að hluta. „Líkaminn sendir mann í blackout og ég man ekkert eftir þessu. En pabbi kom heim og fór með mig upp á spítala og ég man að ég lá á gólfinu í bílnum því ég vildi ekki að neinn sæi mig. Ég var eins og Frankenstein. En ég var heppin að hársekkirnir fóru ekki með þannig að hárið óx aftur. Ég var reyndar ekki send í klippingu þannig ég var eins og eitthvert ógeð með hárlufsur öðrum megin. Í minningunni var ég mjög töff með þetta og var bara alltaf með húfu þangað til hárið óx aftur.“ Þrátt fyrir að hafa verið nokk- uð töff fékk Anna samt einhvers konar sjokk. Það kom bara ekki alveg strax. „Ég vaknaði grátandi og skreið upp í rúm til foreldra minna. Þetta var einhvers konar hræðslusjokk. Það kom sjúkrabíll, ég var send í hjartalínurit og var á spítala í eina nótt,“ útskýrir hún, en tekur jafnframt fram að það að gera þessa mynd sé alls ekki einhver þerapía fyrir sig vegna þessa at- viks. Enda sitji það ekki sérstaklega í henni. „Mér finnst þetta frekar fyndið í minningunni, þetta er alls ekki eitthvert „trauma“ sem hefur fylgt mér í gegnum lífið.“ …viðtal 4 | amk… LAUGARDAGUR 1. OKTÓBER 2016 Eldri stelpan í myndinni byggir á systir minni sem er næst mér í aldri. Ég lamdi hana í klessu þegar við vorum litlar, en hún var alltaf mjög góð við mig og lamdi mig aldrei Köllunarklettsvegi 1, 104 Reykjavík • Sími: 531 3300 • ritstjorn@amk.is Útgefandi: Gunnar Smári Egilsson. Blaðamenn: Katrín Bessadóttir, katrin@amk.is; Kidda Svarfdal, kidda@amk.is og Sólrún Lilja Ragnarsdóttir, solrunlilja@amk.is. Framkvæmdastjóri og auglýsingastjóri: Valdimar Birgisson. amk… er gefið út af Morgundegi ehf. og er prentað í 83.000 eintökum í Landsprenti.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Fréttatíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttatíminn
https://timarit.is/publication/944

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.