Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.03.2006, Blaðsíða 15

VIÐTALIÐ
Hulda Gunnlaugsdóttir tók við starfi forstjóra Aker-
sjúkrahússins í Noregi í mars á síðasta ári. Hún er
ein fjögurra kvenna sem stýra sjúkrahúsum í Noregi
og eini hjúkrunarfræðingurinn. í stuttri heimsókn
hingað til lands gaf hún sér tíma til að setjast niður
með ritstjóra Tímarits hjúkrunarfræðinga til að ræða
lífshlaupið í stórum dráttum.
Hún lauk námi frá Hjúkrunarskóla íslands
í september 1981. En hvers vegna
valdi hún nám í hjúkrun? „Amma var
hjúkrunarkona svo ég þekkti svolítið til
starfsins," segir Hulda. „Ég held ég hafi
valið námið bæði vegna þess hve það
er hagnýtt, það veitti starfsmöguleika
fyrir konur á öllum aldri og einnig var
auðvelt að fá hlutastarf. Ég sá líka hvernig
hjúkrunarkonurnar gátu sameinað starf
og fjölskyldu. Hjúkrunarmenntunin var
einnig góð grunnmenntun og með hana
að undirstöðu opnast margardyr, hjúkrun
getur verið undirstaða hvers sem er.
Það er líka eitthvað sameiginlegt með
fólki sem fer í hjúkrun eða læknisfræði,
einhver mannúð eða sýn á manneskjuna,
einhvers konar hugsjón. Ég er líka á þeirri
skoðun að það að vinna með fólk og með
fólki sé mest gefandi af öllu.“
Áhugi á stjórnunarstörfum
vaknaði snemma
Áhugi á stjórnun vaknaði snemma hjá
Huldu. „Ég lauk námi í stjórnun frá
Hjúkrunarskóla íslands 1986, það var í
fyrsta og síðasta sinn sem slíkt námskeið
var haldið, þetta var meðan Sigríður
Jóhannsdóttir var skólastjóri, námið stóð
í eitt og hálft ár, en svo var skólanum
lokað. Það var deild hjúkrunarforstjóra
sem átti frumkvæði að náminu, með
því átti að gera hjúkrunarfræðinga að
hæfari stjórnendum. Með mérvoru konur
sem höfðu unnið stjórnunarstörf, eins
og Bergljót Líndal o.fl. Við fórum tvær
frá Akureyri, ég frá Kristnesi og Sonja
Sveinsdóttir frá Fjórðungssjúkrahúsinu
á Akureyri. Við mættum miklum
skilningi hjá yfirmönnum okkar, Bjarni
Arthúrsson var þá framkvæmdastjóri á
Kristnesi, síðar forstjóri Landakots og
nú á skrifstofu Ríkisspítala, og Ólína
Torfadóttir, hjúkrunarforstjóri á FA. Við
Hulda og dóttirin Tinna
vorum í skólanum þrjá daga vikunnar,
mánudaga, þriðjudaga og miðvikudaga,
skiptumst á að fara sína vikuna hvor og
skiptumst á glósum. Það voru greidd
fyrir okkur flugfargjöld, skólagjöld og
bókakostnaður."
Hún bætir við að þegar hún líti til baka
hafi þetta skipt miklu máli varðandi
framhaldið því nú var vegurinn greiður til
þess sem næst kom. Til Noregs fór hún
26 ára gömul, hafði þá unnið í eitt og
hálft ár á gjörgæsludeild Borgarspítalans
og verið hjúkrunarforstjóri á Kristnesi og
tveggja vikna reynslu hafði hún af því
að vera deildarstjóri. Hún var í fagdeild
hjúkrunarstjórnenda og kynntist þar
konum sem höfðu mikil áhrif á hana.
„Þessar konur, sem ég var svo heppin
að kynnast og voru í framvarðasveit í
hjúkrunarstjórnun, svo sem Sigurlín á
Borgarspítalanum, Guðrún Marteinsson
á Landakoti og Rálína í heiiusgæslunni,
hvöttu mig til að halda áfram að læra
og ég gerði mér grein fyrir að ég þyrfti
að hafa háskólapróf ef ég ætlaði að fá
stöðu, það gæti komið að því að ég flytti
frá Akureyri. Ég vildi ekki fara í BS-námið í
háskólanum, hafði lokið grunnnámi og vildi
fara í framhaldsmenntun. Við vorum tvær
vinkonurnar og fundum svo framhaldsnám
í Noregi í hjúkrunarvísindum, ég lagði
áherslu á stjórnun og lauk cand. polyt.
prófi 1989. Þetta próf er mitt á milli
meistara- og doktorsprófs, en fyrir um
einu og hálfu ári var öllu náminu breytt
og nú Ijúka nemendur meistara- eða
doktorsprófi."
Hún segir að hún hafi á þessum árum
verið léleg í dönsku, hafði haft lítinn
áhuga að læra málið í skóla og það hafi
komið henni í koll þegar út var komið. „Ég
skildi næstum ekkert og þegar ég fékk
nýjan kennara ákvað ég að fá vinnu við
sumarafleysingar á barnaskurðdeildinni
því ég varð að ná betri tökum á málinu.
Það var ekki nóg að ná málinu fræðilega
í skólanum, ég varð að geta talað við
sjúklingana. Dagskurðdeild barna tók
til starfa '85-'86, 10 árum áður en dag-
skurðdeildir fullorðinna tóku til starfa.
Mér var boðin hjúkrunarframkvæmda-
stjórastaða þar '92 sem ég tók og gerði
ráð fyrir að með þessa reynslu, prófið og
starfsreynsluna myndi ég fá gott starf á
íslandi."
Sjúklingahótel leggja áherslu á
heilbrigði
Hún segist einnig hafa hugsað með sér að
það væri gott fyrir íslenska heilbrigðiskerfið
að fá áhrif frá Norðurlöndunum því
flestir hjúkrunarfræðingar hafi farið í
framhaldsnám til Bandaríkjanna og því
gott að fá einnig áhrif frá heilbrigðiskerfum
Norðurlandanna inn í íslenska kerfið.
1996 var Huldu svo boðin vinna við að
sameina barna- og kvennadeild tveggja
sjúkrahúsa, Aker og Ullevál, því það átti að
byggja nýja barnadeild. Hlutverk hennar
var að samræma störf verktaka, arkitekta
og starfsfólks, vera milliliður þessara
aðila, búa til nýtt skipurit fyrir starfsemina,
undirbúa og flytja starfseminá. Þessi
vinna fór fram á árunum '96-'97 og
var nærri lokið þegar Hulda fór í
Tímarit hjúkrunarfræöinga - 1. tbl. 82. árg. 2006
13