Fréttatíminn - 12.11.2016, Síða 10

10 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 12. nóvember 2016
Hætti að vinna
og byrjaði að hjóla
Jón Benedikt Björnsson ákvað að hætta
að vinna liðlega fimmtugur og hélt upp á
starfslokin með því að hjóla Jakobsveginn.
Ferðin var upphafið af pílagrímsvega- og
hjólaáráttu sem sér ekki fyrir endann á.
„Ég fór á stíginn með mikið van-
traust á sjálfa mig og mjög neikvæða
sjálfsmynd í hnakktöskunni,“ segir
Ragnhildur Inga Aðalsteinsdótt-
ir skrifstofustjóri, en hún hjólaði
Jakobs veginn ásamt eiginmanni
sínum í september síðastliðn-
um og lítur á ferðina sem hluta af
þroskaferli sem hófst fyrir þremur
árum síðan.
„Ég hef alltaf verið ofboðslega
feimin og til baka og aldrei viljað
taka þátt í neinu. Svo fyrir þremur
árum síðan fór ég í mjög meðvitaða
sjálfsvinnu til að reyna að bæta mig,
læra að skora á sjálfa mig og fara út
fyrir þægindarammann. Þessi ferð
var hluti af því ferli og ég hefði til að
mynda aldrei talað við blaðamann
hér áður.“
Hver dagur var sigur
Hluti af sjálfsstyrkingu Ragnhildar
Ingu var að komast í betra líkam-
legt form svo hún ákvað að breyta
algjörlega um lífsstíl. „Ég ákvað
að byrja að borða hollari mat, og
minna af mat, en ég hef alltaf ver-
ið í yfirþyngd sem hefur líka haft
áhrif á þessa neikvæðu sjálfsmynd.
Ég kom mér í betra form og eftir
að hafa tekið ákvörðun um að fara
stíginn fórum við maðurinn minn
að hjóla reglulega,“ segir Ragn-
hildur Inga. Hún segir þau hjónin
hafa upplifað ferðina á mjög ólíkan
hátt. Eiginmaðurinn hafi ekki farið
í gegnum sömu andlegu upplifun og
hún sjálf. „Hver dagur var ákveðinn
sigur og á morgnana var ég alltaf
tilbúinn að takast á við nýjan dag.
Ég fann fyrir svo mikilli ánægju og
þakklæti yfir því að geta þetta. Þak-
klæti yfir því að hafa heilsu og eiga
fjölskyldu sem hvatti mig áfram. Ég
var ekki ánægð með sjálfa mig áður
en ég fór en ég er mjög ánægð með
það hvar ég er stödd í dag. Og mér
finnst vegurinn hafa sýnt mér fram
á að ég geti tekist á við ýmsa hluti
eins og allir aðrir.“
Gott að hjóla og hugsa
Ragnhildur segist hafa verið mikið
ein með sjálfri sér þrátt fyrir að hafa
verið með eiginmanninum og í hóp-
ferð. „Fyrstu dagarnir voru mjög
erfiðir því þá fórum við yfir Pýrena-
fjöllin og það var mjög heitt. En eftir
að leið á ferðina þá hætti maður að
spá í brekkurnar fyrir framan sig og
horfði frekar niður á veginn og bara
hjólaði. Maður vissi innst inni að
brekkan myndi koma hvort sem er
og það eina sem þýddi var að tækla
hana. Þetta auðvitað styrkir mann
í trúnni á sjálfan sig. Ég gerði mér
ekki ljóst fyrir fram hvað ég myndi
gera mikið af því að hjóla ein með
sjálfri mér en það gerðist ósjálfrátt.
Mér fannst mjög gott að hjóla og
hugsa og það er eitthvað sem mað-
ur gerir ekki mikið af í hversdagslíf-
inu. Og þegar maður kemst svona út
úr hversdagssjálfinu þá fer maður
að velta lífinu fyrir sér,“ segir Ragn-
hildur sem fór að velta fortíðinni
mikið fyrir sér og hvernig hún hefði
mótað sig sem manneskju.
„Ég var ekkert að spá í þetta áður
en þessar hugsanir komu upp í hug-
ann á meðan ég hjólaði, ekki síst því
hópurinn byrjaði alla morgna á því
að tala saman og velta allskonar
hlutum fyrir sér, sem svo fóru með
okkur út í daginn. Ég fór að hugsa
um það hvar ég hefði gert mistök í
lífinu og komst að því hver mestu
vonbrigði í mínu lífi hefðu verið.
Áður fyrr gafst ég alltaf upp því ég
hafði enga trú á sjálfri mér og ég lét
aldrei verða af því að gera það sem
mig langaði til að gera. Eftir því sem
leið á ferðina gerði ég mér betur
grein fyrir þessu og ég fann sterkar
fyrir því að ég gæti ennþá breytt
því sem ég er ekki ánægð með, og
stjórnað mínu lífi sjálf. Það var mjög
frelsandi tilfinning.“
Ragnhildur Inga getur ekki
beðið eftir að komast aftur á stíg-
inn og hefur ákveðið að skella sér
í kvennaferð í vor þar sem verður
bæði gengið og hjólað.
„Ég er komin út fyrir þægindara-
mmann og ætla að halda áfram að
skora á sjálfa mig. Yngri sonur minn
sagði við mig um daginn að ég væri
svo miklu glaðari núna en áður og
ég held það sé rétt hjá honum. Ekki
það að ég hafi ekki verið glöð áður
en gleðin er meiri núna.“
Jón Benedikt Björnsson hafði aldrei
ferðast á hjóli þegar hann fór Jak-
obsveginn árið 2001. Síðan þá hefur
hann hjólað um alla Evrópu og stefnir
næst á að klára pílagrímaleiðina frá
Konstantínóbel til Rómar. Mynd | Rut
„Ég var liðlega fimmtugur þegar
ég hætti í vinnunni. Ég var búinn
að vera lengi í starfi sem var mjög
skemmtilegt og gjöfult en það tók frá
mér mikinn tíma og leyfði mér ekki
lengur að eiga mikið líf utan við það.
Mér fannst ég þurfa að velja hvort ég
vildi verða þar innlyksa eða hvort
að ég tæki stökk út í óvissuna, og ég
gerði það. Ég held að ég væri dauður
ef ég hefði ekki gert það,“ segir Jón
Benedikt Björnsson, sálfræðingur,
rithöfundur og mikill áhugamaður
um pílagrímsvegi.
Árátta að ferðast á hjóli
„Þetta var árið 2001 og ég ákvað
að halda upp á starfslokin með því
að fara þessa leið og ég ákvað að
fara hana á hjóli og byrja í Vezelay í
Frakklandi og fara það sem er kall-
að „franska leiðin“. Ég ákvað að fara
á hjóli því leiðin er löng og ég vildi
svigrúm til að taka króka,“ segir Jón
sem var um hálfan annan mánuð á
leiðinni og fór um 2000 km.
„Þar sem ég var á hjóli þá fylgdi
ég vegunum sem eru til hliðar við
stíginn því óneitanlega þá trufla
hjólreiðamenn göngumenn og öf-
ugt. Ég gisti í sæluhúsum sem eru
ódýrir gististaðir þar sem hægt er
að fá fleti og aðstöðu til að elda og
þvo sér. Oft eru þetta gömul hús
sem hafa verið notuð í þessu skyni
frá því á miðöldum. Þetta gekk allt
vel og ferðin var afskaplega ánægju-
leg,“ segir Jón sem var einn á ferð
og skrifaði bók um upplifun sína,
Á Jakobsvegi, auk þess að hafa síð-
an haldið fjölda námskeiða um veg-
inn. „Þetta var í fyrsta sinn sem ég
ferðaðist á hjóli en síðan hefur þetta
orðið hálfgerð árátta hjá mér. Ég hef
farið lengri leiðir á hjóli á hverju ári
síðan, annaðhvort einn eða í félags-
skap,“ segir Jón en hann hefur hjólað
í kringum allt Eystrasaltið, suður um
alla Evrópu og austur til Kaspíahafs.
Í fyrra hjólaði hann Ólafsveginn,
elstu pílagrímaleið norður Evrópu.
Jakobsvegurinn hefur fylgt honum
allar götur frá starfslokum og hefur
hann hjólað veginn tvisvar og gengið
í pörtum alls sjö sinnum.
Lífið breytist eftir veginn
„Jakobsvegurinn er ofboðslega
skemmtileg leið á svo margan hátt.
Hún er svo falleg með svo fjölbreytt
landslag, byrjar í fjöllunum, fer um
vínhéraðið Rioja og niður á láglendið
þar sem kornforðabúr Spánverja er
og svo upp á hásléttuna og yfir fal-
leg fjöll. Það er mikil saga á veginum
og af því að þetta var ein mikilvæg-
asta pílagrímsleið í Evrópu þá tíðk-
aðist að ýmist höfðingjar og kóngar
gáfu fé til að auðvelda pílagrímum
ferðina. Með fénu voru byggð veg-
leg guðshús eða klaustur á leiðinni,
þetta voru svokölluð guðsþakkar-
verk sem kostuðu betri móttöku á
himnum, þannig að meðfram vegin-
um er úrval af list þriggja tímabila.
Þarna er rómversk byggingarlist,
gotnesk og svo síðast barrokk,
auk þess sem áhrif máranna sjást
víðsvegar á leiðinni.“
„Það er orðið mjög mikið um að
fólk fari þessa leið því hún er fræg
og sumir fara og hjóla hana á viku.
Þetta fólk er ekki skoða það sem
leiðin hefur upp á að bjóða held-
ur bara að hreyfa sig. Leiðin verð-
ur miklu gjöfulli ef maður þekkir
til hennar og veit hvað maður er
að sjá. Þetta er þægileg leið og það
er auðvelt að fara hana á eigin veg-
um. Flestir fara þessa leið af blandi
af löngun til að hreyfa sig og menn-
ingaráhuga en það eru mjög margir
sem fara leiðina á einhverskonar
tímamótum. Sérstaklega komast
þeir sem ganga hana einir ekki hjá
því að vera á tímamótum því mér
finnst það vera þannig að lífið verði
öðruvísi eftir að hafa farið þessa
ferð.“
Uppgötvaði mestu vonbrigði lífsins
Því lengra sem Ragnhildur Inga komst áfram veginn
því meðvitaðri varð hún um mistök fortíðarinnar.
Ragnhildur
Inga er tiltölu-
lega nýkomin
af stígnum en
hún og eigin-
maður hennar
hjóluðu 842
km á tólf dög-
um í septem-
ber. Hún segir
ferðina hafa
verið hluta af
þroskaferli
sem hófst fyrir
þremur árum.
Mynd | Hari
Göngufólk hvílir lúin bein við dóm-
kirkjuna í Santiago de Compostela þar
sem heilagur Jakob postuli á að vera
grafinn.
Hörpuskelin, sem finnst víða á ströndum Galicíu, er tákn Jakobsvegarins. Sagan
segir að þegar líkamsleifar heilags Jakobs voru sendar með skipi frá Jerúsalem
til Spánar hafi bátnum hvolft á leiðinni en að líkama Jakobs hafi rekið á land
með hörpuskeljum. Eins er hægt að líta á línurnar í skelinni sem mætast á
einum stað sem myndlíkingu fyrir þær fjölmörgu leiðir sem liggja til Santiago de
Compostela.
Lítið klaustur á leið til Santiago,
Basilica de Sta. Maria de Funate.
Sagan er við hvert fótmál á stígnum
og sérstaklega mikið er um rómanska
byggingarlist.